Η αρχική προέλευση του παγωτού παραμένει ένα μυστήριο, καλά κρυμμένο στην ιστορία. Άλλοτε αποδίδεται στον βασιλιά της Αγγλίας Κάρολο Ά κι άλλοτε στο Νέρωνα. Ακολουθούν ο Μάρκο Πόλο, που φέρεται να εισήγαγε από τα ταξίδια του στη μακρινή Ανατολή είδη γρανίτας και τέλος, η σύζυγος του προέδρου της Αμερική J. Madison, Dolley, που προσέφερε πάντα ένα είδος παγωτού στις διάφορες δεξιώσεις της στον Λευκό Οίκο.
Η συστηματική του όμως παρασκευή, τοποθετείται στην Αμερική το 1851, από το Jacob Fussell τον πατέρα της αμερικανικής βιομηχανίας παγωτού, ο οποίος λάνσαρε τη συνταγή της Nancy Johnson.
Από όπου κι όπως και αν ξεκίνησε, το παγωτό αποτελεί μέχρι και σήμερα την πιο αγαπημένη διατροφική πρόταση του καλοκαιριού, για μικρούς και μεγάλους. Πότε σαν γλύκισμα κι πότε σαν συνοδευτικό λοιπών ζαχαροπλαστικών, κι όχι μόνο, παρασκευών, μας κρατάει δροσερή συντροφιά τους θερμούς μήνες του χρόνου.
Ταυτόχρονα, όμως, αποτελεί ίσως την μεγαλύτερη θερμιδική απειλή, για όσους ακολουθούν μια ισορροπημένη διατροφή και προσέχουν τη σιλουέτα τους. Είναι όμως έτσι; Αναρωτηθήκατε ποτέ ποια είναι πραγματικά η διατροφική αξία του παγωτού και αν μπορεί να προσφέρει κάτι παραπάνω στον οργανισμό μας, εκτός από απόλαυσή;
Τι εννοούμε όταν λέμε «παγωτό»
Προσοχή! Όταν μιλάμε για παγωτό, εννοούμε πάντοτε το παρασκεύασμα εκείνο που έχει ως βάση του το γάλα, κι όχι σκόνες γαλακτοκομικής προέλευσης. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, καλό είναι να προτιμάτε προϊόντα που αναγράφουν στη σύστασή τους το παραπάνω χαρακτηριστικό είτε είναι τυποποιημένα, είτε όχι.
Τα είδη των παγωτών που κυκλοφορούν στην αγορά διακρίνονται σε τυποποιημένα και μη, και διατίθενται σε κυπελάκι, χωνάκι ή ξυλάκι, γρανίτες και σορμπέ φρούτων. Τα τελευταία χρόνια διαδεδομένα είναι και τα γιαουρτοπαγωτά, που έχουν ως βάση τους το γιαούρτι.
Θρεπτική αξία
Το παγωτό περιέχει υδατάνθρακες, πρωτεΐνες, λίπη, καθώς επίσης και σημαντικές ποσότητες ασβεστίου, φωσφόρου και βιταμίνης Α. Είναι εμπλουτισμένο με μια ποικιλία θρεπτικών συστατικών, όπως οι πρωτεΐνες υψηλής διατροφικής αξίας, οι υδατάνθρακες, τα λιπαρά, τα μέταλλα και τα ιχνοστοιχεία, αλλά και τα λιπαρά οξέα.
Ακόμη, εμπεριέχει βιταμίνες Α, D, Β1, Β2, Β12, C και Ε. Ειδικά η βιταμίνη Β12 θεωρείται ύψιστης σημασίας, καθώς δεν τη συναντούμε σε προϊόντα φυτικής προέλευσης.
Το παγωτό, δεδομένου του υψηλού ποσοστού γάλακτος που περιέχει, είναι πλούσιο σε ασβέστιο και φωσφόρο, αλλά και κάλιο, ιώδιο, μαγνήσιο και ψευδάργυρο, στοιχεία που ενισχύουν τον μεταβολισμό και συμβάλλουν καθοριστικά στην καλή μας υγεία. Επίσης, τα παγωτά περιέχουν συζευγμένο λινολεϊκό οξύ, το οποίο προστατεύει τον οργανισμό μας από χρόνιες παθήσεις.
Θερμιδική αξία
Η ενεργειακή αξία ενός παγωτού κυμαίνεται από 75 έως 240 θερμίδες ανά 100 γραμμάρια. Από θερμιδικής απόψεως, οι γρανίτες αποτελούν την καλύτερη επιλογή για όσους προσέχουν τη δίαιτά τους. Στην ίδια κατηγορία μπορούμε να εντάξουμε και τα νεοφερμένα και μοδάτα γιαουρτοπαγωτά.
Σε κάθε περίπτωση, αυτά που κάνουν το παγωτό μια παχυντική απειλή είναι η ποιότητα αλλά και η ποσότητα που θα το καταναλώσουμε, καθώς και τα συνοδευτικά-γαρνιτούρες που θα επιλέξουμε.
Προτιμώντας τα παραδοσιακά, αγνά παγωτά γάλακτος ή ακόμη και τα σπιτικά, αποφεύγοντας τα πολλά σιρόπια κι επιλέγοντας τους ξηρούς καρπούς και το μέλι, αλλά κυρίως καταναλώνοντας τα με μέτρο, όχι μόνο ως προς την ποσότητα αλλά και ως προς την συχνότητα κατανάλωσης, σε ένα ισορροπημένο εβδομαδιαίο διαιτολόγιο, το παγωτό μπορεί να γίνει μια γλυκιά και δροσερή συντροφιά και να μην αποτελεί πια τον μεγαλύτερο φόβο της ζυγαριάς μας.
Πηγή: diatrofi.gr
