Είναι μία από τις πρώτες μελέτες που αποκαλύπτουν μία άμεση σχέση ανάμεσα στο κοινωνικό στάτους και στη ρύθμιση – έκφραση των γονιδίων. Το γεγονός αυτό δείχνει ότι υπάρχει ένας ισχυρός και εύπλαστος δεσμός ανάμεσα στο κοινωνικό περιβάλλον και στους βιολογικούς μηχανισμούς ενός οργανισμού, με όποιες επιπτώσεις μπορεί να έχει αυτό για την υγεία.
Οι ερευνητές, μ’ επικεφαλής τον καθηγητή ανθρώπινης γενετικής Γιόαβ Γκίλαντ του πανεπιστημίου του Σικάγο και την εξελικτική ανθρωπολόγο Τζένι Τουνγκ του πανεπιστημίου Ντιουκ έκαναν τα σχετικά πειράματα και διαπίστωσαν ότι όταν έπεφτε η θέση ενός πειραματόζωου στην κοινωνική ιεραρχία της κοινότητάς του, τότε, εξαιτίας του κοινωνικού στρες που βίωνε το ζώο, άλλαζε δραματικά και η έκφραση περίπου 1.000 γονιδίων του.
Μεταξύ άλλων, τα γονίδια που σχετίζονταν με τη φλεγμονή, ήταν πιο ενεργά στα ζώα που είχαν χαμηλότερο στάτους. Τα ζώα είχαν επίσης λιγότερα λευκά κύτταρα-Τ, τα οποία αποτελούν βασικό τμήμα του αμυντικού οπλοστασίου του οργανισμού κατά των καρκινικών κυττάρων και των παθογόνων μικροοργανισμών.
Από την άλλη όμως, παρατηρήθηκε και το αντίστροφο, όταν δηλαδή βελτιωνόταν η κοινωνική θέση ενός ζώου, τότε πάλι άλλαζε η έκφραση των γονιδίων, μέσα μάλιστα σε λίγες μόνο εβδομάδες, γεγονός που δείχνει ότι οι κοινωνικές δυνάμεις είναι σε θέση να επηρεάσουν γρήγορα τη γενετική ρύθμιση προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση.
Όσον αφορά τους σχετικούς βιολογικούς μηχανισμούς, η έρευνα έδειξε ότι το κοινωνικό στρες λόγω της μεταβολής του κοινωνικού στάτους επιδρά (θετικά ή αρνητικά) αφενός στο λεγόμενο «σύστημα των ορμονών του στρες» και αφετέρου στη σύνθεση των κυττάρων στο αίμα, δύο αλλαγές που από κοινού -και σε σύντομο χρόνο- επιδρούν στη γονιδιακή έκφραση.
Η διαπίστωση της ανάλογης επίδρασης των κοινωνικών συνθηκών στα ανθρώπινα γονίδια είναι πιο δύσκολη, όπως επεσήμαναν οι ερευνητές. Αν όμως το κοινωνικό στρες επιδρά εξίσου στους ανθρώπους όπως και στα πειραματόζωα, τότε υπάρχει ένα περιθώριο αισιοδοξίας, καθώς η επίδραση δεν είναι μονομερής, δηλαδή μόνο αρνητική, αφού είναι δυνατό η βελτίωση της κοινωνικής θέσης του ατόμου να αναστρέψει τις προηγούμενες γενετικές αλλαγές και να ενισχύσει πάλι το ανοσοποιητικό σύστημά του.
