Τα σκουλήκια αυτά χρησιμοποιούνται ως δόλωμα ή για τροφές ζώων και η εκτροφή τους είναι καλύτερη για το περιβάλλον.
Οι επιστήμονες του ολλανδικού πανεπιστημίου Βαγκενίγκεν μελέτησαν την εκτροφή και εκμετάλλευση των σκουληκιών από την αρχή μέχρι το τέλος. Μέτρησαν το κόστος όχι μόνον της τροφής αλλά και των μεταφορικών και των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα κατά τη μεταφορά για τη διάθεσή τους.
Συγκριτικά με την παραγωγή κοτόπουλου, χοιρινού και βοδινού και γάλακτος, διαπιστώθηκε ότι τα αλευροσκούληκα είναι καλύτερες πηγές πρωτεΐνης για τον άνθρωπο απ’ ό,τι τα παραπάνω τετράποδα.
Πιο οικονομικά και λιγότερο ρυπογόνα από τα θηλαστικά και τα πουλερικά.
Οι φάρμες που εκτρέφουν σκουλήκια χρειάζονται μικρότερες εκτάσεις από ότι για τα πραπάνω ζώα. Με τον τρόπο αυτό όμως μειώνονται και οι εκπομπές ρύπων. Τα σκουλήκια σε αντίθεση για παράδειγμα με τις αγελάδες δεν παράγουν μεθάνιο και διοξείδιο του άνθρακα, το όποιο είναι ιδιαίτερα βλαβερό για το περιβάλλον.
Συν τοις άλλοις, τα σκουλήκια πολλαπλασιάζονται πολύ πιο γρήγορα από ό,τι τα θηλαστικά ή τα πουλιά. Ένα αλευροσκούληκο παράγει 160 αυγά μέσα στους τρεις μήνες που διαρκεί η ζωή του ενώ ένα ιδιαίτερα μεγάλο τέτοιο σκουλήκι παράγει 1500 αυγά.
Οι φάρμες που καλλιεργούν σκουλήκια για να παράξουν ένα κιλό πρωτεΐνης χρειάζονται περίπου 20 τετραγωνικά μέτρα ενώ ο αντίστοιχος χώρος που χρειάζεται για τα κοτόπουλα είναι 50 τ.μ. ενώ για τα βοδινά ανάμεσα σε 150 τ.μ. με 200 τ.μ.
Το μόνο ίσως λίγο μελανό σημείο είναι η κατανάλωση ενέργειας. Τα σκουλήκια χρειάζονται ζέστη. Παρόλα αυτά και πάλι η κατανάλωση ενέργειας είναι μικρότερη από ότι για τα χοιρινά και τα βοοειδή.
Οι Ολλανδοί επιστήμονες πάντως επισημαίνουν σε κάθε περίπτωση πως τα σκουλήκια είναι μια θρεπτικότατη εναλλακτική στο κρέας και στο γάλα.
