Ενστικτωδώς, ή επειδή έτσι έχουμε μάθει να ζούμε στην εποχή της κατανάλωσης, ο άνθρωπος έχει φτάσει στο σημείο να πιστεύει ότι όταν αποκτά «ακόμη περισσότερα» όλα πηγαίνουν καλύτερα.
Και στο «ακόμη περισσότερα» βάλτε ό,τι νομίζετε: χρήματα, δόξα, υλικά αγαθά κ.τ.λ.
Γενικά… πιο πολλά απ’ όλα!
Τις περισσότερες φορές, μάλιστα, οι πιο πολλοί δεν ξέρουν καν τι είναι αυτό που χρειάζονται πιο πολύ.
Και μην τα πάρετε όλα αυτά ως «αντικαπιταλιστικές νουθεσίες» ή σαν «συμβουλές γηραιότερων», γράφει ο Eric Barker στο Time.
Πρόκειται απλά για ένα ακόμη παράδειγμα γύρω το γεγονός ότι «κάτι πάει στραβά με τα ένστικτά μας».
Απολαμβάνω τη ζωή μου στο έπακρο;
Δύο ερευνητές εντόπισαν πού εστιάζεται το πρόβλημα.
Στο βιβλίο τους «Just Enough» οι Howard Stevenson και Laura Nash επιχειρούν να δώσουν μια απάντηση στο ερώτημα, που όλοι έχουμε απευθύνει κάποια στιγμή στον εαυτό μας: «Απολαμβάνω τη ζωή μου στο έπακρο;».
Το ερώτημα αυτό δεν είναι το ίδιο με το «τι είναι αυτό που με κάνει να νιώθω καλύτερα;», καθώς σε αυτό οι απαντήσεις είναι μάλλον… απεριόριστες και χωρίς τελειωμό!
Ποιος όμως είναι εκείνος ο συνδυασμός πραγμάτων που μας κάνει να νιώθουμε ότι έχουμε κατακτήσει αρκετά;
Τι είναι αυτό άραγε που «σκοτώνει» την ανάγκη για «ακόμη πιο πολλά;».
Μέσα σε έναν κόσμο άπειρων επιλογών, οι οποίες ξεφυτρώνουν συνεχώς μπροστά στα μάτια μας, τι είναι αυτό που θα μας κάνει να πούμε: «Ευχαριστώ, είμαι καλά. Δε χρειάζομαι κάτι άλλο»;
Προκειμένου να δώσουν μια απάντηση στο ερώτημα που έθεσαν, οι ερευνητές ρώτησαν μερικούς πολύ επιτυχημένους ανθρώπους.
Έκαναν πάνω από 60 συνεντεύξεις με πολύ επιτυχημένους επαγγελματίες.
Απ’ ό,τι φάνηκε, ούτε αυτοί είχαν μια απάντηση!
Αυτό που προκάλεσε όμως το ενδιαφέρον των ερευνητών ήταν ότι έκαναν διαρκώς λάθη. Και μελετώντας προσεχτικά τα λάθη τους, οι ερευνητές κατάφεραν να καταλήξουν στο «τι είναι αυτό που χρειαζόμαστε στη ζωή» και τον καλύτερο τρόπο για να το αποκτήσουμε.
Λάθος Νο. 1: Δε μπορείτε να έχετε για όλα ένα μόνο κριτήριο
Όλοι ξέρουμε ότι μια καλή ζωή δε σημαίνει μόνο ακόμη περισσότερα χρήματα… αλλά κανείς από εμάς δε φαίνεται σίγουρος για το τι είναι αυτό το «επιπλέον» που θέλει ή πώς να το κατακτήσει.
Τα χρήματα φυσικά μπορούν να προσφέρουν μια σχετική ευημερία και να προκαλέσουν το αίσθημα της ευτυχίας, τουλάχιστον για κάποιο χρονικό διάστημα.
Επίσης, όλοι γνωρίζουμε πόσο σημαντικό είναι να έχει κανείς φίλους και οικογένεια στη ζωή του…
Υπάρχουν όμως άλλα τόσα πράγματα, αρκετά πολύπλοκα, τα οποία δε μπορεί απλά να «παραγγείλει» κανείς και το επόμενο πρωί να τα έχει στην πόρτα του.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, το να αξιολογεί κανείς τη ζωή του έχοντας ως σημείο αναφοράς ένα μόνο κριτήριο, αποτελεί βασικό πρόβλημα.
Το αποκαλούν «collapsing strategy» (σε ελεύθερη μετάφραση θα μπορούσαμε να πούμε ότι σημαίνει η στρατηγική της κατάρρευσης»).
