Δεν υπάρχουν δύο άνθρωποι που να μυρίζουν τις οσμές με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Μάλιστα, σύμφωνα με αμερικανούς επιστήμονες αυτό ακριβώς εξηγεί το γιατί ορισμένοι άνθρωποι βρίσκουν συμπαθητικές/ελκυστικές ορισμένες μυρωδιές, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι είναι… αποκρουστικές και τους προκαλούν «αναστάτωση» στο στομάχι.
Οι επιστήμονες βρήκαν ότι μια διαφοροποίηση στο μικρότερο επίπεδο του DNA ενός ατόμου – σε ένα αμινοξύ ενός γονιδίου- μπορεί να καθορίσει αν το άτομο αυτό θα θεωρεί μια συγκεκριμένη οσμή ως ευχάριστη ή όχι.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι υπάρχουν περίπου ένα εκατομμύριο παραλλαγές σε 400 υποδοχείς όσφρησης, με αποτέλεσμα ο καθένας να… μυρίζει εντελώς διαφορετικά.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες από το πανεπιστήμιο Duke της Βόρειας Καρολίνας, που διεξήγαγαν τη μελέτη, ένα διαφορετικό αμινοξύ στο ίδιο γονίδιο ενός ατόμου μπορεί να ευθύνεται για το γεγονός ότι δεν του αρέσει η μυρωδιά που εσείς θεωρείται «απολαυστική».
Υπάρχουν περίπου 900.000 γενετικές παραλλαγές σε 400 υποδοχείς όσφρησης στις μύτες των ανθρώπων. Οι υποδοχείς αυτοί ελέγχουν τους αισθητήρες που καθορίζουν πώς αισθάνεται κανείς μια συγκεκριμένη οσμή. Ανάλογα με τη μυρωδιά ενεργοποιούνται συγκεκριμένοι αισθητήρες κάθε φορά, στέλνοντας το ανάλογο «μήνυμα» στον εγκέφαλο.
Όμως, όπως ανέφερε ο αναπληρωτής καθηγητής μοριακής γενετικής και μικροβιολογίας στο τμήμα Ιατρικής του πανεπιστημίου της Β. Καρολίνας, Hiroaki Matsunami, οι υποδοχείς αυτοί λειτουργούν διαφορετικά για τον καθένα από εμάς.
«Στους περισσότερους έχει τύχει να αρέσει μια μυρωδιά, ενώ άλλοι να τη σιχαίνονται. Αυτό είναι πολύ κοινό» είπε ο ίδιος στη Daily Mail.
Σύμφωνα με τον Dr. Matsunami, αν συγκρίνει κανείς το πώς λειτουργούν οι υποδοχείς αυτοί ανάμεσα σε δύο ανθρώπους, θα παρατηρήσει μια διαφορά περίπου 30% στο πώς «αντιλαμβάνονται» μια μυρωδιά.
Προκειμένου να καθορίσει τι είναι αυτό που ενεργοποιεί τους συγκεκριμένους υποδοχείς και γιατί συγκεκριμένες μυρωδιές «έχουν απήχηση» σε διαφορετικούς ανθρώπους, ο ίδιος και η ομάδα του κλωνοποίησαν περισσότερους από 500 υποδοχείς από 20 ανθρώπους, που παρουσίασαν μικρές διαφορές σε ένα ή δύο αμινοξέα. Στη συνέχεια τους υπέβαλλαν συστηματικά σε διαφορετικές μυρωδιές για να δουν πώς αντιδρούν.
Εκθέτοντας κάθε υποδοχέα σε μια μικρή συγκέντρωση 73 αρωμάτων, όπως βανιλλίνη και guaiacol, οι ερευνητές κατάφεραν να ταυτοποιήσουν 27 υποδοχείς που παρουσίαζαν σημαντική απόκριση σε τουλάχιστον ένα από αυτά.
Τα αποτελέσματα των ερευνών τους θα δημοσιευτούν στο τεύχος Δεκεμβρίου του Nature Neuroscience. Βάσει αυτών διπλασιάζονται οι οσφρητικοί υποδοχείς που είναι γνωστοί στους ειδικούς, με τον αριθμό τους να φτάνει τους 40.
