Πολύ συχνά ακούμε ανθρώπους γύρω μας να ταλαιπωρούνται από τα λεγόμενα ψυχοσωματικά προβλήματα.
Ενώ έχουν επισκεφτεί τον γιατρό τους και έχουν κάνει όλες τις εξετάσεις, τα σύμπτωμα που είχαν παραμένουν και τους ταλαιπωρούν, ίσως και περισσότερο από πριν, χωρίς να υπάρχει κάποιο παθολογικό πρόβλημα.
Τι είναι λοιπόν τα ψυχοσωματικά προβλήματα;
Η λέξη «ψυχοσωματικά» από μόνη της προσδιορίζει, ότι είναι κάτι που ξεκινάει από ψυχολογικούς παράγοντες και καταλήγει σε σωματικό σύμπτωμα. Η αφορμή κυρίως, είναι τα καθημερινά εξωτερικά ερεθίσματα που προκαλούν συναισθήματα. Όταν όμως τα συναίσθηματα είναι δυσάρεστα, όπως είναι ο πόνος, ο φόβος, η απόγνωση, η αηδία, ο θυμός και νοιώθουμε ότι δεν μπορούμε να τα διαχειριστούμε, τότε, αυτόματα, προσπαθούμε να τα «παγώσουμε», να τα «κουκουλώσουμε» ή ακόμη και να τους αλλάξουμε τη μορφή, ώστε να μην τα νοιώθουμε (π.χ. μπορεί να νοιώθουμε φόβο και επειδή δεν αντέχουμε, το μετατρέπουμε σε θυμό). Όμως το συναίσθημα ποτέ δεν χάνεται, ποτέ δεν εξαφανίζεται μαγικά. Αυτή λοιπόν η εσωτερική σύγκρουση που βιώνουμε (το να προσπαθούμε δηλαδή να εξαφανίσουμε το συναίσθημα που μας πονάει) κάπου θα ξεσπάσει και συνήθως εκδηλώνεται ως σωματικό σύμπτωμα στο σώμα μας.
Ανάλογα λοιπόν από το ποιο σημείο του σώματος θα νοσήσει, μπορούμε να πούμε και τι πιθανότατα το προκάλεσε.
Αν κάποιος πάσχει από ημικρανίες ή πονοκεφάλους και έχει κάνει εξονυχιστικά, όλες τις παθολογικές εξετάσεις, αλλά δεν του βρίσκουν από πού προέρχονται αυτοί οι πόνοι, τότε μπορούμε να πούμε ότι είναι ψυχοσωματικά συμπτώματα.
Ίσως είναι ένα άτομο που αναλαμβάνει πολλά, που σκέφτεται πολλά ή που έχει μαζέψει πολλά μέσα του, προβλήματα δικά του ή και άλλων. Είναι σαν μια υπερφορτωμένη μηχανή που έχει φτάσει στα κόκκινα και είναι έτοιμη να εκραγεί. Το σώμα στέλνει το μήνυμα: «Φτάνει! Μην μαζεύεις αλλά μέσα σου! Μην προσπαθείς να τα εξηγήσεις όλα με το μυαλό σου!».
Η πλάτη μας πονάει όταν νοιώθουμε ότι μας λείπει η στήριξη από το κοντινό μας περιβάλλον. Ο πόνος στους ώμους δίνει το μήνυμα ότι έχουμε κρατήσει για πολύ καιρό δυσβάσταχτα βάρη πάνω μας και θα πρέπει να σταματήσουμε να αναλαμβάνουμε τα βάρη άλλων για να «γιατρευτούμε».
Προβλήματα στα πόδια ίσως υποδηλώνουν φόβο στο να προχωρήσουμε μπροστά, να αλλάξουμε πορεία ή ίσως να ξεκινήσουμε κάτι καινούριο.
Πόνοι στα γόνατα, όταν νοιώθουμε ότι μας έχει γονατίσει η πίεση σε κάποια δύσκολη φάση που βιώνουμε.
