Το τυρί δεν αυξάνει τον κίνδυνο για διαβήτη δείχνει μελέτη σε πειραματόζωα

Ζήσης Ψάλλας

Μια ερευνητική ομάδα στο Πανεπιστήμιο της Αλμπέρτα εξέτασε τον αντίκτυπο τόσο του τυριού με μειωμένα όσο και κανονικά λιπαρά στην αντίσταση στην ινσουλίνη σε προδιαβητικούς αρουραίους. Διαπίστωσε ότι και τα δύο είδη τυριών μείωσαν την αντίσταση στην ινσουλίνη, η οποία είναι σημαντική για τη διατήρηση των φυσιολογικών επιπέδων της γλυκόζης στο αίμα.

Η αντίσταση στην ινσουλίνη είναι μια κατάσταση που αναπτύσσεται με την πάροδο των χρόνων και συνδέεται με την παχυσαρκία. Οδηγεί σε υψηλά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα και σε παράγοντες κινδύνου για καρδιαγγειακή νόσο και διαβήτη τύπου 2.

Ο στόχος της μελέτης ήταν να συγκριθεί το τυρί μειωμένων λιπαρών και το τυρί κανονικών λιπαρών, στην επίπτωση που έχουν στην αντίσταση στην ινσουλίνη και να διερευνηθούν οι βιοχημικοί μηχανισμοί που θα μπορούσαν να εξηγήσουν τις παρατηρούμενες επιδράσεις.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ένα μοντέλο αρουραίων με αντίσταση στην ινσουλίνη που έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τον άνθρωπο. Προκάλεσαν αντίσταση στην ινσουλίνη δίνοντας στους αρουραίους μεγάλες ποσότητες λαρδιού. Μετά από τέσσερις εβδομάδες, οι αρουραίοι χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες: η πρώτη ομάδα ακολούθησε μια δίαιτα με λαρδί, η δεύτερη ακολούθησε μια δίαιτα με λαρδί και τυρί τσένταρ μειωμένων λιπαρών, και η τρίτη ακολούθησε μια δίαιτα με λαρδί και κανονικό τυρί τσένταρ. Όλες οι ομάδες των ποντικών λάμβαναν ίδια συνολική ποσότητα λίπους.

Οι αρουραίοι έκαναν αυτές τις δίαιτες για οκτώ εβδομάδες. Τόσο το τυρί τσένταρ μειωμένων λιπαρών όσο και το τυρί κανονικών λιπαρών μείωσαν την αντίσταση στην ινσουλίνη στους αρουραίους. Αυτό υποδηλώνει ότι τα ευεργετικά αποτελέσματα του τυριού μπορεί να μην σχετίζονται με την ποσότητα του λίπους αλλά με κάποιο άλλο συστατικό, όπως είναι οι πρωτεΐνες τους ή το ασβέστιο.

Στην παρούσα μελέτη στα ποντίκια, εξετάστηκε πώς οι μεταβολίτες στο αίμα άλλαξαν μετά τη διατροφή του τυριού και βρέθηκαν παρόμοια αποτελέσματα είτε με το κανονικό τυρί είτε με αυτό των μειωμένων λιπαρών. Οι αλλαγές σχετίζονταν με τα φωσφολιπίδια, τα οποία έχουν πολλές λειτουργίες στο σώμα και αποτελούν δομικά στοιχεία των κυτταρικών μεμβρανών. 

Διαβάστε ακόμη...