Ζήσης Ψάλλας
Ερευνητές από το The Ohio State University διαπίστωσαν ότι καθημερινά διατροφικά συμπληρώματα που περιείχαν 2,5 γραμμάρια ωμέγα-3 πολυακόρεστων λιπαρών οξέων, η υψηλότερη δόση που δοκιμάστηκε, ήταν τα καλύτερα για να βοηθήσουν το σώμα να αντισταθεί στις βλαβερές συνέπειες του στρες.
Τα διατροφικά συμπληρώματα συνέβαλαν σε αυτό που οι ερευνητές αποκαλούν ανθεκτικότητα στο στρες: μείωση της βλάβης κατά τη διάρκεια του στρες και, μετά από οξύ στρες, παρατεταμένη αντιφλεγμονώδη δραστηριότητα και προστασία των κυτταρικών συστατικών που συρρικνώνονται ως συνέπεια της γήρανσης.
Οι ερευνητές παρακολούθησαν αλλαγές στο μήκος των τελομερών σε λευκά αιμοσφαίρια, γνωστά ως λεμφοκύτταρα. Εξέτασαν το πώς το ξαφνικό στρες επηρέασε μια ομάδα βιολογικών δεικτών που περιλάμβαναν την τελομεράση, ένα ένζυμο που ανοικοδομεί τα τελομερή, επειδή τα επίπεδα του ενζύμου αντιδρούν πιο γρήγορα στο άγχος από το ίδιο το μήκος των τελομερών.
Συγκεκριμένα, συνέκριναν πόσο μέτριες και υψηλές δόσεις ωμέγα-3 καθώς και ένα εικονικό φάρμακο επηρέασαν αυτούς τους δείκτες κατά τη διάρκεια και μετά από ένα πειραματικό στρες. Οι συμμετέχοντες στη μελέτη λάμβαναν είτε 2,5 γραμμάρια είτε 1,25 γραμμάρια ωμέγα-3 κάθε μέρα ή ένα εικονικό φάρμακο που περιέχει ένα μείγμα άλλων ελαίων που αντιπροσωπεύουν μια καθημερινή πρόσληψη ενός τυπικού Αμερικανού.
Μετά από τέσσερις μήνες, οι 138 συμμετέχοντες στην έρευνα, ηλικίας 40-85 ετών, ανέλαβαν να κάνουν μια δοκιμή 20 λεπτών συνδυάζοντας ομιλία και εργασία αφαίρεσης μαθηματικών που είναι γνωστό ότι παράγει αξιόπιστα μια φλεγμονώδη, στρεσογόνο αντίδραση.
Μόνο η υψηλότερη δόση ωμέγα-3 βοήθησε στην καταστολή της βλάβης κατά τη διάρκεια του στρεσογόνου συμβάντος σε σύγκριση με την ομάδα του εικονικού φαρμάκου, μειώνοντας την κορτιζόλη και μια προ-φλεγμονώδη πρωτεΐνη κατά μέσο όρο 19% και 33%, αντίστοιχα.
Τα αποτελέσματα από δείγματα αίματος έδειξαν ότι και οι δύο δόσεις ωμέγα-3 απέτρεψαν οποιεσδήποτε αλλαγές στα επίπεδα τελομεράσης ή μιας πρωτεΐνης που μειώνει τη φλεγμονή μέσα σε δύο ώρες αφότου οι συμμετέχοντες βίωσαν οξύ άγχος, που σημαίνει ότι δεν απαιτήθηκε οποιαδήποτε επισκευή κυττάρων που σχετίζεται με το άγχος -συμπεριλαμβανομένης της αποκατάστασης των τελομερών- όπως συμβαίνει συνήθως. Αντίθετα, στην ομάδα του εικονικού φαρμάκου, αυτοί οι μηχανισμοί μειώθηκαν. Η τελομεράση μειώθηκε κατά μέσο όρο 24% και η αντιφλεγμονώδης πρωτεΐνη τουλάχιστον 20%.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Molecular Psychiatry.
