Μια γουλιά θαλασσινού νερού –από βάθος 200 μέτρων- μπορεί να συμβάλλει στην αντιμετώπιση της δυσπεψίας και να μειώσει τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου και έλκους στο στομάχι.
Ερευνητές που διεξάγουν πειραματικές μελέτες ζήτησαν από ασθενείς να πιουν θαλασσινό νερό από μεγάλα βάθη, για να ανακαλύψουν αν μπορούσαν να καταπολεμήσουν με αυτόν τον τρόπο τα ελικοβακτηρίδια του πυλωρού.
Μέχρι και τέσσερις στους 10 μολύνονται με αυτόν τον τύπο βακτηριδίων σε κάποια στιγμή της ζωής τους (κυρίως στην παιδική ηλικία), τα οποία είναι ο κύριος λόγος εμφάνισης έλκους στο στομάχι.
Παρότι στους περισσότερους ανθρώπους τα βακτηρίδια αυτά ζουν χωρίς να αποτελούν κίνδυνο, μπορούν ωστόσο να προκαλέσουν έλκος σε ποσοστό 15%.
Πιστεύεται ότι σε μερικούς ανθρώπους τα βακτήρια αυτά καταστρέφουν τη «σκληρή» επένδυση του στομάχου, επιτρέποντας στα οξέα να ερεθίσουν τον ιστό, ενώ αυτό μπορεί να προκαλέσει υποτροπιάζουσες κρίσεις δυσπεψίας, έλκη και να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου στο στομάχι.
Συνήθως στους πάσχοντες χορηγούνται αντιβιοτικά και ένα φάρμακο που μειώνει την παραγωγή οξέων στο στομάχι (αναστολέας της αντλίας πρωτονίων).
Ωστόσο, οι ειδικοί εκφράζουν ανησυχίες σχετικά με τα ανθεκτικά στελέχη των μικροβίων στα φάρμακα, καθώς επίσης και για παρενέργειες από τα δύο είδη φαρμάκων, όπως πονοκεφάλους, διάρροια, ιλίγγους και ναυτία.
Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία, όπως αναφέρει δημοσίευμα της βρετανικής MailOnline, στο θαλασσινό νερό μπορεί να περιέχεται μια «εναλλακτική λύση».
Το Τμήμα Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Kochi στην Ιαπωνία, διεξήγαγε πειράματα σε ζώα, τα οποία έδειξαν ότι το θαλασσινό νερό από μεγάλα βάθη –έχοντας αφαιρέσει το αλάτι- μείωνε τον αριθμό αυτών των βακτηρίων.
Η ίδια ομάδα έδωσε στη συνέχεια το ίδιο θαλασσινό νερό σε 23 ανθρώπους που είχαν προσβληθεί από τα μικρόβια αυτά και βρήκαν ότι ο αριθμός τους μειώθηκε κατά 60%, συγκριτικά με το 25% όσων έπιναν συμβατικό νερό.
Γιατί το θαλασσινό νερό είναι τόσο τοξικό στα ελικοβακτηρίδια του πυλωρού δεν έχει καταστεί σαφές, όμως εκτιμάται ότι το θαλασσινό νερό από τέτοια βάθη περιέχει υψηλές συγκεντρώσεις ασβεστίου, καλίου και μαγνησίου, που επηρεάζουν το εξωτερικό κυτταρικό τοίχωμα των βακτηρίων.
Σε ένα νέο πείραμα, ερευνητές από το πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Ταϊβάν, στο οποίο συμμετέχουν 60 ασθενείς, ζήτησαν από τους μισούς να πίνουν 200ml θαλασσινό νερό τέσσερις φορές την ημέρα, μία ώρα πριν από τα γεύματα και άλλη μία φορά πριν πέσουν για ύπνο.
Οι υπόλοιποι μισοί καλούνται να πίνουν κανονικό νερό και τα αποτέλεσματα των εξετάσεών τους θα συγκριθούν μετά από διάστημα δύο εβδομάδων.
«Ακούγεται εντυπωσιακό, όμως δε γνωρίζουμε αν ο αριθμός των βακτηριδίων αυξάνεται και πάλι όταν σταματά ο ασθενής να πίνει θαλασσινό νερό» είπε σχολιάζοντας τις μελέτες αυτές ο γαστρεντερολόγος του πανεπιστημιακού νοσοκομείου του Μάντσεστερ Dr John Mason.
