Ζήσης Ψάλλας
Έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό PLOS ONE και καθοδηγήθηκε από ειδικούς του Cambridge Center for Sport & Exercise Sciences, στην Αγγλία, διαπίστωσε ότι έως και το 72% της διαφοράς μεταξύ των ατόμων στο αποτέλεσμα απόδοσης μετά από μια συγκεκριμένη άσκηση μπορεί να οφείλεται σε γενετικές διαφορές.
Οι επιστήμονες ανέλυσαν αποτελέσματα από 3.012 ενήλικες ηλικίας μεταξύ 18-55 ετών -οι οποίοι δεν είχαν κάνει προηγουμένως άσκηση με αντιστάσεις- για να καθορίσουν πώς τα γονίδια μπορούν να επηρεάσουν τρεις σημαντικές πλευρές της σωματικής άσκησης.
Η μυϊκή δύναμη, η καρδιαγγειακή ικανότητα και η αναερόβια δύναμη είναι όλα βασικοί παράγοντες για τη διαμόρφωση της φυσικής κατάστασης, της ευημερίας και της ποιότητας ζωής ενός ατόμου και όλοι οι συμμετέχοντες παρουσίασαν βελτιώσεις μετά την άσκησή τους, αλλά σε διαφορετικό βαθμό, ακόμη και όταν εκτελούσαν ακριβώς την ίδια άσκηση.
Συνδυάζοντας δεδομένα από 24 ξεχωριστές μελέτες, οι ερευνητές βρήκαν ότι οι γενετικές διαφορές ευθύνονται για το 72% της διακύμανσης των αποτελεσμάτων για τα άτομα που ακολουθούν πανομοιότυπες ασκήσεις που έχουν σχεδιαστεί για τη βελτίωση της μυϊκής δύναμης.
Εν τω μεταξύ, οι γενετικές παραλλαγές προκάλεσαν το 44% των διαφορών που παρατηρήθηκαν μετά από ασκήσεις καρδιαγγειακής ικανότητας, που μετρήθηκαν μέσω δοκιμών V̇O2max και το 10% των διαφορών στα αποτελέσματα μετά από ασκήσεις για τη βελτίωση της αναερόβιας δύναμης, η οποία είναι το κλειδί για την κίνηση και την ευκινησία. Οι υπόλοιπες διαφορές επηρεάζονται από άλλους παράγοντες όπως π.χ. η διατροφή και οι τραυματισμοί.
Κάθε γονίδιο διαθέτει αλληλόμορφα και ο τύπος αλληλόμορφων μπορεί να επηρεάσει το πόσο αποτελεσματικό είναι αυτό το γονίδιο. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι είναι αυτά τα αλληλόμορφα που προκαλούν το σώμα των ανθρώπων να ανταποκρίνεται διαφορετικά στις ίδιες ασκήσεις. Συνολικά, η μελέτη εντόπισε 13 γονίδια και συναφή αλληλόμορφα, ως υπεύθυνα για το πόσο καλά αντιδρά το σώμα στην καρδιαγγειακή ικανότητα, τη μυϊκή δύναμη και τις αναερόβιες ασκήσεις δύναμης.
Οι ερευνητές προτείνουν ότι ο γονιδιακός έλεγχος θα μπορούσε να επιτρέψει την προσαρμογή των ασκήσεων ώστε να είναι πιο αποτελεσματικές για κάθε άτομο. Αυτό θα μπορούσε να ωφελήσει τους ασθενείς σε νοσοκομεία υποβάλλονται σε αποκατάσταση αλλά και τους ελίτ αθλητές.
