Ζήσης Ψάλλας
Τα ευρήματα μιας μελέτης ανατρέπουν την αντίληψη ότι τα άτομα με διαβήτη τύπου 1 τείνουν να μην είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκα.
Σε αντίθεση με τον διαβήτη τύπου 2, ο οποίος είναι κοινός σε ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας και άτομα που είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκα, ο διαβήτης τύπου 1 είναι μια αυτοάνοση κατάσταση που συχνά αναπτύσσεται στην παιδική ηλικία, αλλά εμφανίζεται και σε ενήλικες. Ο διαβήτης τύπου 1 εμφανίζεται όταν το ανοσοποιητικό σύστημα ενός ατόμου επιτίθεται λανθασμένα και καταστρέφει τα παγκρεατικά κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη, μια βασική ορμόνη που κατευθύνει τα κύτταρα να πάρουν γλυκόζη από το αίμα. Τα άτομα που πάσχουν από διαβήτη τύπου 1 δεν μπορούν πλέον να παράγουν επαρκή επίπεδα ινσουλίνης από μόνα τους και πρέπει να βασίζονται σε αντλία ινσουλίνης ή ενέσεις ινσουλίνης.
Η μελέτη των ποσοστών παχυσαρκίας μεταξύ των ατόμων με διαβήτη τύπου 1 είναι ένας αναδυόμενος τομέας έρευνας. Σε αυτή τη νέα ανάλυση, οι ερευνητές εξέτασαν δεδομένα από το 2016 έως το 2021 σε 128.571 άτομα από το National Health Interview Survey, μια ετήσια πανεθνική έρευνα πληθυσμού των ΗΠΑ για θέματα που σχετίζονται με την υγεία.
Το κεντρικό τους εύρημα ήταν ότι το 34% των ενηλίκων με διαβήτη τύπου 1 ήταν υπέρβαροι, και το 28% είχαν παχυσαρκία. Αυτά είναι σχεδόν ίδια με τα ποσοστά (36% και 28% αντίστοιχα) που παρατηρήθηκαν σε άτομα χωρίς διαβήτη.
Παρά το υψηλό ποσοστό παχυσαρκίας, μόνο λίγο περισσότεροι από τους μισούς ασθενείς με διαβήτη τύπου 1 στην κατηγορία των υπέρβαρων ή παχύσαρκων ανέφεραν ότι έλαβαν συστάσεις γιατρών για αύξηση της φυσικής δραστηριότητας ή μείωση της πρόσληψης λίπους ή των συνολικών θερμίδων. Ένα παρόμοιο ποσοστό ανέφερε ότι υιοθέτησε τέτοιες αλλαγές στον τρόπο ζωής. Τα άτομα με διαβήτη τύπου 2 ανέφεραν ότι έλαβαν συμβουλές αλλαγής του τρόπου ζωής -και εφαρμόζουν τέτοιες αλλαγές- σε υψηλότερα ποσοστά. Για παράδειγμα, το 60% έλαβε συμβουλές για χαμηλότερη πρόσληψη θερμίδων ή λίπους, σε σύγκριση με το 51% των ασθενών με διαβήτη τύπου 1.
Τα αποτελέσματα της μελέτης δείχνουν ότι τα άτομα με διαβήτη τύπου 1 επηρεάζονται έντονα από την επιδημία της παχυσαρκίας στις ΗΠΑ, αλλά δεν τους συνιστάται να ελέγχουν το βάρος τους στον ίδιο βαθμό με τα άτομα με διαβήτη τύπου 2.
