Όλοι έχουμε δει σε άλλους ή έχουμε βιώσει οι ίδιοι την κίνηση να απομακρύνουμε ένα κείμενο τεντώνοντας τα χέρια μας για να το διαβάσουμε.
Η διαταραχή της κοντινής όρασης όπως πλέον αναφερόμαστε για την πρεσβυωπία έρχεται πιο γρήγορα σε ασθενείς με υπερμετρωπία και πιο αργά σε ασθενείς με μυωπία. Στα φυσιολογικά μάτια συνήθως εμφανίζεται στις ηλικίες 40-45 ετών και επιδεινώνεται όσο τα χρόνια περνούν μέχρι μια ηλικία όπου και σταθεροποιείται.
Βασική θέση στην προσαρμογή της όρασης για κοντά έχει ο φακός του ματιού με τις αλλαγές στο σχήμα του. Γι’ αυτό και η προσαρμογή καταργείται μετά από μια επέμβαση καταρράκτη όπου τοποθετείται στο μάτι τεχνητός φακός. Έτσι συνήθως χρειάζεται ξεχωριστό γυαλί για να διαβάζουμε κοντά.
Στη σύγχρονη οφθαλμολογία όμως έχουν βρεθεί εναλλακτικοί τρόποι να αντιμετωπίζεται αυτό το πρόβλημα σε ένα σημαντικό ποσοστό ασθενών που θέλουν να αποφύγουν τα γυαλιά.
Οι τρόποι αυτοί αφορούν ειδικούς ενδοφθάλμιους φακούς (ψευδοπροσαρμοστικούς ή/και πολυεστιακούς) ή/και εφαρμογή laser στον κερατοειδή. Η μέτρηση του ενδοφθάλμιου φακού είναι καθοριστική σημασίας. Η πιο ακριβής μέθοδος είναι η οπτική βιομετρία και ακόμα περισσότερο η οπτική βιομετρία νέας γενιάς.
Πριν αποφασιστεί ο ενδεδειγμένος τρόπος αντιμετώπισης της πρεσβυωπίας χρειάζεται αναλυτική πληροφόρηση και συζήτηση με τον θεράποντα ιατρό γιατί η θεραπεία εξατομικεύεται. Δηλαδή δεν υπάρχει κανόνας για όλους τους ασθενείς.
Να τονίσουμε ότι «ότι το γυαλί για κοντά» αποτελεί την πιο ασφαλή μέθοδο αντιμετώπισης της πρεσβυωπίας, δεν παύει όμως να είναι δύσχρηστο…
Πηγή: iator.gr
