Τα στοιχεία της Unicef, όμως, σχετικά με τα παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς τη μητέρα τους είναι ανησυχητικά και ταυτόχρονα απογοητευτικά.
Σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις σχεδόν 1.000 μητέρες πεθαίνουν κάθε μέρα σε όλο τον κόσμο εξαιτίας επιπλοκών που σχετίζονται με την εγκυμοσύνη και τον τοκετό (358.000 θάνατοι το 2008). Το 99% αυτών των θανάτων συμβαίνουν στις αναπτυσσόμενες χώρες με το 87% να παρουσιάζεται στις περιοχές της υποσαχάριας Αφρικής και της Νότιας Ασίας.
Στις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες του κόσμου μια μητέρα διατρέχει 116 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο θανάτου (1 στα 37) σε αντίθεση με τις αναπτυγμένες χώρες (1 στα 4.300).
Η βελτίωση της μητρικής υγείας αποτελεί έναν από τους οκτώ Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας (ΑΣΧ) που εγκρίθηκαν κατά τη σύνοδο κορυφής της χιλιετίας του 2000 με στόχο τη μείωση του ποσοστού της μητρικής θνησιμότητας κατά τρία τέταρτα μεταξύ 1990 και 2015.
Μέχρι σήμερα, εκτιμάται πως ο συνολικός αριθμός των θανάτων των μητέρων και τα ποσοστά μητρικής θνησιμότητας μειώθηκαν κατά ένα τρίτο από το 1990. Παρά το γεγονός ότι υπήρξε σημαντική πρόοδος σε όλες τις αναπτυσσόμενες χώρες, η μέση ετήσια μείωση του παγκόσμιου ποσοστού μητρικής θνησιμότητας ήταν 2,3% – ανεπαρκής σε σχέση με την απαίτηση του ΑΣΧ για μέση ετήσια μείωση 5,5%.
Σε ότι αφορά την Ελλάδα, πρόσφατη έκθεση της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής της Unicef διαπιστώνει την απουσία ολοκληρωμένων πολιτικών προώθησης και προστασίας της μητρότητας και προτείνει συγκεκριμένες πολιτικές και ιδιαίτερα:
· Για τη συμφιλίωση της οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής
– Εφαρμογή ελαστικού ωραρίου στις επιχειρήσεις για την διευκόλυνση του σχεδιασμού της ζωής της οικογένειας.
– Εναλλακτικές μορφές εργασίας για τη διευκόλυνση των εργαζόμενων μητέρων.
– Επέκταση της γονικής άδειας πέρα από τον καθιερωμένο χρόνο, για οικογενειακούς λόγους.
– Επέκταση απαλλαγής εγκύων γυναικών από την εργασία για προγεννητικές εξετάσεις, παρακολούθηση μαθημάτων τοκετού και διακοπή στο χώρο εργασίας για μητρικό θηλασμό.
– Δημιουργία ποιοτικών δομών στήριξης και φύλαξης παιδιών για εργαζόμενες, αλλά και τις μητέρες που αναζητούν δουλειά.
– Σχέδια εκπαίδευσης και ψυχαγωγίας ιδιαίτερα την περίοδο των σχολικών διακοπών για τα παιδιά των εργαζόμενων μητέρων.
· Για τη μετάβαση από την Ιδρυματική Μέριμνα στη Φροντίδα από Αναδόχους Γονείς
– Διάδοση του θεσμού της αναδοχής με διασφάλιση της ποιότητάς του.
– Ενθάρρυνση του θεσμού της υιοθεσίας και θετική στάση στην απο-ιδρυματοποίηση με σταδιακή αντικατάσταση αυτών των υπηρεσιών με εναλλακτικές μορφές φροντίδας στην οικογένεια και την κοινότητα.
