Αυτό τουλάχιστον αναφέρουν επιστήμονες από το πανεπιστήμιο της Βέρνης, στην Ελβετία, οι οποίοι διαπίστωσαν ότι όσο πιο ψηλά ζει κάποιος, τόσο μειώνεται ο κίνδυνος να χάσει τη ζωή του από μια σειρά σοβαρών νοσημάτων.
Έτσι, όσοι ζουν από τον όγδοο όροφο και πάνω έχουν κατά 40% λιγότερες πιθανότητες να πεθάνουν από σοβαρή πνευμονοπάθεια σε σύγκριση με όσους ζουν στο ισόγειο, κατά 35% λιγότερες πιθανότητες θανάτου από καρδιοπάθεια και κατά 22% λιγότερες πιθανότητες να πεθάνουν από καρκίνο.
Οι επιστήμονες ανέλυσαν στοιχεία από 1,5 εκατομμύριο Ελβετούς που ζουν σε κτίρια με τέσσερις ή περισσότερους ορόφους και αφού αξιολόγησαν τα ποσοστά θνησιμότητας διαπίστωσαν ότι όσοι ζούσαν στο ισόγειο είχαν κατά 22% περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν σε σύγκριση με όσους ζούσαν από τον όγδοο όροφο και πάνω.
Οι ερευνητές αποδίδουν το γεγονός στο ότι όσοι ζουν στο ισόγειο ή σε χαμηλούς ορόφους εκτίθενται σε μεγαλύτερη ατμοσφαιρική ρύπανση και θόρυβο οχημάτων σε σύγκριση με αυτούς που μένουν στα υψηλότερα πατώματα.
Σημαντικό ρόλο όμως ενδέχεται να παίζει και η καλύτερη οικονομική κατάσταση που έχουν όσοι ζουν σε διαμερίσματα ανώτερων ορόφων. Πάντως, προγενέστερη, ισπανική μελέτη είχε δείξει πως τα ρετιρέ θα πρέπει να αποφεύγονται από όσους πάσχουν από αλλεργική ρινίτιδα εξαιτίας της γύρης, διότι τα επίπεδά της τείνουν να είναι υψηλότερα όσο απομακρυνόμαστε από την επιφάνεια του εδάφους.
