Η μελέτη έρχεται να ενισχύσει προηγούμενες έρευνες, που επίσης έχουν καταλήξει στη διαπίστωση ότι σε πολλές περιπτώσεις είναι καλύτερα ο γιατρός και ο ασθενής να μη βιάζονται, αλλά να ακολουθούν την τακτική του «βλέποντας και κάνοντας».
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρ. Τζούλια Χέις του Ινστιτούτου Καρκίνου Dana-Farber της Βοστώνης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό «Annals of Internal Medicine», σύμφωνα με το Reuters, ανέπτυξαν ένα μοντέλο υπολογισμού για άνδρες ηλικίας 65 έως 75 ετών.
Το μοντέλο αυτό συνεκτιμά το συνολικό κόστος των εναλλακτικών μεθόδων αντιμετώπισης της νόσου (τεστ, θεραπείες, απώλεια ωρών εργασίας κ.α.), τις διάφορες παρενέργειες από κάθε διαφορετική αντιμετώπιση, τις επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής του ασθενούς και τις πιθανότητες πρόωρου θανάτου από τον καρκίνο του προστάτη.
Οι αμερικανοί επιστήμονες συνέκριναν τρεις εναλλακτικές λύσεις: την άμεση αντιμετώπιση (χειρουργείο και ακτινοβολίες), την ενεργητική παρακολούθηση του ασθενούς (τεστ αίματος PSA κάθε τρεις μήνες, συχνές βιοψίες του προστάτη κ.α.), καθώς και την πιο παθητική τακτική της αναμονής (τεστ PSA κάθε έξι μήνες και τεστ οστών κάθε πέντε χρόνια).
Οι ερευνητές συμπέραναν ότι η τρίτη επιλογή του «βλέποντας και κάνοντας» είναι όχι μόνο η πιο φθηνή, αλλά τελικά δεν έχει ως συνέπεια οι ασθενείς να κινδυνεύουν περισσότερο σε σχέση με την πιο επιθετική θεραπευτική προσέγγιση.
Ο κίνδυνος θανάτου ενός άνδρα από καρκίνο του προστάτη υπολογίστηκε σε 4,8% για όσους επιλέγουν τη δεύτερη λύση της ενεργητικής παρακολούθησης, σε 6% για όσους αρκούνται στην πιο παθητική παρακολούθηση και σε 8,9% για όσους αμέσως καταφεύγουν σε δραστικές επεμβατικές θεραπείες. Και στα τρία «σενάρια», το προσδόκιμο ζωής κυμαίνεται μεταξύ των 81 και 82 ετών, ενώ η ποιότητα ζωής του ασθενούς είναι καλύτερη στην τρίτη περίπτωση της αργής αντιμετώπισης.
Όπως είπε η δρ Χέις, οι περισσότεροι άνδρες διαγιγνώσκονται με χαμηλού κινδύνου καρκίνο του προστάτη, ο οποίος ποτέ δεν θα εξελιχθεί αρκετά ή τουλάχιστον όχι τόσο γρήγορα, ώστε να απειλήσει τη ζωή του ασθενούς. Από την άλλη, όμως, μια άμεση θεραπευτική αντιμετώπιση μπορεί να έχει παρενέργειες, όπως η ακράτεια ούρων και η σεξουαλική δυσλειτουργία.
«Υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός ανδρών που πιθανότατα κάνουν περιττή θεραπεία», τόνισε η Αμερικανίδα ερευνήτρια, η οποία διευκρίνισε πάντως ότι η τελική απόφαση για τον τρόπο αντιμετώπισης της νόσου εναπόκειται στον γιατρό και στον ίδιο τον ασθενή, μεταδίδει το ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Σύμφωνα με την Αμερικανική Εταιρία Καρκίνου, περίπου ένας στους έξι άνδρες θα διαγνωστεί με καρκίνο του προστάτη κάποια στιγμή στη ζωή του και ένας στους 36 (σχεδόν το 3%) θα πεθάνει από τη νόσο.