Συνίσταται στο να συγκρίνει κανείς τα πάντα στη ζωή του με βάση ένα συγκεκριμένο βαρόμετρο.
Οι περισσότεροι, για παράδειγμα, εστιάζουν στο πώς θα καταφέρουν να βγάλουν περισσότερα χρήματα.
Το πρόβλημα όμως ξεκινά από το γεγονός, ότι τα χρήματα είναι ένα κακό μέτρο σύγκρισης, ενώ υπάρχουν περισσότερα από ένα που θα έπρεπε να λαμβάνει υπόψη κανείς.
Αν το σκεφτεί κανείς καλά, θα μπορέσει να καταλάβει τι σημαίνει αυτό.
Πολλοί άνθρωποι στις μέρες μας φοβούνται αυτό που οι ειδικοί αποκαλούν ως «FOMO» (Fear Of Missing Out), δηλαδή το ότι «χάνουν» κάτι από τη ζωή τους.
Ακόμη και οι απίστευτα επιτυχημένοι άνθρωποι, νιώθουν ότι όταν κάνουν κάτι, χάνουν κάτι άλλο από τη ζωή τους.
Το να προσπαθούμε να τα «χωρέσουμε» όλα και να τα συγκρίνουμε με τον ίδιο τρόπο, μας προκαλεί άγχος και στρες.
Οι ερευνητές κατέληξαν λοιπόν στο συμπέρασμα, πως για να νιώσει κανείς καλύτερα με τη ζωή του και να την απολαμβάνει περισσότερο, θα πρέπει να θέσει περισσότερα κριτήρια και στόχους.
Για παράδειγμα, είναι σημαντικό να περνά κανείς χρόνο με την οικογένεια και τους φίλους του. Έτσι, όταν το κάνει αυτό δεν πρέπει να σκέφτεται «πόσα χρήματα» θα μπορούσε να βγάζει την ίδια ώρα, αλλά να αξιολογεί σωστά τις ώρες που πρέπει να περνά μαζί τους και να διατηρεί μια ισορροπία ανάμεσα στην ποιότητα και την ποσότητα.
Ποια είναι λοιπόν τα τέσσερα κριτήρια, στα οποία κατέληξαν οι ερευνητές;
1. Ευτυχία: Το αίσθημα της χαράς, της ικανοποίησης και της ευτυχίας που νιώθει κανείς από τη ζωή του.
2. Κατορθώματα/επιτεύγματα: Κατορθώματα που συγκρίνονται με παρόμοιους στόχους, στους οποίους έχουν διακριθεί κάποιοι άλλοι.
3. Σημαντικότητα: Ο θετικός αντίκτυπος στους ανθρώπους, για τους οποίους ενδιαφερόμαστε.
4. Κληρονομιά: Ο τρόπος με τον οποίο ορίζουμε τις αξίες και τα επιτεύγματά μας και τα «κληροδοτούμε» στους άλλους.
Λάθος Νο. 2: Δε μπορείτε να βάλετε τη ζωή σας σε «αναμονή»
«Πρώτα θα αφοσιωθώ σε μια δουλειά, ακόμη κι αν δε μου αρέσει, για να βγάλω πολλά λεφτά και μετά θα κάνω οικογένεια και ό,τι άλλο θέλω για να είμαι χαρούμενος».
Η φράση αυτή εμπεριέχει την ουσία αυτού που οι ερευνητές αποκαλούν ως «στρατηγική της κατάρρευσης».
Ειδικά, σε ό,τι αφορά τα παιδιά βρίσκει το «απώτερο» νόημά της, αναφέρει ο αρθρογράφος.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι πιο ευτυχείς είναι αυτοί που καταφέρνουν να βρουν μια ισορροπία ανάμεσα και στις τέσσερις κατηγορίες που προαναφέρθηκαν.
Αν κοιτάξουμε γύρω μας όλοι μπορούμε να βρούμε ένα παράδειγμα «υπεραφοσίωσης» σε έναν τομέα και «παραμέλησης» σε κάποιον άλλον.
Ο πανέξυπνος προγραμματιστής υπολογιστών, με καθόλου κοινωνικές δεξιότητες. Η σκληρά εργαζόμενη και επιτυχημένη επαγγελματίας που περιμένει πολύ καιρό μέχρι τελικά να αποκτήσει παιδιά. Ο άντρας που σκέφτεται μόνο την καριέρα του και δεν περνά πολύ χρόνο με τα παιδιά του.
Όταν συμβαίνει αυτό, κινδυνεύουμε να γίνουμε μονοδιάστατοι, μια «μηχανή» που έχει «σχεδιαστεί» για να κάνει μόνο ένα πράγμα.
