Ζήσης Ψάλλας
Η ανάλυση του γονιδιώματος μπορεί να δείξει από πού προήλθε ο Sars-CoV-2 και πότε άρχισε να μολύνει τους ανθρώπους. Το κυριότερο όμως είναι ότι μπορεί να βρει μεταλλάξεις που έχουν σημασία για τη μεταδοτικότητα και τη μολυσματικότητα του ιού.
Ενώ ο ιός Sars-CoV-2 ήταν γενετικά ουσιαστικά αμετάβλητος όταν πήγε στον πρώτο ανθρώπινο ξενιστή στα τέλη του 2019, πάνω από 13.000 από αυτές τις αλλαγές βρίσκονται τώρα στα 100.000 δείγματα του Sars-CoV-2.
Ο Sars-CoV-2 μεταλλάσσεται αρκετά αργά για ιό. Οι περισσότερες γενεαλογίες ιών αποκτών αλλαγές κάθε μήνα. Ο Sars-CoV-2 αποκτά 2-6 φορές λιγότερες μεταλλάξεις σε σχέση με τους ιούς της γρίπης.
Μια διαβόητη μετάλλαξη σε αυτό το πλαίσιο είναι ενός αμινοξέος στην πρωτεΐνη-ακίδα του Sars-CoV-2. Οι πρωτεϊνικές ακίδες δίνουν στον κορωνοϊού τις χαρακτηριστικές προβολές που μοιάζουν με στέμμα. Επίσης του επιτρέπουν να προσκολληθεί στα ξένα κύτταρα. Αυτή η αλλαγή στο ιικό γονιδίωμα -που ονομάζεται D614G- έχει αποδειχθεί ότι αυξάνει τη μολυσματικότητα του ιού σε κύτταρα που αναπτύσσονται στο εργαστήριο, αν και δεν υπάρχει μετρήσιμο αντίκτυπο στη σοβαρότητα της νόσου.
Η μετάλλαξη βρίσκεται επίσης σχεδόν συστηματικά μαζί με τρεις άλλες μεταλλάξεις, και όλες παρατηρούνται τώρα στο 80% περίπου της αλληλουχίας των ιών Sars-CoV-2 που κυκλοφορούν.
Η D614G δεν είναι η μόνη μετάλλαξη που βρίσκεται σε υψηλή συχνότητα. Μία απλή αλλαγή στη θέση 57 της πρωτεΐνης Orf3a, μιας γνωστής ανοσογονικής περιοχής, εμφανίζεται το ένα τρίτο των ιών Sars-CoV-2. Και άλλες μεταλλάξεις υπάρχουν στην ακίδα, ενώ μυριάδες άλλες φαίνεται να προκαλούνται από τη δραστηριότητα της δικής μας ανοσοαπόκρισης.
Η πρόκληση με τη μετάλλαξη D614G, όπως και με τις άλλες, είναι να βρεθεί τι αντίκτυπο υπάρχει στη μετάδοση και τη σοβαρότητα της μόλυνσης.
