Ζήσης Ψάλλας
Οι ακριβείς μηχανισμοί με τους οποίους η σωματική αδράνεια διευκολύνει την ανάπτυξη αντίστασης στην ινσουλίνη παρέμεινε μέχρι σήμερα ένα μυστήριο.
Τώρα ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Monash στην Αυστραλία ανακάλυψαν πώς η σωματική δραστηριότητα ενισχύει την ανταπόκριση στην ινσουλίνη και με τη σειρά της προάγει τη μεταβολική υγεία. Είναι σημαντικό ότι τα ένζυμα που ανακάλυψαν και είναι βασικά για αυτόν τον μηχανισμό έχουν τη δυνατότητα να στοχοποιηθούν από φάρμακα για την προστασία από τις συνέπειες της γήρανσης, όπως η μυϊκή απώλεια και ο διαβήτης.
Η ομάδα επιστημόνων του Ινστιτούτου Βιοϊατρικής Ανακάλυψης του Πανεπιστημίου Monash (BDI), με επικεφαλής τον καθηγητή Tony Tiganis, αποκαλύπτει ότι οι μειώσεις στη δημιουργία αντιδραστικών ειδών οξυγόνου (ROS: Reactive oxygen species) των σκελετικών μυών κατά τη γήρανση είναι καθοριστικής σημασίας για την ανάπτυξη αντίστασης στην ινσουλίνη.
Σύμφωνα με τον Tiganis, οι σκελετικοί μύες παράγουν συνεχώς ROS και αυτό αυξάνεται κατά τη διάρκεια της άσκησης. «Το ROS που προκαλούνται από την άσκηση οδηγεί σε προσαρμοστικές αποκρίσεις που είναι αναπόσπαστο μέρος των επιδράσεων της άσκησης που προάγουν την υγεία», είπε.
Στη μελέτη τους δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Science Advances, η ερευνητική ομάδα έδειξε πώς ένα ένζυμο που ονομάζεται NOX-4 (NADPH oxidase 4) είναι απαραίτητο για τα ROS που προκαλούνται από την άσκηση και τις προσαρμοστικές αποκρίσεις που οδηγούν τη μεταβολική υγεία. Σε ποντίκια, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το NOX4 αυξάνεται στους σκελετικούς μύες μετά την άσκηση και ότι αυτό οδηγεί στη συνέχεια σε αυξημένο ROS που προκαλεί προσαρμοστικές αποκρίσεις οι οποίες προστατεύουν τα ποντίκια από την ανάπτυξη αντίστασης στην ινσουλίνη. Κατά τα άλλα, η αντίσταση στην ινσουλίνη έρχεται με τη γήρανση ή την παχυσαρκία που προκαλείται από τη διατροφή.
Είναι σημαντικό ότι οι επιστήμονες έχουν δείξει ότι τα επίπεδα του ενζύμου NOX4 στους σκελετικούς μυς σχετίζονται άμεσα με την μείωση της ευαισθησίας στην ινσουλίνη που σχετίζεται με την ηλικία. «Σε αυτή τη μελέτη δείξαμε, σε ζωικά μοντέλα, ότι η αφθονία του NOX 4 στους σκελετικούς μυς μειώνεται με τη γήρανση και ότι αυτό οδηγεί σε μείωση της ευαισθησίας στην ινσουλίνη», είπε ο καθηγητής Tiganis.
