Ζήσης Ψάλλας
Ένα μόριο στα αβοκάντο μπορεί να βοηθήσει στη θεραπεία της λευχαιμίας, σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου Guelph. Αυτό το λιπαρό μόριο στοχεύει ένα ένζυμο που είναι κρίσιμο για την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων, δήλωσε ο Δρ. Paul Spagnuolo, από το Τμήμα Επιστήμης Τροφίμων του Πανεπιστημίου Guelph.
Δημοσιευμένη στο περιοδικό Blood, η μελέτη επικεντρώθηκε στην οξεία μυελογενή λευχαιμία, η οποία είναι η πιο καταστροφική μορφή λευχαιμίας. Πρόκειται για καρκίνο του αίματος και του μυελού των οστών, μια από τις συχνότερες λευχαιμίες στους ενηλίκους.
Τα καρκινικά κύτταρα σε αυτόν τον τύπο λευχαιμίας έχουν υψηλότερες ποσότητες ενός ενζύμου που ονομάζεται VLCAD το οποίο εμπλέκεται στον μεταβολισμό τους, δήλωσε ο Spagnuolo. «Το καρκινικό κύτταρο βασίζεται σε αυτό το μονοπάτι για να επιβιώσει» και το ένζυμο είναι πιθανό υποψήφιο για φαρμακευτική θεραπεία. «Είναι η πρώτη φορά που το VLCAD αναγνωρίζεται ως στόχος σε οποιοδήποτε καρκίνο», είπε ο Spagnuolo.
Η ερευνητική ομάδα εξέτασε τις φαρμακευτικές ενώσεις μεταξύ πολυάριθμων ενώσεων, αναζητώντας οποιαδήποτε ουσία θα μπορούσε να αναστέλλει το ένζυμο. «H καλύτερη προήλθε από το αβοκάντο», είπε ο Spagnuolo. Νωρίτερα, το εργαστήριό του εξέτασε την αβοκατίνη Β, ένα μόριο λίπους που βρίσκεται μόνο στα αβοκάντο, για πιθανή χρήση στην πρόληψη του διαβήτη και τη διαχείριση της παχυσαρκίας.
Το VLCAD μπορεί να είναι ένας καλός δείκτης για τον εντοπισμό ασθενών κατάλληλων για αυτόν τον τύπο θεραπείας. Μπορεί επίσης να είναι δείκτης για τη μέτρηση της δραστηριότητας του φαρμάκου, δήλωσε ο Spagnuolo. «Αυτό θέτει το στάδιο για την τελική χρήση αυτού του μορίου σε κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους».
Επί του παρόντος, περίπου οι μισοί από τους ασθενείς άνω των 65 που έχουν διαγνωστεί με οξεία μυελογή λευχαμία εισέρχονται σε παρηγορητική φροντίδα. Άλλοι υποβάλλονται σε χημειοθεραπεία, αλλά οι φαρμακευτικές αγωγές είναι τοξικές και μπορεί να σκοτώνουν τους ασθενείς. Υπάρχει προσπάθεια να βρεθούν λιγότερο τοξικά φάρμακα που να μπορούν να χρησιμοποιηθούν. Αρκετά νέα φάρμακα έχουν κυκλοφορήσει τα τελευταία χρόνια αλλά μέχρι σήμερα έχουν αποτύχει να μεταβάλουν σημαντικά την έκβαση της νόσου και την επιβίωση των ασθενών.