Αν υπάρχουν προβλήματα με τους πνεύμονες και την αναπνοή ενδέχεται να νοιώθουμε ότι μας κόβεται το οξυγόνο. Αισθανόμαστε καταπιεσμένοι και μας προκαλείται ένα αίσθημα ασφυξίας. Το σώμα λέει «Ασε τα πάντα πίσω σου και πάρε μια βαθιά ανάσα!».
Στην αλλεργία ίσως βλέπουμε την δυσκολία κάποιου να προσαρμοστεί στην αλληλεπίδραση του με κάποιο πρόσωπο ή κάποια νέα κατάσταση. Ο λαός πάντα κατανοούσε ότι η αλλεργία προέρχεται από τη δυσκολία για αποδοχή. Πχ λέει: «Μόνο που τον βλέπω με πιάνει αλλεργία!». Ίσως αν σκεφτούμε τι μας συνέβη τις προηγούμενες 48 ώρες, να μπορέσουμε να καταλάβουμε και την αιτία της αλλεργίας μας!
Η Ανορεξία και η Βουλιμία είναι μάστιγες της σύγχρονης εποχής. Ίσως κάποια άτομα σε νεαρές ηλικίες να το κάνουν από μιμητισμό. Όμως κατά βάση η ανορεξία και η βουλιμία είναι μορφές μίσους ενάντια του εαυτού μας. Η τροφή είναι ερμηνεύεται συμβολικά ως η ανατροφή από την μάνα. Τα ανορεκτικά άτομα, απορρίπτοντας το φαγητό απορρίπτουν το αρχέγονο πρότυπο της τροφού και ταυτόχρονα την θηλυκή τους πλευρά. Τα κορίτσια χάνουν τις καμπύλες του σώματος τους, την περίοδο τους και θαμπώνει το δέρμα τους. Παρ όλα αυτά, δεν αντιλαμβάνονται τι τους συμβαίνει και θεωρούν ότι χρειάζεται να συνεχίσουν για ακόμη περισσότερο την αποχή από την τροφή..
Με το Υπερβολικό βάρος πάλι συμβαίνει περίπου το ίδιο. Προσπαθούμε να εξαφανίσουμε τον εαυτό μας, να τον παραμορφώνουμε, πίσω από ένα στρώμα λίπους. Είναι επειδή νοιώθουμε ενοχή για την ίδια την σεξουαλικότητα μας. Με το πάχος, περιορίζουμε τον εαυτό μας σε μία φυλακή, οπότε δεν έχουμε καμία προσδοκία για μας.
Τα ατυχήματα Αυτά συμβαίνουν όταν νοιώθουμε θυμό με τον εαυτό μας και θέλουμε να τον τιμωρήσουμε. Το ατύχημα είναι μια καλή λύση για να συμβεί αυτό. Ο πόνος και η τιμωρία είναι στενά συνδεδεμένα με την ενοχή. Μέσα από αυτό όμως αναζητούμε και την φροντίδα από τους άλλους. Πάντα όλοι μας συμπονούν και μας φροντίζουν αν έχουμε ένα μικρό η μεγάλο ατύχημα.
Τέλος η σεξουαλική ψυχρότητα έχει να κάνει με τον φόβο και την τιμωρία, μια και το σεξ αποτελεί ταμπού και πολλές φορές συνδέεται με την αμαρτία ή την ανηθικότητα.
Το σώμα μας συνδέεται άμεσα με την ψυχή μας. Τα πάντα ξεκινάνε από μέσα μας. Όταν δεν μπορούμε να ακούσουμε την ψυχή μας, έρχεται το σώμα να μιλήσει και να εξωτερικεύσει το πρόβλημα.
Ας είμαστε πιο προσεκτικοί στα μηνύματα του.
*Η Βίκυ Καμπανάκη είναι Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας με έδρα το Χαλάνδρι, Αττικής και μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί της μέσα από την ιστοσελίδα της ή στο facebook
