Τη σταδιακή μείωση της χρήσης του οδοντιατρικού αμαλγάματος, με στόχο την προστασία του περιβάλλοντος, δρομολογεί η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το οδοντιατρικό αμάλγαμα είναι μία ένωση που περιέχει υδράργυρο και κατά συνέπεια περιλαμβάνεται μεταξύ των προϊόντων που ρυθμίζονται στη σύμβαση της Μιναμάτα (πόλη της Ιαπωνίας όπου τον προηγούμενο αιώνα είχε γίνει περιβαλλοντικό ατύχημα).
Ο Ευρωπαϊκός Κανονισμός για τον υδράργυρο είναι ένα ευρωπαϊκό νομοθέτημα για το περιβάλλον που εναρμονίζει το ευρωπαϊκό νομοθετικό πλαίσιο με τη Σύμβαση της Μιναμάτα, ανέφεραν κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου οι εκπρόσωποι της Ελληνικής Οδοντιατρικής Ομοσπονδίας (ΕΟΟ). Ξεκαθάρισαν ότι για όσους έχουν αμάλγαμα στο στόμα δεν υπάρχει καμία ανησυχία και η τάση είναι να αφαιρείται μόνο όταν υπάρχει δυσλειτουργία αποκατάστασης.
«Η αφαίρεση για αισθητικούς λόγους δεν είναι επιθυμητή», τόνισε ο γενικός γραμματέας της ΕΟΟ Ιωάννης Τζούτζας, διευκρινίζοντας ότι το θέμα της μείωσης του οδοντιατρικού αμαλγάματος είναι καθαρά περιβαλλοντικό. «Η αφαίρεση και η συλλογή ρινισμάτων γίνεται με συγκεκριμένο πρωτόκολλο», ανέφερε ο πρόεδρος της ΕΟΟ Αθανάσιος Κατσίκης.
Σημείωσαν επίσης, ότι πολλά από τα μέτρα που προβλέπονται στη σύμβαση για την σταδιακή ελάττωση της χρήσης του οδοντιατρικού αμαλγάματος, ήδη εφαρμόζονται και μάλιστα, όπως είπαν, τα αισθητικά υλικά έχουν επικρατήσει στις νεότερες γενιές, απευθυνόμαστε στο 10%, είπαν χαρακτηριστικά.
Υπογράμμισαν, επίσης, ότι έρευνες πολλών δεκαετιών δεν έχουν δείξει οποιονδήποτε αξιοσημείωτο κίνδυνο για την υγεία -για τον οποίο να ενοχοποιείται το οδοντιατρικό αμάλγαμα- ούτε των ασθενών, ούτε του οδοντιατρικού προσωπικού, ούτε του κοινού.
Σχολιάζοντας την απαγόρευση της χρήσης του οδοντιατρικού αμαλγάματος σε παιδιά κάτω των 15 ετών, είπαν ότι πρέπει να ερμηνευθεί ως μία υπόθεση ότι τα παιδιά έχουν μικρές τερηδονικές βλάβες και κατά συνέπεια απαιτούνται μικρές εμφράξεις. «Αποτελεί ήδη βέλτιστη πρακτική για τους οδοντιάτρους να ακολουθούν μιαν ελάχιστα παρεμβατική προσέγγιση στις μικρές κοιλότητες, για τις οποίες, άλλωστε, τα διαθέσιμα υλικά εξελίσσονται διαρκώς.
Ωστόσο, κάποια παιδιά κάτω των 15 ετών μπορεί να μην έχουν μικρές κοιλότητες ή να έχουν άλλες ιατρικές ή οδοντιατρικές ανάγκες, που καθιστούν τα άλλα υλικά λιγότερο αποτελεσματικά. Ο κανονισμός παρέχει στους οδοντιάτρους την ευκαιρία να εκτιμήσουν τις ατομικές ανάγκες του ασθενούς και να κάνουν χρήση του κατάλληλου – ενδεικνυόμενου υλικού αποκατάστασης σε μια δεδομένη περίσταση».
Καταλήγοντας, τόνισαν ότι «κλειδί για τη μείωση της ανάγκης παρεμβατικής θεραπείας είναι η επένδυση στην πρόληψη της τερηδόνας και των λοιπών οδοντιατρικών νοσημάτων».
