Ζήσης Ψάλλας
Η στεφανιαία νόσος είναι ο πιο κοινός τύπος καρδιακής νόσου. Έγινε πρόοδος στην ασθένεια για κάποια χρόνια αλλά την τελευταία δεκαετία, οι θάνατοι από στεφανιαία νόσο σταμάτησαν να μειώνονται, σύμφωνα με μια ανάλυση για την περίοδο 2011-2018.
Το 2013, μια μελέτη κατέγραψε την πτώση της στεφανιαίας νόσου σε μέρη του βιομηχανοποιημένου κόσμου. «Η μείωση της θνησιμότητας από στεφανιαία νόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Δυτική Ευρώπη είναι ένα από τα σπουδαία επιτεύγματα της σύγχρονης δημόσιας υγείας και ιατρικής», έγραψαν οι συγγραφείς, αποδίδοντας τις προσπάθειες κατανόησης της νόσου ως έναν από τους κύριους λόγους για την πτώση. Βοήθησε επίσης η εκπαίδευση του κοινού σχετικά με τους κινδύνους.
Συνολικά, το ποσοστό της στεφανιαίας νόσου μειώθηκε από 6,2% σε 6% κατά τη διάρκεια αυτής της χρονικής περιόδου, μια μείωση που θεωρήθηκε ασήμαντη. Οι ενήλικες άνω των 65 ετών και εκείνοι με πανεπιστημιακή εκπαίδευση παρουσίασαν μικρή αλλά στατιστικά σημαντική μείωση.
Οι ενήλικες μεταξύ 18 και 44 ετών είχαν μια μικρή αλλά στατιστικά σημαντική αύξηση. Σε εθνικό επίπεδο, οι θάνατοι από καρδιαγγειακή νόσο (όχι μόνο στεφανιαία νόσο) μειώθηκαν από το 1970 έως το 2016, σύμφωνα με μια μελέτη του 2021 που δημοσιεύτηκε στο BMC Public Health. Οι ερευνητές αυτής της μελέτης σημείωσαν ότι η παχυσαρκία και ο διαβήτης αυξήθηκαν σε αυτό το χρονικό διάστημα. Είπαν ότι εάν αυτοί οι παράγοντες κινδύνου μετριάζονταν περισσότερο, οι μειώσεις θα ήταν πιο σημαντικές.
«Αν και έχουν γίνει σημαντικές πρόοδοι για τη θεραπεία των καρδιακών παθήσεων, η ασήμαντη μείωση του επιπολασμού των καρδιακών παθήσεων την τελευταία δεκαετία οφείλεται πιθανότατα στη μικρή επιτυχία της πρόληψης, ιδιαίτερα σε σχέση με παράγοντες όπως η παχυσαρκία, η σωματική αδράνεια, η διατροφή, η υπέρταση και ο διαβήτης», είπε ο Δρ. Ragavendra Baliga, καρδιολόγος στο Ιατρικό Κέντρο Wexner του Πανεπιστημίου του Οχάιο.
Οι ερευνητές σημείωσαν επίσης ακόμα ότι οι σύγχρονες ιατρικές εξελίξεις μπορεί να προκαλούν ένα μέρος της αύξησης. Νέες θεραπείες βοηθούν τους ανθρώπους να επιβιώσουν από οξέα στεφανιαία επεισόδια όπως το έμφραγμα, αλλά αυτοί οι άνθρωποι τελικά πεθαίνουν από καρδιακή ανεπάρκεια αργότερα. Τα προγράμματα υγείας μπορεί να είναι πιο επιτυχημένα στην ανταπόκριση σε οξέα συμβάντα, αλλά λιγότερο στα προγράμματα αποκατάστασης και παρακολούθησης.
