Ζήσης Ψάλλας
Σε μια νέα μελέτη, η Bärbel Stecher και η ομάδα της από το Ludwig-Maximilians-Universität München έδειξε ότι, ανάλογα με τη σύνθεση του μικροβιώματος, τα βακτήρια E. coli μπορούν να αποτρέψουν λοιμώξεις από στελέχη της σαλμονέλα.
Κάθε άτομο φιλοξενεί ένα συγκεκριμένο μικροβίωμα, το οποίο δεν μοιάζει με οποιοδήποτε άλλο. Το μικροβίωμα έχει τεράστια επίδραση στο ανοσοποιητικό σύστημα, στο ενδοκρινικό σύστημα και στο μεταβολισμό των ξενιστών του.
Η Stecher είναι καθηγήτρια Ιατρικής Μικροβιολογίας και Υγιεινής στο Ινστιτούτο Max von Pettenkofer στο LMU Munich. Η έρευνά της επικεντρώνεται στον ρόλο του μικροβιώματος του εντέρου και στον έλεγχο των λοιμώξεων. Στην τελευταία της μελέτη, η ομάδα της προσπάθησε να καθορίσει τι χρειάζεται ένα υγιές μικροβίωμα για να νικήσει αποτελεσματικά έναν παθογόνο παράγοντα. Σε αυτό το πλαίσιο, αναρωτήθηκαν εάν το βακτηριακό είδος Escherichia coli (E. coli) μπορεί να παρέχει προστασία έναντι της μόλυνσης από ανθρώπινα παθογόνα είδη της σαλμονέλα.
Αποδεικνύεται ότι ο κρίσιμος παράγοντας είναι ο ανταγωνισμός μεταξύ των μικροβιακών ειδών για πόρους. "Ανακαλύψαμε ότι, ιδίως, ο ανταγωνισμός για μια ποικιλία σακχάρων στο γαστρεντερικό σωλήνα μπορεί να εξηγήσει την αποτυχία της Salmonella να αποικίσει το έντερο", εξηγεί η Stecher. Για να προκληθεί μόλυνση, τα παθογόνα βακτήρια πρέπει να βρουν μια κατάλληλη θέση στο έντερο, η οποία τους παρέχει πηγές άνθρακα -όπως ορισμένα σάκχαρα- που χρειάζονται για να αναπαραχθούν. Ωστόσο, ο ανταγωνισμός για πηγές άνθρακα στο έντερο είναι έντονος.
«Εάν το κοινό E. coli καταναλώσει όλα τα υποστρώματα ζάχαρης, αφήνοντας τίποτα πίσω για τη σαλμονέλα, ο κίνδυνος μόλυνσης μειώνεται σημαντικά», είπε η Stecher.
Ωστόσο, για να αποκλειστεί αποτελεσματικά η σαλμονέλα, το E. coli χρειάζεται συνήθως βοήθεια. Η νέα μελέτη δείχνει επίσης ότι το E. coli δεν είναι πάντα σε θέση να αποτρέψει λοιμώξεις που προκαλούνται από τη σαλμονέλα. Εάν η πολυπλοκότητα του μικροβιώματος είναι πολύ χαμηλή, τα μέλη του δεν μπορούν να καταναλώσουν όλα τα υποστρώματα ζάχαρης από τα οποία εξαρτώνται τα στελέχη της σαλμονέλας και αυτό ανοίγει ευκαιρίες για την εδραίωση του παθογόνου παράγοντα. Η Stecher και οι συνεργάτες της κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το E. coli χρειάζεται συμμάχους -και τους αναγνώρισαν ως είδη των Lachnospiraceae.
