Τα νέα ευρήματα προέρχονται από ολλανδική μελέτη στην οποία συμμετείχαν 2.173 εθελοντές ηλικίας άνω των 65 ετών, οι οποίοι δεν είχαν ενδείξεις άνοιας κατά την έναρξή της.
Οι ερευνητές τους υπέβαλλαν σε σειρά εξετάσεων στην αρχή της μελέτης, καθώς και τρία χρόνια αργότερα. Όπως διαπίστωσαν, μεταξύ όσων ζούσαν μόνοι, σχεδόν ένας στους δέκα εκδήλωσε άνοια στο μεσοδιάστημα, ενώ μεταξύ όσων ζούσαν με την οικογένειά τους άνοια παρουσίασε ο ένας στους 20.
Αντιθέτως, μεταξύ όσων δήλωσαν πως νιώθουν μοναξιά, άνοια εκδήλωσε το 13,4% έναντι του μόλις 5,7% από εκείνους που δήλωσαν ότι δεν νιώθουν μοναξιά – μία διαφορά της τάξης του 64%.
Όπως αναφέρει η «Επιθεώρηση Νευρολογίας, Νευροχειρουργικής & Ψυχιατρικής», οι συσχετίσεις που παρατηρήθηκαν μπορούν να οφείλονται σε διάφορους παράγοντες.
Ο ένας είναι ότι το αίσθημα της μοναξιάς μπορεί στην πραγματικότητα να αποτελεί ένδειξη νοητικής εκφύλισης, η οποία επηρεάζει τις κοινωνικές δεξιότητες και έτσι οδηγεί στη μοναξιά.
Ο άλλος είναι πως το αίσθημα της μοναξιάς ίσως αποτελεί ένδειξη «ευάλωτης» προσωπικότητας ή έκφραση μιας εγγενούς ευαισθησίας η οποία θέτει ορισμένους ανθρώπους σε αυξημένο κίνδυνο άνοιας.
Η νόσος Αλτσχάιμερ είναι η συνηθέστερη μορφή άνοιας, αποτελώντας περισσότερο από το 60% των κρουσμάτων της. Στην χώρα μας υπολογίζεται ότι σχεδόν 200.000 άνθρωποι έχουν Αλτσχάιμερ.
