Αυτό μεταφράζεται σε περισσότερες από 21.000 ημέρες χαμένου χρόνου εργασίας σε αυτήν την ομάδα ανθρώπων.
Ωστόσο, παρά το μέγεθος του προβλήματος, σχεδόν ένα στα τρία διευθυντικά στελέχη ανέφεραν ότι δεν διέθεταν επίσημη υποστήριξη ή πόρους για να διαχειριστούν τους υπαλλήλους που έχουν κατάθλιψη, ενώ ποσοστό 43% ζήτησε καλύτερες πολιτικές και νομοθεσία για την προστασία των υπαλλήλων.
Σχολιάζοντας τα αποτελέσματα, ο ευρωβουλευτής Stephen Hughes ανέφερε: «Η κατάθλιψη στον εργασιακό χώρο αποτελεί εργασιακή και κοινωνική πρόκληση, η οποία προκαλεί σοβαρά προβλήματα και απαιτεί την προσοχή και τη δράση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ένταξη της κατάθλιψης εντός του εργασιακού χώρου στη νέα Στρατηγική της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία, που υποστηρίζεται στα επόμενα δύο έτη με νομοθετική δράση, θα αποτελούσε εξαιρετική πρόοδο ως προς την αποτελεσματικότερη προστασία των εργαζομένων της Ευρώπης, συμβάλλοντας τελικά στην οικονομική και κοινωνική ευημερία».
Η κατάθλιψη αποτελεί το κύριο πρόβλημα στον τομέα της ψυχικής υγείας ανθρώπων σε παραγωγική ηλικία, καθώς πάνω από 30 εκατομμύρια Ευρωπαίοι πολίτες θα παρουσιάσουν κατάθλιψη σε κάποια φάση της ζωής τους.
Η έρευνα IDEA (Impact of Depression in the Workplace in Europe Audit – Επιπτώσεις της Κατάθλιψης στον Εργασιακό Χώρο στην Ευρώπη) διεξήχθη σε πάνω από 7.000 άτομα στην Ευρώπη και κατέδειξε ότι το 20% των συμμετεχόντων έχει διαγνωσθεί με κατάθλιψη σε κάποια χρονική στιγμή. Το υψηλότερο ποσοστό ήταν στο Ηνωμένο Βασίλειο (26%) και το χαμηλότερο στην Ιταλία (12%). Μεταξύ των εργαζομένων που πάσχουν από κατάθλιψη, οι εργαζόμενοι στη Γερμανία (61%), τη Δανία (60%), και το Ηνωμένο Βασίλειο (58%) ήταν εκείνοι που είχαν μεγαλύτερες πιθανότητες να πάρουν άδεια λόγω της κατάθλιψής τους, ενώ τις λιγότερες πιθανότητες είχαν οι εργαζόμενοι στην Τουρκία (25%).
Το κόστος για την κατάθλιψη υπολογίστηκε στα 92 δισεκατομμύρια ευρώ το 2010 στην Ε.Ε. ενώ πάνω από το 50% του συνολικού κόστους που σχετίζεται με την κατάθλιψη προκύπτει από τις περιπτώσεις μείωσης της παραγωγικότητας λόγω συστηματικής απουσίας από την εργασία (αναρρωτική άδεια) και από τις περιπτώσεις συστηματικής μη αποδοτικής παρουσίας στην εργασία (παρουσία στην εργασία παρά την ασθένεια).1 Στην έρευνα IDEA ο μέσος αριθμός ημερών αναρρωτικής άδειας κατά το τελευταίο επεισόδιο κατάθλιψης ήταν 36 ημέρες, με τη Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο να έχουν το μεγαλύτερο αριθμό (41 ημέρες) και την Ιταλία να έχει το μικρότερο (23 ημέρες).
