Το φαινόμενο, όπως αναφέρουν τα Νέα, έκανε πρώτη φορά την εμφάνισή του το 1998 στη Νότια Κορέα και τιτλοφορήθηκε από τον Τύπο ως «αυτοκτονίες του ΔΝΤ» επειδή οι αυτόχειρες φέρονταν να πιστεύουν ότι η απώλεια της εργασίας και των πόρων προς το ζην ήταν αποτέλεσμα των μεταρρυθμιστικών πολιτικών του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Σε σχέση με τον προηγούμενο χρόνο οι αυτόχειρες στη Νότια Κορέα είχαν αυξηθεί κατά 45%. Σύντομα ο όρος «IMF SUICIDES» θα εμφανιζόταν και στη διεθνή επιστημονική βιβλιογραφία.
Ο Αλέξανδρος Κεντικελένης, από το πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, μελέτησε την σχέση της αύξησης των ποσοστών της ανεργίας με τις αυτοκτονίες.
«Μια κύρια πτυχή των κρίσεων είναι η αύξηση της ανεργίας και μελέτες των κρίσεων στην Ευρώπη μεταξύ των κρίσεων στην Ευρώπη μεταξύ του 1970 και του 2007 έδειξαν ότι η αύξηση της τάξης του 1% στην ανεργία σχετίζονταν με αύξηση κατά 0,79% στις αυτοκτονίες. Περιπτώσεις ραγδαίας αύξησης της ανεργίας σχετίζονταν με ακόμη μεγαλύτερη αύξηση στο ποσοστό των αυτοκτονιών» λέει στα Νέα.
Σε έρευνα του πανεπιστημίου για τις ευρωπαϊκές χώρες έως και το 2009 περιελήφθησαν η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Ουγγαρία και η Ρουμανία που εντάχθηκαν σε πρόγραμμα του ΔΝΤ. Από αυτήν προκύπτει ότι λίγο καιρό αφού σημείωσαν άνοδο τα ποσοστά της ανεργίας το 2008 αυξήθηκαν και οι αυτόχειρες για την ακρίβεια, άνοδος της ανεργίας κατά 3% συνδεόταν με αύξηση στις αυτοκτονίες κατά 4,45% για τις ηλικίες κάτω των 65.
Περικοπές
«Στην Ελλάδα έχει παρατηρηθεί σημαντική αύξηση στις αυτοκτονίες από το 2009, ειδικά στα μεγάλα αστικά κέντρα» επισημαίνει ο Αλέξανδρος Κεντικελένης.
Όπως αναφέρει στα ΝΕΑ ο κ. Λύκουρας, διευθυντής της Β’ Ψυχιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών στο Αττικό Νοσοκομείο, «από ιατροδικαστικά δεδομένα προκύπτει ότι οι αυτοκτονίες και οι απόπειρες αυτοκτονίας στο Λεκανοπέδιο έχουν αυξηθεί πάνω από 20%: από 158 περιστατικά το 2009 φτάσαμε στα 178 το 2010 και στα 198 το 2011».
