Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερα παιδιά –αλλά και ενήλικες- διαγιγνώσκονται με Σύνδρομο Υπερκινητικότητας. Ωστόσο, οι ειδικοί θεωρούν ότι ένα μεγάλο ποσοστό ουσιαστικά δεν πάσχει από τη συγκεκριμένη συμπεριφορική διαταραχή, αλλά από έλλειψη ύπνου. Υπολογίζεται μάλιστα ότι πάνω από το 1/3 των παιδιών και το ¼ των ενηλίκων που έχουν διαγνωστεί με το Σύνδρομο στην πραγματικότητα αντιμετωπίζουν προβλήματα ύπνου.
Η έλλειψη ύπνου, ιδιαίτερα στα παιδιά, δεν προκαλεί –όπως πιστεύουν πολλοί- λήθαργο, αλλά παρόμοια συμπτώματα με αυτά του Συνδρόμου, όπως είναι η υπερκινητικότητα, η δυσκολία συγκέντρωσης, η επιθετικότητα, αλλά και προβλήματα μνήμης.
Η ομοιότητα των συμπτωμάτων σε συνδυασμό με τη δυσκολία αρκετών γιατρών να αναγνωρίσουν τις διαταραχές του ύπνου, είναι οι λόγοι που προκαλούν σύγχυση στους ασθενείς, λέει ο Vatsal Thakkar, Επίκουρος Καθηγητής ψυχιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης.
Το Σύνδρομο Υπερκινητικότητας χαρακτηρίζεται από προβλήματα που σχετίζονται με την προσοχή, την συγκέντρωση και την παρόρμηση. Περίπου το 5% των παιδιών στην Βρετανία φαίνεται να ταλαιπωρούνται από το συγκεκριμένο σύνδρομο, με τις συνταγογραφήσεις για τα φάρμακα που καταπολεμούν τα συμπτώματά του να έχουν αυξηθεί κατά 70% μεταξύ του 2005 και του 2011.
Το Σύνδρομο Υπερκινητικότητας απασχολεί κυρίως παιδιά ηλικίας 3-7 ετών και είναι 4 φορές πιο συχνό στα αγόρια συγκριτικά με τα κορίτσια. Στις μισές περίπου περιπτώσεις, η διαταραχή συνεχίζεται και κατά την ενήλικη ζωή.
Πολλές έρευνες έχουν δείξει ότι τα παιδιά με το σύνδρομο αντιμετωπίζουν επίσης αναπνευστικά προβλήματα κατά τη διάρκεια του ύπνου, όπως είναι το ροχαλητό και η υπνική άπνοια και είναι πιο πιθανό να έχουν διακοπτόμενο ύπνο.
«Το να περιορίσουμε τον χρόνο που δαπανούν τα παιδιά μπροστά στην οθόνη της τηλεόρασης ή του υπολογιστή –που σχετίζονται με προβλήματα ύπνου- είναι ένα πρώτο βήμα για τα παιδιά που παρουσιάζουν σχετικά συμπτώματα», εξηγεί ο Καθηγητής Thakkar.
Πηγή: vita.gr
