Η ζωή με τους συγγενείς που έχουν μπει στην τρίτη ηλικία έχει συχνά πολλαπλά οφέλη για την οικογένεια.
Η ζωή με τους συγγενείς που έχουν μπει στην τρίτη ηλικία έχει συχνά πολλαπλά οφέλη για την οικογένεια. Η βοήθεια που δίνουν οι μεγαλύτεροι για να λειτουργήσει σωστά το σπίτι, η εμπειρία τους, αλλά και η οικονομική συνδρομή τους είναι ανεκτίμητες για τα νεότερα μέλη της οικογένειας που τους φιλοξενούν. Τι γίνεται όμως όταν ο μεγαλύτερος σε ηλικία συγγενής αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας ή είναι ανήμπορος ακόμα και για την αυτοεξυπηρέτηση του;
Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι η φροντίδα ενός ανήμπορου ηλικιωμένου είναι μια επίπονη διαδικασία που απαιτεί μεγάλη ψυχολογική δύναμη. Συμπληρώνουν δε ότι η φροντίδα ενός ηλικιωμένου με άνοια χρειάζεται διαφορετικό χειρισμό σε σχέση με τους ανθρώπους που είναι κατάκοιτοι λόγω κάποιας άλλης ασθένειας.
Οι κατάκοιτοι ασθενείς πρέπει να βοηθηθούν ώστε να κινητοποιηθούν το συντομότερο δυνατό. Οσο γρηγορότερα συμβεί αυτό τόσο απομακρύνεται ο κίνδυνος για εμφάνιση μόνιμης δυσκαμψίας ή αγκύλωσης.
Απαραίτητη, σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι η φυσικοθεραπεία που βοηθά τον ασθενή να καταπολεμήσει τη μυοσκελετική αποδιοργάνωση, ενώ χρήσιμη είναι και η αγορά ενός ειδικού στρώματος με αφρό ή αέρα για τη μείωση της πίεσης.
Γεύματα και φυσικοθεραπεία
Ο φροντιστής θα πρέπει να αλλάζει θέση στον ηλικιωμένο πολλές φορές την ημέρα και επιβάλλεται να τον βάζει να κάθεται σε όρθια θέση όσο το δυνατό περισσότερο. Αν δεν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα για καθημερινή επίσκεψη του φυσικοθεραπευτή ο φροντιστής θα πρέπει να αναλάβει να του κάνει τις ειδικές ασκήσεις που έχουν καθοριστεί από πριν. Ο ασθενής δεν θα πρέπει να τρώει ξαπλωμένος αλλά σε όρθια ή καθιστή θέση. Θα πρέπει επίσης να πίνει άφθονα υγρά εκτός και αν αυτό δεν επιτρέπεται λόγω της πάθησης του. Σε καμία περίπτωση όμως τα υγρά δεν θα πρέπει να χορηγούνται κατά τη διάρκεια των γευμάτων.
Ο φροντιστής θα πρέπει να επιθεωρεί τακτικά το δέρμα του ηλικιωμένου και να επικοινωνήσει άμεσα με το γιατρό στην περίπτωση που παρατηρήσει κάποια αλλοίωση, ενώ θα πρέπει να του φορέσει ειδικές κάλτσες, αγορασμένες από φαρμακείο, για την πρόληψη της πνευμονικής εμβολής.
Αναγκαία η επικοινωνία
Είναι προφανές ότι η φροντίδα του κατάκοιτου ηλικιωμένου είναι κοπιαστική σωματικά και ψυχολογικά. Το ίδιο ισχύει και για τη φροντίδα του ασθενούς που πάσχει από άνοια. Οι συγγενείς θα πρέπει να τον φροντίσουν και παράλληλα να του δείξουν ότι δεν αποτελεί βάρος για την οικογένεια του.
Η βοήθεια ουσιαστικά αποτελείται από την υποχρέωση να έχει συνεχώς στραμμένη την προσοχή του στον ασθενή, κυρίως αν αυτός βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο της ασθένειας. Αν και θα πρέπει να υπάρχει ενθάρρυνση ώστε ο ανοϊκός ασθενής να κάνει κάποια πράγματα μόνος του, ο φροντιστής του είναι υποχρεωμένος να έχει στο μυαλό του τα πάντα που αφορούν την καθημερινότητά του.
Η υποχρέωση αυτή, που δεν έχει ωράριο, οδηγεί συχνά σε προβλήματα και συγκρούσεις. Ερευνες έχουν δείξει ότι οι φροντιστές ασθενών με άνοια εμφανίζουν ψυχολογικά προβλήματα σε τριπλάσια συχνότητα σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό.
Επιπλέον, κάνουν μεγαλύτερη χρήση αντικαταθλιπτικών χαπιών και βιώνουν σε πιο έντονο βαθμό καταστάσεις θυμού, κοινωνικής απομόνωσης και ματαίωσης. Ο άνθρωπος που φροντίζει τον συγγενή που πάσχει από άνοια θα πρέπει να γνωρίζει ότι και ο ίδιος θα πρέπει να αισθάνεται καλά.
Οι ειδικοί συμβουλεύουν τον άνθρωπο που αναλαμβάνει τη φροντίδα του ασθενούς να μιλά ανοιχτά με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας γιατί αυτοί είναι που θα τον στηρίξουν αλλά και θα του δημιουργήσουν τα περισσότερα προβλήματα. Θα πρέπει επίσης να αφιερώνει κάποιες ώρες ή ημέρες για να βγαίνει έξω και να συναναστρέφεται με τους φίλους του.
Σε κάθε περίπτωση, οι ειδικοί λένε ότι αν το βάρος είναι δυσβάσταχτο, ενδείκνυται η λύση της επίσκεψης σε κάποιο ψυχολόγο.
Ο ρόλος του συγγενούς
Ο συγγενής που θα αναλάβει την περιποίηση του κατάκοιτου υπερήλικα θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός για να μην επιβαρύνει την υγεία του ασθενούς από αμέλεια. Κατ’ αρχάς θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα τυπικός με τις ιατρικές εξετάσεις που συνιστούν οι γιατροί. Η προληπτική ιατρική παρακολούθηση θα πρέπει να γίνεται τουλάχιστον μία φορά κάθε έξι μήνες ενώ επιβεβλημένο είναι και το εμβόλιο της γρίπης κάθε χρόνο.
