Η ίδια μελέτη το 2005-2006 έδειξε επίσης ότι η ζάχαρη αυτή σε βαθμό 60%, προέρχεται από την κατανάλωση επιδορπίων και ροφημάτων με επιπρόσθετη ζάχαρη όπως τα αναψυκτικά, τα αθλητικά ποτά, τα ποτά ενέργειας, το νερό με γεύση και ζάχαρη και τα φρουτοποτά.
Η υπερβολική κατανάλωση ζάχαρης έχει ενοχοποιηθεί τα τελευταία χρόνια για την αύξηση της παχυσαρκίας στον πλανήτη λόγω της επιπρόσθετης ενέργειας που αυτή προσφέρει στα άτομα που την καταναλώνουν.
Οι βιομηχανίες τροφίμων για να συνεχίσουν να προσφέρουν τη γλυκιά γεύση των προϊόντων τους και να μειώσουν τη ποσότητα ζάχαρης που περιέχεται σε αυτά έχουν δημιουργήσει προϊόντα στα οποία περιέχονται γλυκαντικές ουσίες. Επί του παρόντος στη βιομηχανία τροφίμων χρησιμοποιούνται 7 διαφορετικές τεχνίτες γλυκαντικές ουσίες.
Η συχνή χρήση των ουσιών αυτών σε σχέση με την ασφάλεια τους έχει μελετηθεί τα τελευταία χρόνια, κυρίως σε ζώα, χωρίς όμως οι επιστήμονες να έχουν καταλήξει σε συμφωνία. Ο Αμερικάνικος Οργανισμών Τροφίμων και Φαρμάκων (ΑΟΤΦ) έχει καθορίσει μια αποδεκτή ποσότητα ημερήσιας πρόσληψης (ΗΠ) για τη κάθε γλυκαντική ουσία, βασισμένη στο ανθρώπινο σωματικό βάρος, η οποία θεωρείται ασφαλής κατά τη διάρκεια ολόκληρης της ζωής.
Η ασφαλής ποσότητα ΗΠ έχει καθοριστεί στο 1% της ποσότητας γλυκαντικού που έχει βρεθεί ότι δεν προκαλεί δυσμενείς επιπτώσεις υγείας στα ζώα που μελετήθηκαν. Μελέτες του 2006 έχουν δείξει ότι η πραγματική κατανάλωση των γλυκαντικών ουσιών ακετοσουλφαμικό κάλιο, ασπαρτάμης και σακχαρίνης δεν υπερβαίνει τη συνιστώμενη ΗΠ που έχει καθοριστεί ως ασφαλής από τον ΑΟΤΦ για την κάθε μία από αυτές.
Παρακάτω εμφανίζονται οι 7 γλυκαντικές ουσίες και τα αποτελέσματα των επιστημονικών μελετών που έχουν γίνει σχετικά με την ασφάλεια τους.
Ακετοσουλφαμικό κάλιο: Μελέτες σε ζώα στις οποίες η ποσότητα που χορηγήθηκε υπερβαίνει σημαντικά τη ποσότητα που μπορεί κάποιος να καταναλώσει ημερησίως δεν έδειξαν κανένα συσχετισμό με την εμφάνιση καρκίνου.
Ασπαρτάμη: Το 1981 ο ΑΟΤΦ ενέκρινε την ουσία αυτή για χρήση μετά από πολλαπλές μελέτες οι οποίες δεν έδειξαν κανένα συσχετισμό με την εμφάνιση όγκου.
Το 1996 μελέτη του Εθνικού Ινστιτούτου Καρκίνου (NCI) έδειξε ότι η εμφάνιση όγκου στον εγκέφαλο ξεκίνησε να αυξάνεται το 1973, πολύ πριν η ασπαρτάμη να είναι διαθέσιμη στην αγορά για κατανάλωση, και συνεχίστηκε μέχρι το 1985.
Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με άλλες μελέτες που έδειχναν ότι η εμφάνιση όγκου στον εγκέφαλο είναι πολύ συχνότερη σε άτομα άνω των 70 ετών οδήγησε το NCI να δηλώσει πως δεν υπάρχει συσχετισμός μεταξύ ασπαρτάμης και δημιουργίας όγκου στον εγκέφαλο.
Luo han guo: Αναγνωρίστηκε ως ασφαλές για χρήση από τον ΑΟΤΦ το 2009.
Νεοτάμη: Εγκρίθηκε για χρήση το 2002 μετά από ανάλυση 100 μελετών που δεν έδειχναν συσχετισμό με ρίσκα υγείας ή σύνδεση με εμφάνιση καρκίνου.
Σακχαρίνη: Χρησιμοποιείται πάνω από 40 χρόνια. Το 1977 ο ΑΟΤΦ εξέδωσε προειδοποίηση για συσχέτιση με καρκίνο της ουροδόχου κύστης σε αρουραίους η οποία αργότερα καταρρίφθηκε από άλλες μελέτες που έδειχναν ότι ο οργανισμός των αρουραίων δεν είναι σχετικός με αυτόν του ανθρώπου.
Στέβια: Έχει δηλωθεί σαν ασφαλής για χρήση από το 1980. Το 2008 η ασφάλεια της για χρήση επιβεβαιώθηκε για δεύτερη φορά από διαφορετικό φορέα (Joint Expert Committee on Food Additives).
Σουκραλόζη: Με βάση τοξικολογικές μελέτες θεωρείται ασφαλής για χρήση καθώς οι ανθρώπινες μελέτες είναι περιορισμένες.
Ο κάθε άνθρωπος καλείται να κρίνει και να επιλέξει το κατά πόσο θα καταναλώνει γλυκαντικές ουσίες και σε ποιο βαθμό σύμφωνα πάντα με τους προσωπικούς του στόχους.
Τα άτομα που επιλέγουν να τις χρησιμοποιούν μπορούν να δοκιμάσουν μερικές από αυτές είτε ξεχωριστά, είτε σε συνδυασμό και να βρουν τη γεύση που προτιμούν καθώς η κάθε μια διεγείρει ξεχωριστούς υποδοχείς γεύσης και έχει διαφορετικές ιδιότητες.
Πηγή: iator.gr