Παρά τα υψηλά ποσοστά συστηματικής απουσίας από την εργασία λόγω της κατάθλιψης, ένας στους τέσσερις ανθρώπους δήλωσε ότι δεν ανέφερε στον εργοδότη του ότι υπέφερε από κατάθλιψη. Από αυτούς, ένας στους τρεις ανέφερε ότι αισθάνθηκε ότι θα διακινδύνευε τη θέση εργασίας του στο πλαίσιο της τρέχουσας κατάστασης της οικονομίας.
Τα γνωστικά συμπτώματα της κατάθλιψης (δυσκολίες συγκέντρωσης, αναποφασιστικότητα ή/και προβλήματα μνήμης) επηρεάζουν αρνητικά τον τρόπο εργασίας και την παραγωγικότητα, ενώ παρατηρούνται σε ποσοστό 94% στη διάρκεια ενός επεισοδίου κατάθλιψης. Ωστόσο, η έρευνα δείχνει ότι η αναγνώριση των συμπτωμάτων αυτών είναι χαμηλή: όταν ζητήθηκε να αναγνωριστούν τα συμπτώματα της κατάθλιψης, μόνο το 33% ανέφερε τα προβλήματα μνήμης, το 44% τη δυσκολία λήψης αποφάσεων και το 57% τα προβλήματα συγκέντρωσης. Αντίθετα, το 88% αναγνώρισε την έλλειψη διάθεσης ή τη θλίψη ως σύμπτωμα της κατάθλιψης.
Μεταξύ των διευθυντικών στελεχών που συμμετείχαν στην έρευνα, περίπου ο ένας στους τρεις ανέφερε ότι δεν υπήρχε κανένας επίσημος φορέας υποστήριξης για να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της κατάθλιψης των υπαλλήλων. Η υψηλότερη έλλειψη υποστήριξης ήταν στη Γερμανία (44%) και η χαμηλότερη στην Τουρκία (10%). Τα διευθυντικά στελέχη στο Ηνωμένο Βασίλειο (55%) είχαν μεγαλύτερες πιθανότητες να λάβουν υποστήριξη από το τμήμα ανθρώπινων πόρων της εταιρείας τους, ενώ τα διευθυντικά στελέχη στην Τουρκία είχαν μεγαλύτερες πιθανότητες να λάβουν υποστήριξη από έναν ιατρό (79%).
Όταν ρωτήθηκαν τι χρειάζεται για την υποστήριξη των υπαλλήλων με κατάθλιψη στο εργασιακό χώρο, τα διευθυντικά στελέχη συχνότερα ζήτησαν περισσότερες συμβουλευτικές υπηρεσίες και καλύτερη νομοθεσία και πολιτικές. Στην Τουρκία τα διευθυντικά στελέχη στο μεγαλύτερο ποσοστό ζήτησαν καλύτερη νομοθεσία (55%) και κατάρτιση για όλους τους υπαλλήλους (63%).
Τα διευθυντικά στελέχη στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Τουρκία ήθελαν καλύτερες συμβουλευτικές υπηρεσίες (56% και 53%), ενώ τα διευθυντικά στελέχη στη Γερμανία έδωσαν προτεραιότητα στην κατάρτιση των άμεσων προϊσταμένων (53%).
Ο Δρ. Vincenzo Costigliola, Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Οργανισμού για την Κατάθλιψη δήλωσε ότι «Τα αποτελέσματα της έρευνας IDEA δείχνουν ότι πρέπει να γίνουν πολλά για να αυξηθεί η ευαισθητοποίηση του κόσμου και η υποστήριξη των υπαλλήλων και των εργοδοτών όσον αφορά στη διάγνωση και τη διαχείριση της κατάθλιψης στον εργασιακό χώρο. Ζητάμε από τους υπεύθυνους διαμόρφωσης πολιτικών να εξετάσουν τον αντίκτυπο της κατάθλιψης στο εργατικό δυναμικό και να διαμορφώσουν το κατάλληλο νομοθετικό πλαίσιο για την κατάθλιψη και την ασφάλεια των εργαζομένων στον εργασιακό χώρο».
