Ακόμη κι αν είστε πατέρας ενός κοριτσιού που γεννήθηκε… μόλις χτες, έχετε ήδη αρχίσει να… μισείτε το μελλοντικό σύντροφο της κόρης σας! Πόσω μάλλον αν η «πριγκίπισσά» σας έχει μεγαλώσει αρκετά (κοινώς βρίσκεται σε «ηλικία γάμου»)!
Παραδεχτείτε το. Δεν υπάρχει περίπτωση να θεωρήσετε «αρκετό για εκείνη» κανέναν από τους συντρόφους που ενδεχομένως σας έχει συστήσει από τότε που ήταν έφηβη.
Έχετε προσπαθήσει πολύ να δείχνετε άνετος, να την κάνετε να πιστέψει ότι εμπιστεύεστε την κρίση της και ότι είστε στο πλευρό της, όμως εσείς μέσα σας… «βράζετε».
Και όχι μόνο αυτό, αλλά φαίνεται ότι είστε ο μοναδικός που αισθάνεται έτσι!
Το έχετε συζητήσει με τους φίλους σας, έχετε προσπαθήσει να εκλογικεύσετε την κατάσταση αλλά… κάτι σε «αυτόν» δε σας αρέσει.
Τι συμβαίνει λοιπόν και η πλειοψηφία των γονιών δεν εγκρίνει τους συντρόφους των παιδιών τους;
Γιατί οι «νύφες» και οι «γαμπροί» πρέπει πάντα να αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα με τα πεθερικά τους;
Δύο επιστήμονες ισχυρίζονται ότι ένα μοντέλο που ανέπτυξαν με τη βοήθεια ηλεκτρονικού υπολογιστή «κρύβει» την απάντηση!
Η μελέτη των Franjo Weissing και Bram Buunk δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό έντυπο a study Evolution and Human Behaviour. Σε αυτή υποστηρίζουν ότι όλα σχετίζονται με το γεγονός ότι τα παιδιά προσπαθούν να πάρουν λεφτά από τους γονείς τους.
Για να το αποδείξουν αυτό δημιούργησαν ένα εξελικτικό μοντέλο με τη βοήθεια ηλεκτρονικού υπολογιστή, βάσει του οποίου οι άντρες είχαν διαφορετικές ικανότητες να παρέχουν τα απαραίτητα στα μελλοντικά παιδιά τους, ενώ οι γυναίκες εμφάνιζαν διαφορετικά σημάδια προτίμησης γι’ αυτά τα χαρακτηριστικά. Τα παιδιά αυτών των ζευγαριών θα κληρονομούσαν τα χαρακτηριστικά των γονιών τους, με μερικές διαφοροποιήσεις. Ωστόσο, υπήρχαν και κάποιες άλλες μεταβλητές, όπως για παράδειγμα ότι οι γονείς θα μπορούσαν να επηρεάσουν την επιλογή τους, όπως και να μοιράσουν την περιουσία τους ανάμεσα στα παιδιά τους, όπως εκείνοι ήθελαν.
Καθώς «έτρεξαν» το μοντέλο τους σε διάφορες γενιές, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι οι γονείς μοίραζαν την περιουσία τους άνισα. Έδιναν περισσότερα στις κόρες τους απ’ ότι στους γιους.
Αυτό ήταν απολύτως λογικό για τους γονείς, υποστήριξαν οι ερευνητές, γιατί έτσι πίστευαν ότι εξασφάλιζαν την επιβίωση των… εγγονιών τους. Φαίνεται πως οι κόρες επέλεγαν συντρόφους που δεν τις πρόσεχαν πολύ, γνωρίζοντας ότι οι γονείς τους θα ήταν πάντα στο πλάι τους. Για να εξισορροπηθεί η κατάσταση, οι γονείς άρχισαν να τις ενθαρρύνουν να επιλέγουν κάποιον πιο… αξιόπιστο για σύντροφο ζωής.
Αν όμως η μία κόρη επέλεγε τον «κ. Τέλειο», η άλλη θα κατέληγε με μεγαλύτερο περιουσιακό μερίδιο. Και κάπου εκεί ξεκινούσαν τα προβλήματα.
Γι’ αυτό, καταλήγει το άρθρο της Martha Gill στο NewStatesman, εσείςοι πατεράδες εκεί έξω… μην ανησυχείτε που δε σας αρέσει κανένας από τους συντρόφους που επιλέγουν οι κόρες σας.
Είναι πλέον θέμα γονιδίων… και εξελικτικής διαδικασίας!
