Μια ακόμη σωματική δυσμορφική διαταραχή , που όμως δεν είναι επίσημα αναγνωρισμένη, είναι και η μεγαλορεξία (bigorexia) ή και αντίστροφη ανορεξία.
Φυσικά, και σε αυτή τη περίπτωση το άτομο έχει διαστρεβλωμένη εικόνα του σώματος του. Πιστεύει, θεωρεί ότι έχει βάρος και μυϊκή μάζα πολύ λιγότερη από την επιθυμητή, αναλογικά με το ύψος και την ηλικία του κάτι που φυσικά δεν ισχύει.
Η διαταραχή αυτή συναντάται περισσότερο σε άτομα που ασχολούνται συστηματικά με τη γυμναστική και κυρίως την αύξηση του όγκου τους , είτε με τη διατροφή και την άρση βαρών, είτε και με την ένταξη στο διατροφολόγιο τους πρωτεϊνούχων συμπληρωμάτων και ειδικών συμπληρωμάτων τροφής. Είναι ιδιαίτερα συχνή στους αθλητές του μπόντι μπίλντινγκ. Πλήττει ιδιαίτερα τους άνδρες από ότι τις γυναίκες. Και αυτό γιατί ο μυώδης άνδρας διαχρονικά θεωρείται ιδιαιτέρως ρωμαλέος, θελκτικός και δυνατός.
Όμως, όπως και σε όλες τις διατροφικές διαταραχές, η εικόνα του ατόμου είναι το σύμπτωμα και όχι το πρόβλημα. Εν προκειμένω κάτω από το μυώδες και σχεδόν «σκαλισμένο» σώμα ενός γυμνασμένου έως υπερβολικά γυμνασμένου ατόμου κρύβεται πολύ καλά ένα ιδιαίτερα ανασφαλές και με χαμηλή αυτοπεποίθηση άτομο. Για αυτό και με κάθε τρόπο και ρίσκο πολλές φορές για την υγεία του (χρήση στεροειδών) προσπαθεί να αυξήσει και να διατηρήσει τον όγκο του, τραβώντας με αυτό το τρόπο τη προσοχή και το θαυμασμό των άλλων, καμουφλάροντας την εσωτερική του αδυναμία . Παίρνει αυτοϊκανοποίηση από την εικόνα του και ο ίδιος και καλύπτει το εσωτερικό του κενό ξεγελώντας τον ίδιο του τον εαυτό.
Η μεγαλορεξία κατά τον Dr Poper επικεφαλής του ψυχιατρικού εργαστηριού του νοσοκομείου McLean του Μπελμοντ , παρουσιάζει ιδιαίτερες ομοιότητες με την νευρική ανορεξία, καθώς και οι δυο αφορούν διαταραχή της εικόνας του σώματος. Ωστόσο, η κύρια διαφορά τους είναι ότι ο πάσχων πιστεύει ότι είναι πιο ισχνός, σε όλο το σώμα ή σε ορισμένα σημεία από αυτό που πραγματικά είναι, ενώ στην ανορεξία πιστεύει ότι είναι παχύτερος. Ο Poper και οι συνεργάτες του έχουν προτείνει – θέσει κάποια βασικά κριτήρια βάσει των οποίων κάποιος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μεγαλορεξικός .
• Το άτομο το απασχολεί έντονα η ιδέα ότι το σώμα του έχει λίπος και δεν είναι αρκετά μυώδες. Ασκείται πολλές ώρες με βάρη και δίνει μεγάλη προσοχή στη διατροφή .
• Αυτή η υπερβολική ενασχόληση επηρεάζει αρνητικά τη διάθεση και έχει επιπτώσεις στην κοινωνική , επαγγελματική και οικογενειακή ζωή του ατόμου. Επίσης , το άτομο αποφεύγει να βρεθεί σε καταστάσεις όπου δε θα είναι δυνατόν να ακολουθήσει το αυστηρό και ακραίο διατροφικό του πρόγραμμα.
• Η ανησυχία αφορά το μέγεθος και τη σύσταση του σώματος, τη μυϊκή μάζα και το ποσοστό λίπους, και όχι το υπερβολικό βάρος του ατόμου.
Προσοχή! Σε καμιά περίπτωση δε θα πρέπει να συνδεθεί αρνητικά ή ως αιτία, η σε φυσιολογικά πλαίσια ενασχόληση κάποιου με τη γυμναστική και την ορθή διατροφή. Το «μυστικό» βρίσκεται στην έκφραση «φυσιολογικά πλαίσια». Όταν χάνεται το μέτρο σε ό,τι κάνουμε και γινόμαστε εμμονικοί, έχουμε τη βασική ένδειξη ότι πλέον αρχίζουμε να μπαίνουμε σε παθολογία. Και σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί λύση σε όποιο πρόβλημα μας, αδυναμία μας, εσωτερικό «τραύμα», το εξωτερικό καμουφλάρισμα ή η εμμονική ενασχόληση μας με την εμφάνιση μας. Γιατί αντί να βγούμε από το λαβύρινθο που έχουμε εγκλωβιστεί, ανοίγουμε τις πόρτες σε νέους διαδρόμους που δύσκολα μας οδηγούν στη έξοδο.
Πηγή: neadiatrofis.gr
