Ζήσης Ψάλλας
Μέχρι σήμερα, οι περισσότερες έρευνες για την παχυσαρκία έχουν επικεντρωθεί στη μελέτη ατόμων με υψηλό δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ), αλλά μια ερευνητική ομάδα στην Κίνα ακολούθησε διαφορετική προσέγγιση.
Σε μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Cell Metabolism, οι επιστήμονες εξέτασαν άτομα με πολύ χαμηλό ΔΜΣ. Τα ευρήματά τους αποκαλύπτουν ότι αυτά τα άτομα είναι στην πραγματικότητα λιγότερο δραστήρια από τα άτομα με ΔΜΣ στο φυσιολογικό εύρος, σε αντίθεση με ό,τι θα πίστευε κάποιος. Έχουν όμως υψηλό βασικό μεταβολισμό λόγω αυξημένων θυρεοειδικών ορμονών.
«Περιμέναμε να ανακαλύψουμε ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι σωματικά δραστήριοι και ότι έχουν υψηλούς μεταβολικούς ρυθμούς δραστηριότητας σε συνδυασμό με υψηλή πρόσληψη τροφής», είπε ο John Speakman, καθηγητής στα Ινστιτούτα Προηγμένης Τεχνολογίας Shenzhen στην Κίνα και στο Πανεπιστήμιο του Aberdeen στο Ηνωμένο Βασίλειο. «Αποδεικνύεται ότι κάτι διαφορετικό συμβαίνει. Είχαν χαμηλότερη πρόσληψη τροφής και χαμηλότερη δραστηριότητα, καθώς και εκπληκτικά υψηλότερους από το αναμενόμενους μεταβολικούς ρυθμούς ηρεμίας που συνδέονται με αυξημένα επίπεδα των θυρεοειδικών ορμονών τους».
Οι ερευνητές προσέλαβαν 173 άτομα με φυσιολογικό ΔΜΣ (από 21,5 έως 25) και 150 άτομα τα οποία κατέταξαν ως «υγιείς λιποβαρείς» (με ΔΜΣ κάτω από 18,5). Χρησιμοποίησαν καθιερωμένα ερωτηματολόγια για να εξετάσουν τα άτομα με διατροφικές διαταραχές καθώς και εκείνα που δήλωσαν ότι περιόρισαν σκόπιμα το φαγητό τους. Επίσης, απέκλεισαν άτομα που είχαν χάσει βάρος τους τελευταίους έξι μήνες που σχετίζονταν ενδεχομένως με ασθένεια ή έπαιρναν οποιοδήποτε είδος φαρμάκου. Δεν απέκλεισαν εκείνους που δήλωσαν ότι ασκούνταν, αλλά μόνο 4 από τους 150 είπαν ότι το έκαναν.
Οι συμμετέχοντες παρακολουθήθηκαν για δύο εβδομάδες. Η πρόσληψη τροφής τους μετρήθηκε με μια τεχνική βασισμένη σε ισότοπα που ονομάζεται μέθοδος διπλής επισήμανσης νερού, η οποία αξιολογεί την ενεργειακή δαπάνη με βάση τη διαφορά μεταξύ των ρυθμών ανακύκλωσης υδρογόνου και οξυγόνου στο νερό του σώματος σε συνάρτηση με την παραγωγή διοξειδίου του άνθρακα. Η σωματική τους δραστηριότητα μετρήθηκε χρησιμοποιώντας έναν ανιχνευτή κίνησης που βασίζεται στην επιταχυνσιομετρία.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου που είχε φυσιολογικό ΔΜΣ, τα υγιή λιποβαρή άτομα κατανάλωναν 12% λιγότερη τροφή. Ήταν επίσης σημαντικά λιγότερο ενεργοί, κατά 23%. Ταυτόχρονα, αυτά τα άτομα είχαν υψηλότερους μεταβολικούς ρυθμούς ηρεμίας, συμπεριλαμβανομένης της αυξημένης ενεργειακής δαπάνης ηρεμίας και της αυξημένης δραστηριότητας του θυρεοειδούς.
