Την επανάσταση φέρνουν Αμερικανοί ερευνητές δημιουργώντας ένα πρωτοποριακό πλαστικό υλικό το οποίο μπορεί να «γιατρεύει» τον εαυτό του. Δηλαδή, να κλείνει τρύπες που μπορεί να δημιουργηθούν πάνω του μεγαλύτερες του ενός εκατοστού.
Μέχρι στιγμής επιστήμονες είχαν εφεύρει παρεμφερή πολυμερή υλικά που μπορούσαν να επιδιορθώσουν αυτομάτως μια αόρατη τρύπα το πολύ λίγων χιλιοστών. Τώρα όμως οι επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Ιλινόις… βρήκαν κάτι διαφορετικό, το οποίο μπορεί μελλοντικά να βρει εφαρμογή στην αεροναυπηγική, στην ιατρική, αλλά και στον στρατό. Κοινώς, η ικανότητα που έχει το καινοτόμο αυτό πλαστικό μπορεί να αξιοποιηθεί, μεταξύ άλλων, σε νέα είδη συνθετικών υλικών για φτερά αεροπλάνων ή για διαστημοσυσκευές, που θα επιδιορθώνονται μόνα τους στον αέρα ή στο διάστημα, όταν υποστούν κάποια -εν δυνάμει καταστροφική- ρωγμή, την οποία δεν μπορεί να διορθώσει ανθρώπινο χέρι στη διάρκεια της πτήσης. Άλλες δυνητικές πρακτικές εφαρμογές βρίσκονται στο πεδίο της ιατρικής (π.χ. σε νέου τύπου χειρουργικά εμφυτεύματα), της γεωλογίας (αυτόματη αποκατάσταση βλαβών σε γεωτρύπανα) ή του στρατού (π.χ. κλείσιμο τρύπας από σφαίρα).
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Ιλινόις (από τα τμήματα Αεροναυπηγικής, Χημείας, Επιστήμης Υλικών και Μηχανολόγων Μηχανικών), με επικεφαλής τον Σκοτ Γουάιτ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science», σύμφωνα με το ίδιο, το «Nature» και το «New Scientist», δημιούργησαν έναν πρωτοποριακό μηχανισμό μέσα στο πλαστικό, που του επιτρέπει να ενεργοποιεί δύο υγρές ουσίες, οι οποίες, όταν χρειαστεί, αντιδρούν χημικά μεταξύ τους και μετατρέπονται σταδιακά σε γέλη (τζελ), η οποία τελικά στερεοποιείται, αποκαθιστώντας την όποια ζημιά.
Οι εν λόγω υγρές ουσίες κινούνται προς το σημείο της βλάβης μέσω ενός τεχνητού κυκλοφορικού συστήματος, δηλαδή ειδικών μικροσκοπικών καναλιών διαμέτρου 330 μικρομέτρων (εκατομμυριοστών του μέτρου), που έχουν εκ των προτέρων ανοιχτεί στο εσωτερικό του πλαστικού και τα οποία μιμούνται το δίκτυο αρτηριών και φλεβών του ανθρωπίνου σώματος.
Όπως έδειξαν τα πειράματα πάνω σε ένα φύλλο πλαστικού πάχους τριών χιλιοστών, μία τρύπα διαμέτρου σχεδόν ενός εκατοστού, από την οποία ξεκινούν ρωγμές καλύπτοντας μια έκταση διαμέτρου 3,5 εκατοστών, γεμίζει με το υλικό σε 20 λεπτά και αυτό έχει στερεοποιηθεί σε σκληρό πλαστικό σε περίπου τρεις ώρες. Πάντως η αποκαταστημένη επιφάνεια είναι κάπως λιγότερο ανθεκτική σε σχέση με την αρχική.
Ήδη οι ερευνητές εργάζονται για να βελτιώσουν κι άλλο τόσο τον ρυθμό αποκατάστασης της βλάβης, όσο και την ανθεκτικότητα του υλικού. Επίσης, σχεδιάζουν δοκιμές του νέου υλικού σε ακραίες συνθήκες (υγρασίας, θερμοκρασίας κ.α.).
