Στο ερώτημα γιατί τα τατουάζ είναι μόνιμα, η απάντηση που δίνει η Anne Laumann, καθηγήτρια δερματολογίας στο πανεπιστήμιο Northwestern, είναι πως «τα πάντα σχετίζονται με τα σωματίδια στο μελάνι του τατουάζ».
Η διαδικασία του τατουάζ (δερματοστιξία) περιλαμβάνει μια μηχανοκίνητη βελόνα που τρυπά το δέρμα και εναποθέτει το μελάνι στο χόριο, που είναι η δεύτερη «στρώση» δέρματος ακριβώς κάτω από την επιδερμίδα. Μιας και η διαδικασία αυτή ουσιαστικά ανοίγει το δέρμα, το σώμα απαντά με λευκά αιμοσφαίρια τα οποία προσπαθούν να απορροφήσουν τα ξένα σώματα και να τα αφήσουν στη ροή του αίματος για να χαθούν.
«Ο λόγος της παραμονής του μελανιού εκεί οφείλεται στο μέγεθος των σωματιδίων του – είναι πολύ μεγάλα για να φαγωθούν από τα λευκά αιμοσφαίρια, οπότε αναγκαστικά αφήνονται εκεί» λέει η Laumann.
Τα τατουάζ έχουν γίνει πολύ δημοφιλή τα τελευταία χρόνια. Σύμφωνα με μια έρευνα, το 40% των Αμερικανών μεταξύ 18 και 29 ετών διαθέτει τουλάχιστον ένα τατουάζ.
Το βασικό πρόβλημα με τα τατουάζ, όμως, είναι το ίδιο με αυτό που τα κάνει ελκυστικά: δηλαδή ο μόνιμος χαρακτήρας τους. «Αν “χτυπήσεις” το όνομα του φίλου σου και στη συνέχεια παντρευτείς κάποιον άλλον, έχεις πρόβλημα» λέει η Laumann.
Επιπλέον, τα τατουάζ τείνουν να γίνονται προβληματικά με το πέρασμα του χρόνου. Το μελάνι, αν είχε εισαχθεί βαθύτερα στο δέρμα, θα αρχίσει να θολώνει και να επεκτείνεται πέραν των επιθυμητών ορίων του. Προβλήματα αποτελούν το ξεθώριασμα και η παραμόρφωση λόγω αλλαγών στο σώμα.
Η μόδα του «μόνιμου μακιγιάζ» (δηλαδή των τατουάζ που θυμίζουν eyeliner ή άλλου είδους μακιγιάζ) είναι το κλασικό παράδειγμα του πώς προβλήματα σαν κι αυτό μπορεί να οδηγήσουν σε μεγάλη απογοήτευση καθώς περνούν τα χρόνια, μιας και το δέρμα χαλαρώνει και αλλάζει σχήμα με τον καιρό.
Όταν ένα τατουάζ γίνεται ανεπιθύμητο, είτε επειδή έχει θολώσει είτε επειδή δεν εκφράζει πια το φορέα του, μπορεί κανείς να το «κάψει» ή να το αφαιρέσει χειρουργικά. Ωστόσο, η πιο ασφαλής και αποτελεσματική μέθοδος είναι η αφαίρεση με λέιζερ.
Στην αφαίρεση τατουάζ με λέιζερ, η ακτίνα φωτός εστιάζει σε ένα χρώμα (συνήθως στο μαύρο) και σμικρύνει τα σωματίδια του μελανιού, έως ότου γίνουν τόσο μικρά ώστε να μπορούν να τα απομακρύνουν τα λευκά αιμοσφαίρια. Η διαδικασία παίρνει πολύ χρόνο (απαιτούνται συνήθως πολλά ραντεβού, ανάλογα με το μέγεθος και το χρώμα του τατουάζ) και ίσως αφήσει σημάδι.
«Το μεγάλο πρόβλημα με την αφαίρεση του τατουάζ είναι η μεγάλη δυσκολία στην ολοκληρωτική του εξαφάνιση» λέει η Laumann. «Το λέιζερ συνήθως αφήνει ένα αποχρωματισμένο ίχνος. Ο κόσμος απογοητεύεται, τόσο λόγω της μεγάλης διάρκειας της αφαίρεσης, όσο και του κόστους της».
