Ζήσης Ψάλλας
Χρησιμοποιώντας ένα ειδικά σχεδιασμένο ρομποτικό σύστημα για την παροχή σταθερών και ρυθμίσιμων συμπιεστικών δυνάμεων στους μύες των ποδιών των ποντικών, η ομάδα διαπίστωσε ότι αυτή η μηχανική φόρτιση εκκαθαρίζει πιο γρήγορα τα κύτταρα του ανοσοποιητικού που ονομάζονται ουδετερόφιλα από τον σοβαρά τραυματισμένο μυϊκό ιστό. Αυτή η διαδικασία αφαίρεσε επίσης τις φλεγμονώδεις κυτοκίνες που απελευθερώνονται από τα ουδετερόφιλα στους μύες, ενισχύοντας τη διαδικασία αναγέννησης των μυϊκών ινών.
Η ερευνητική ομάδα συνεργάστηκε με ειδικούς της μαλακής ρομποτικής στο Harvard Biodesign Lab, με επικεφαλής τον Conor Walsh, μέλος της σχολής Wyss Associate Faculty, για να δημιουργήσουν μια μικρή συσκευή που χρησιμοποιούσε αισθητήρες και ενεργοποιητές για την παρακολούθηση και τον έλεγχο της δύναμης που ασκείται στα άκρα ενός ποντικιού.
Στη συνέχεια εφάρμοσαν συνεχή, επαναλαμβανόμενη δύναμη στους τραυματισμένους μύες για 14 ημέρες. Ενώ τόσο οι θεραπευμένοι όσο και οι μη θεραπευμένοι μυς εμφάνισαν μείωση της ποσότητας των κατεστραμμένων μυϊκών ινών, η μείωση ήταν πιο έντονη στον υποβληθέν σε αγωγή μυ, υποδεικνύοντας ότι η θεραπεία είχε οδηγήσει σε μεγαλύτερη αποκατάσταση και ανάκτηση δύναμης. Όσο μεγαλύτερη ήταν η δύναμη που ασκήθηκε κατά τη διάρκεια της θεραπείας, τόσο ισχυρότεροι γίνονταν οι τραυματισμένοι μυς, επιβεβαιώνοντας ότι η μηχανοθεραπεία βελτιώνει την αποκατάσταση των μυών μετά τον τραυματισμό. Αλλά πως;
Για να απαντήσουν στο ερώτημα, οι επιστήμονες πραγματοποίησαν μια λεπτομερή βιολογική αξιολόγηση, αναλύοντας ένα ευρύ φάσμα παραγόντων που σχετίζονται με τη φλεγμονή -όπως είναι οι κυτοκίνες και χημειοκίνες- σε μυς που δεν έχουν υποβληθεί σε θεραπεία έναντι των υποβληθέντων σε θεραπεία. Ένα υποσύνολο κυτοκινών ήταν δραματικά χαμηλότερο στους μυς που υποβλήθηκαν σε θεραπεία μετά από τρεις ημέρες μηχανοθεραπείας.
Αυτές οι κυτοκίνες σχετίζονται με την κινητοποίηση των κυττάρων του ανοσοποιητικού που ονομάζονται ουδετερόφιλα, τα οποία παίζουν πολλούς ρόλους στη διαδικασία της φλεγμονής. Οι μυς που υποβλήθηκαν σε θεραπεία είχαν επίσης λιγότερα ουδετερόφιλα από αυτούς που δεν είχαν υποβληθεί σε θεραπεία, υποδηλώνοντας ότι η μείωση των κυτοκινών είχε προκαλέσει μείωση της διήθησης των ουδετερόφιλων.
Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο Science Translational Medicine.
