Ζήσης Ψάλλας
Ο αριθμός των ατόμων με διαβήτη παγκοσμίως αυξάνεται. Αν και πολλοί μπορεί να μην το συνειδητοποιούν, ο διαβήτης ενέχει υψηλότερο κίνδυνο για καρδιακές παθήσεις. Ποια είναι η σχέση μεταξύ διαβήτη και υγείας της καρδιάς;
Οι καρδιακές παθήσεις και ο διαβήτης μοιράζονται ομοιότητες πέρα από τις πιθανές επιπλοκές τους. Και οι δύο τυπικά απαιτούν τη λήψη φαρμάκων για την επίτευξη και τη διατήρηση του βέλτιστου ελέγχου. Τα θεραπευτικά σχήματα, ιδιαίτερα με την πάροδο των ετών, μπορεί να γίνουν πολύπλοκα με τη χρήση πολλαπλών φαρμάκων.
Έρευνες έχουν δείξει ότι τα άτομα με διαβήτη τύπου 2 έχουν έως και τέσσερις φορές περισσότερες πιθανότητες από τον γενικό πληθυσμό να πεθάνουν από καρδιαγγειακά αίτια. Μπορείτε να λάβετε προληπτικά μέτρα για να μειώσετε τον μελλοντικό κίνδυνο καρδιακής νόσου, αντί να διαχειριστείτε μόνο τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα.
Ο διαβήτης μπορεί να βλάψει τα αιμοφόρα αγγεία και να κάνει τον καρδιακό μυ πιο άκαμπτο. Αυτό τελικά οδηγεί σε προβλήματα με κατακράτηση υγρών και καρδιακή ανεπάρκεια. Τα άτομα με διαβήτη έχουν επίσης υψηλότερο κίνδυνο πρόωρης, επιταχυνόμενης στεφανιαίας νόσου. Αυτό σημαίνει ότι σε σύγκριση με εκείνους τους ασθενείς που δεν έχουν διαβήτη, τα τοιχώματα των αρτηριών έχουν περισσότερες εναποθέσεις λίπους και αρχίζουν να σκληραίνουν νωρίτερα.
Τα άτομα με διαβήτη έχουν αυξημένο κίνδυνο επαναλαμβανόμενων καρδιακών προσβολών και ουλών στον καρδιακό μυ, γεγονός που αυξάνει τον κίνδυνο αιφνίδιου καρδιακού θανάτου. Μετά από έμφραγμα, ο καρδιακός μυς δεν επουλώνεται τόσο καλά όσο σε άτομα που δεν έχουν διαβήτη. Επίσης, ο κίνδυνος επιπλοκών μετά από μια καρδιακή προσβολή, όπως η εμφάνιση καρδιακής ανεπάρκειας, είναι σημαντικά υψηλότερος.
Λόγω της νευρικής βλάβης που προκαλείται από τον διαβήτη, οι ασθενείς μπορεί να μην αισθάνονται τον πόνο στο στήθος ή άλλους τύπους θωρακικής ενόχλησης που μπορεί να υποδηλώνουν ότι κάτι δεν πάει καλά με την καρδιά, επομένως η καρδιακή νόσος μπορεί να μην ανιχνευθεί έως ότου είναι προχωρημένη αλλά τότε υπάρχουν λιγότερες επιλογές θεραπείας. Μπορεί επίσης ένας διαβητικός να υποστεί«σιωπηλά καρδιακά επεισόδια» λόγω της έλλειψης προειδοποιητικών σημείων.
Η συνεχιζόμενη έρευνα δείχνει επίσης ισχυρές ενδείξεις ότι η απώλεια βάρους μπορεί να αναστρέψει τον διαβήτη σε ορισμένους ασθενείς και ότι η μείωση της αρτηριακής πίεσης με φάρμακα γνωστά ως αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτενσίνης (ή ACE) και αναστολείς των υποδοχέων της αγγειοτενσίνης ΙΙ μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη και των επιπλοκών του. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό σε εκείνους τους ασθενείς με διαβήτη που έχουν άλλα ιατρικά προβλήματα και εκείνους που έχουν ήδη αναπτύξει επιπλοκές του διαβήτη. Η επιλογή των καταλληλότερων επιλογών θεραπείας μπορεί να μειώσει τις παρενέργειες των θεραπειών και να βελτιώσει τη συμμόρφωση.
Οι θετικές αλλαγές στον τρόπο ζωής, όπως η διακοπή του καπνίσματος, η απώλεια βάρους, η περισσότερη άσκηση, η υγιεινή διατροφή και ο έλεγχος της αρτηριακής πίεσης, όλα μπορούν να συμβάλουν στον καλύτερο έλεγχο του διαβήτη και στην υγεία της καρδιάς. Μελέτες έχουν δείξει ότι επιτυγχάνοντας καλό έλεγχο αυτών των παραγόντων καρδιαγγειακού κινδύνου, οι άνθρωποι όχι μόνο βελτιώνουν σημαντικά την ποιότητα ζωής, αλλά το σημαντικότερο παρατείνουν τη ζωή τους κατά μέσο όρο οκτώ χρόνια.
Η πρόσφατη ανάπτυξη τεχνικών καρδιακής απεικόνισης, όπως το προηγμένο υπερηχοκαρδιογράφημα, η αξονική τομογραφία καρδιάς και η μαγνητική τομογραφία καρδιάς, φέρνει την ελπίδα ότι οι επαγγελματίες του ιατρικού κλάδου θα είναι σε θέση να ανιχνεύσουν νωρίτερα τη διαβητική καρδιακή νόσο και να αποτρέψουν τις σοβαρές συνέπειές της. Χάρη σε αυτές τις καινοτόμες τεχνικές απεικόνισης, είναι κατανοητό ότι η καρδιακή νόσος σε άτομα με διαβήτη εξελίσσεται γρήγορα εάν δεν αντιμετωπιστεί με καθιερωμένες προληπτικές θεραπείες.
Η συνεχιζόμενη έρευνα χρησιμοποιεί προηγμένη ιατρική απεικόνιση για να μελετήσει γιατί οι καρδιές των ατόμων με διαβήτη υφίστανται πιο εκτεταμένο τραυματισμό μετά από καρδιακή προσβολή και γιατί αυτοί με διαβήτη αναπτύσσουν καρδιακή ανεπάρκεια πιο συχνά από τους ανθρώπους με φυσιολογικό έλεγχο της γλυκόζης.
