Του Δρα
Ακούσαμε στην πρόσφατη επίσημη ενημέρωση των αρχών ότι ο αριθμός των μαθητών σε μια αίθουσα δεν είναι πρόβλημα.
Στο 33ο λεπτό του βίντεο παρουσιάζεται ως πολύπλοκο το μοντέλο για τα σχολεία. Αναφέρεται μάλιστα ότι οι περισσότερες τάξεις (με λιγότερους μαθητές) αυξάνουν τις εστίες μετάδοσης (33:20)!
Θεώρησα ότι το επιχείρημα ήταν τόσο προβληματικό που δεν έχρηζε σχολιασμού.
Στη συνέχεια όμως δόθηκαν περισσότερες επεξηγήσεις σχετικά με το ζήτημα παρουσιάζοντας σχέδια με αίθουσα 15 και 25 μαθητών (σε 8 σειρές θρανίων, 2 θρανία ανά σειρά) και υπολογίζοντας ότι σε μια αίθουσα 25 μαθητών μόλις το 4% των επαφών παραβιάζει την απόσταση του 1.5 μέτρου. Ως συμπέρασμα, ακούστηκε ότι τελικά δεν έχει αξία να μειώσουμε τους μαθητές στις τάξεις. Μάλιστα, με βάση το χθεσινό επιχείρημα αύξησης των εστιών μετάδοσης, με 25 μαθητές έχουμε 40% λιγότερες εστίες (χρειάζονται 40% λιγότερες αίθουσες) και θα έχουμε μόνο 4% αύξηση των επαφών.
Εγώ θα το πάω ένα βήμα παραπέρα. Σε μια όμοια αίθουσα με 8 σειρές θρανίων (2 θρανία ανά σειρά) βάζουμε 42 μαθητές (δείτε εικόνα). Σε 5 σειρές κάθονται 3 μαθητές ανά θρανίο, στις τελευταίες 3 κάθονται 2. Με αυτή τη διάταξη έχουμε συνολικά 903 επαφές ανά ζεύγη, από τις οποίες μόλις 44 (4,9%) παραβιάζουν το μέτρο της απόστασης 1.5 μέτρου (δείτε εικόνα). Με 42 μαθητές θα έχουμε 64% λιγότερες "εστίες μετάδοσης" (αίθουσες) σε σχέση με τους 15 μαθητές (και 40% λιγότερες αίθουσες σε σχέση με τους 25 μαθητές), και μόλις 4,9% θα παραβιάζουν την απόσταση του 1,5 μέτρου.
Μήπως λοιπόν να σκεφτούμε τις τάξεις των 42 μαθητών;
Δεν θα επεκταθώ στα άλλα σοβαρά προβλήματα λογικής αυτής της προσέγγισης (τα παιδιά κυκλοφορούν μέσα στο σχολείο και εκτός αίθουσας, οι καθηγητές αλλάζουν από την μία ώρα στην επόμενη κλπ). Η προσέγγιση αυτή καταργεί πλήρως τη λογική των κοινωνικών αποστάσεων, και μάλιστα σε κλειστό, περιορισμένο χώρο με παρατεταμένη παραμονή. Καμία επιστημονική ή λογική τεκμηρίωση δεν μπορεί να υποστηρίξει τέτοιες απόψεις, και αν υπάρχουν μοντέλα που παρουσιάζουν τέτοια σενάρια, το σφάλμα σίγουρα δεν θα αποδοθεί στη λογική και στην πραγματικότητα αλλά στα μοντέλα.
Το να κάνεις ένα λάθος είναι ανθρώπινο. Η επιμονή και η προσπάθεια υποστήριξης του λάθους είναι πρόβλημα όμως…
