Οι περισσότεροι έχουμε παρατηρήσει ότι όταν βλέπουμε κάποιον να χασμουριέται, χασμουριόμαστε κι εμείς. Το κολλητικό, λοιπόν, χασμουρητό έχει γίνει κατά καιρούς αντικείμενο ερευνών. Κι ενώ δεν έχει βρεθεί γιατί είναι κολλητικό, ωστόσο πολλές μελέτες δείχνουν ότι το χασμουρητό γενικά είναι αποτέλεσμα κόπωσης, μειωμένης ενέργειας καθώς και ένδειξη της αναγνώρισης και κατανόησης των συναισθημάτων των άλλων (ενσυναίσθησης). Μια νέα έρευνα όμως, η μεγαλύτερη που έγινε μέχρι τώρα, δεν δείχνει να επιβεβαιώνει τα παραπάνω, αλλά ούτε και να λύνει το «γρίφο» του μηχανισμού που κρύβεται πίσω από τη μεταδοτικότητά του.
Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με τη νέα αμερικανική έρευνα που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό PLoS OΝΕ , το χασμουρητό είναι μεταδοτικό μεταξύ των νέων παρά των ηλικιωμένων ατόμων.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής την Elizabeth Cirulli, καθηγήτρια της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Duke των ΗΠΑ, δήλωσαν ότι η καλύτερη κατανόηση της βιολογίας που εμπλέκεται στο κολλητικό χασμουρητό, μπορεί τελικά να ρίξει περισσότερο φως σε νευροψυχικές παθήσεις όπως η σχιζοφρένεια και ο αυτισμός. Οι άνθρωποι με αυτές τις παθήσεις, που συνήθως τείνουν σε συναισθηματική αποστασιοποίηση και κοινωνική απομόνωση, ενώ χασμουριούνται συχνά αυθόρμητα, εκδηλώνουν πολύ λιγότερο κολλητικό χασμουρητό.
Στην έρευνα συμμετείχαν 328 εθελοντές, οι οποίοι παρακολούθησαν ένα 3λεπτο βίντεο που έδειχνε άλλους ανθρώπους να χασμουριούνται. Παράλληλα, έκαναν ψυχολογικά και νοητικά τεστ. Οι επιστήμονες κατέγραψαν τις αντιδράσεις των εθελοντών και βρήκαν ότι όντως μερικοί άνθρωποι είναι αισθητά λιγότερο επιρρεπείς στο «κολλητικό» χασμουρητό σε σχέση με τους υπόλοιπους.
Από τους 328, οι 222, δηλαδή περίπου το ένα τρίτο (68%), «κόλλησαν» χασμουρητό τουλάχιστον μία φορά. Από αυτούς, το φαινόμενο εκδηλώθηκε στο 82% των ατόμων κάτω των 25 ετών, στο 60% των ατόμων 25 έως 49 ετών και μόνο στο 41% όσων ήταν άνω των 50 ετών.
Παρόλα αυτά, σύμφωνα με την Elizabeth Cirulli, η ηλικία δεν μπορεί να εξηγήσει παρά μόνο σε πολύ μικρό βαθμό (μόλις 8%) το μυστήριο της συγκεκριμένης βιολογικής αντίδρασης. Έτσι, πλέον οι επιστήμονες στρέφουν την προσοχή τους στο πιθανό γενετικό υπόβαθρο του κολλητικού χασμουρητού και κατά πόσο αυτή η τάση κληρονομείται.
Όπως επίσης, είπε η Elizabeth Cirulli, «είναι πιθανό ότι αν βρούμε ένα γενετικό παράγοντα που κάνει τους ανθρώπους να «κολλάνε» λιγότερο το χασμουρητό, πιθανώς αυτό το γονίδιο να σχετίζεται επίσης με τη σχιζοφρένεια ή τον αυτισμό». Η νέα μελέτη ίσως εξάλλου βοηθήσει τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα τον κολλητικό χαρακτήρα του γέλιου και του βήχα.
Πηγή: vita.gr
