Ξεχασμένη η λαχανίδα της κατοχής επανήλθε τα τελευταία χρόνια καρφιτσωμένη με αστέρια michelin, με τα χαρακτηριστικά της υπερτροφής και τα καλά της ωμοφαγίας.
Το κέιλ (κale), ο «βασιλιάς των λαχανικών», όπως το χαρακτηρίζουν, έχει γίνει ο πρωταγωνιστής του πιο υγιεινού εθισμού, που έχει κατακλύσει όχι μόνο τον κόσμο, αλλά και βραβευμένα εστιατόρια από το Μανχάταν έως την Κοπεγχάγη.
Στα ιχνοστοιχεία του ορκίζονται ιέρειες της «λαμπερής» εναλλακτικής διατροφής, όπως η Γκουίνεθ Πάλτροου, ενώ εφημερίδες όπως ο Guardian και οι New York Times αφιερώνουν σελίδες για τις αντιοξειδωτικές του ιδιότητες και αναρίθμητες συνταγές.
Για την ακρίβεια το κέιλ είναι «λάχανο χωρίς κεφάλι», πρωτοξάδελφο της λαχανίδας, όπως λέει η Ίρις Μάλαμα των «ωμών» σνακ Rho Foods. To κέιλ άλλωστε το σύστησε στην ελληνική αγορά τόσο η vegan κολεκτίβα Troo Food Liberation όσο και η Rho Foods με τα τσιπς κέιλ. Τα σγουρά του φύλλα πωλούνται σε αρκετές λαϊκές, ενώ το συναντά κανείς σε «ψαγμένα» μανάβικα, σε καταστήματα βιολογικών προϊόντων ενώ έχει κάνει την εμφάνιση του και ως σαλάτα σε έναν πολύ μικρό αριθμό εστιατορίων αναφέρει το Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Γνωστό από τις αφηγήσεις των γιαγιάδων που έφτιαχναν και θρεπτικές πίτες με λαχανίδα στη διάρκεια της κατοχής, το κέιλ «σνομπαρίστηκε» μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Επί δεκαετίες θεωρούνταν μια αδιάφορη και «ταπεινή» πρασινάδα, καθώς ήδη μεσουρανούσαν η ρόκα, το αβοκάντο, τα μανιτάρια πορτομπέλο και οι λιαστές ντομάτες.
Το παγκόσμιο κίνημα «από το αγρόκτημα στο τραπέζι» ήταν αυτό που έφερε πίσω τροφές όπως η κινόα, οι σπόροι τσία και φυσικά το κέιλ. Εξαιρετική πηγή αντιοξειδωτικών στοιχείων, έχει υψηλή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες, σε βιταμίνες Α, C, K, καθώς και του συμπλέγματος των βιταμινών Β και μέταλλα όπως φωσφόρο, κάλιο, μαγγάνιο, σίδηρο και μαγνήσιο. Το κέιλ αποτελεί μια από τις καλύτερες φυτικές πηγές ασβεστίου ενώ η θερμιδική του αξία είναι χαμηλή, με ένα φλιτζάνι από φύλλα να περιέχει μόνο 36 θερμίδες.
«Είναι ένα από τα πιο κοινά πράσινα λαχανικά σε όλη την Ευρώπη μέχρι τα τέλη του Μεσαίωνα» αναφέρεται στην ιστοσελίδα του Troo Food Liberation. «Η σγουρή ποικιλία καθώς και η πλατύφυλλη ποικιλία υπήρχε στην Ελλάδα τον 4ο αιώνα π.Χ. Το κέιλ (Kale) ανήκει στην οικογένεια Brassica Oleracea. Στην ίδια οικογένεια, ανήκουν μια ευρεία ποικιλία λαχανικών, όπως το μπρόκολο, το κουνουπίδι, τα πράσινα λαχανικά και τα λαχανάκια Βρυξελλών». Η θρεπτική αξία του Κέιλ, ωστόσο, τα ξεπερνά όλα με διαφορά.
Στην Ελλάδα οι παραγωγοί είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού, στην Αττική, στην Εύβοια στην Κρήτη, αλλά και στη Δράμα. Τα φύλλα Κέιλ αποξηραίνονται σε εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες για να μην χαθεί ούτε ίχνος από τα πολύτιμα ιχνοστοιχεία και με δεδομένη την αύξηση της ζήτησης του εξελίσσεται και σε μια καινοτόμα επιχειρηματική δραστηριότητα μέσα στην κρίση.
«Το κέιλ ήταν άγνωστο στην ελληνική αγορά» λέει η κ. Μάλαμα «στην Αμερική πρωτογνώρισα τα τσιπς κέιλ και παρατηρούμε τώρα ότι και στην Ελλάδα είναι ένα λαχανικό που “ανεβαίνει”. Στη χώρα μας δεν ενθουσιαζόμαστε εύκολα, είμαστε συνηθισμένοι στα λαχανικά. Αλλά το κέιλ είναι ο “βασιλιάς των λαχανικών”. Χρησιμοποιούμε αποκλειστικά ελληνικές πρώτες ύλες, και το όνομα Rho παραπέμπει στην ωμοφαγία. Ήδη κάνουμε εξαγωγές στην Αυστρία, μας ανακάλυψαν οι ίδιοι οι Αυστριακοί, γιατί είναι ένας λαός που τρώει σνακ, ενώ πρόσφατα άνοιξε και η αγορά της Κύπρου, μέσω μιας έκθεσης τροφίμων».
