Ποια είναι τα συμπτώματα;
Πρόκειται για την κατάσταση, όπου όξινο περιεχόμενο του στομάχου γυρίζει πίσω προς τον οισοφάγο, προκαλώντας του ερεθισμό. Το κάψιμο μπορεί να το αισθανόμαστε πίσω από το στέρνο ή κάτω από το λαιμό μας.
Άλλα συμπτώματα της νόσου είναι: «ξυνίλες», έμετοι, δυσκολία στην κατάποση, χρόνιος βήχας, πλήρης παλινδρόμηση τροφής, αίσθημα πνιγμού μέσα στη νύχτα, πόνος στο πάνω μέρος της κοιλιάς, κ.ά.
Τα συμπτώματα κρατούν αρκετή ώρα και συχνά, επιδεινώνονται μετά το γεύμα. Επίσης χειροτερεύουν όταν ξαπλώνουμε ή όταν σκύβουμε. Ανακούφιση έρχεται όταν στεκόμαστε όρθιοι και παίρνουμε αντιόξινα. Καμιά φορά, ο πόνος συγχέεται στο θώρακα με πρόβλημα από την καρδιά.
Η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση αποτελεί ένα συχνό πρόβλημα, που μπορεί και να συνυπάρχει με διαφραγματοκήλη. Εμφανίζεται συχνότερα στους άνδρες και προκαλεί συμπτώματα στο 44% του πληθυσμού.
Οι ασθενείς αναγκάζονται να λαμβάνουν χρόνια φαρμακευτική αγωγή, σε ποσοστά που κυμαίνονται από 10-50%, ενώ μεγάλο ποσοστό (60%) αναπτύσσουν τελικά βλάβες του οισοφάγου, όπως οισοφαγίτιδα, στένωση, δυσπλασία ή ακόμα και καρκίνο, κ.ά.
Τι προκαλεί όμως, την παλινδρόμηση;
Όταν τρώμε, η τροφή περνάει από το στόμα στο στομάχι μέσα από ένα μυϊκό σωλήνα, που λέγεται οισοφάγος. Στο κάτω άκρο του, πριν το στομάχι, υπάρχει ένας κυκλοτερής μυς που λέγεται κατώτερος οισοφαγικός σφιγκτήρας.
Αυτός λειτουργεί σαν βαλβίδα και είναι ένας από τους κύριους μηχανισμούς που δεν επιτρέπει στο περιεχόμενο του στομάχου να γυρίσει πίσω και να κάψει τον κατώτερο οισοφάγο.
Σε πολλούς, αυτός ο μυς είναι κατασκευαστικά χαλαρός ή χαλαρώνει πολύ με λιπαρά φαγητά, τηγανητά, καρυκεύματα, σοκολάτα, μέντα ή άλλες τροφές. Η λειτουργία του σφιγκτήρα αυτού επηρεάζεται ακόμη από διάφορα φάρμακα, τα σφιχτά ρούχα, το κάπνισμα, το αλκοόλ, το σκύψιμο ή άλλες κινήσεις, το υπερβάλλον σωματικό βάρος και την εγκυμοσύνη.
Τότε, περιεχόμενο στομάχου παλινδρομεί στον οισοφάγο, δηλαδή σε όργανο που δεν έχει κατασκευαστεί για να αντέχει όξινο περιεχόμενο και προκαλούνται συμπτώματα και βλάβες. Παλινδρομεί, επίσης, χολή και άλλα αλκαλικά υγρά, που είναι εξίσου ή και περισσότερο βλαπτικά για τον οισοφάγο.
Οι φυσικοί αντιπαλινδρομικοί μηχανισμοί του οργανισμού καταργούνται, επίσης, σε περίπτωση διαφραγματοκήλης.
Τι είναι η διαφραγματοκήλη;
Διαφραγματοκήλη δημιουργείται όταν το ανώτερο τμήμα του στομάχου μετακινείται από την κοιλιά στο θώρακα μέσω ενός τρήματος (τρύπας) στο διάφραγμα (τον μυ που χωρίζει την κοιλιά από το θώρακα).
Έτσι, καταργείται η ανατομία της περιοχής και οι φυσιολογικοί μηχανισμοί που βοηθούν στη αποφυγή παλινδρόμησης.
Πώς αντιμετωπίζεται η νόσος;
Η φαρμακευτική αγωγή επιβάλλεται, αλλά έχει συχνά αμφίβολα αποτελέσματα και υποτροπές, ενώ σε κάποιους δεν είναι αποτελεσματική. Όταν τα φάρμακα προκαλούν παρενέργειες ή δεν μπορούν να ελέγξουν τη νόσο, ή η διακοπή τους προκαλεί άμεσα συμπτώματα, πρέπει κανείς να εξετάσει τη χειρουργική λύση.
Επίσης, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι η παλιδρόμηση συχνά δημιουργεί επιπλοκές από το αναπνευστικό, έλκη ή ουλές και στενώσεις οισοφάγου, αιμορραγίες και αναιμία, αλλά και σε κάποιες περιπτώσεις, δυσάρεστη εξέλιξη σε κακοήθεια.
Γι’ αυτό, δε θα πρέπει ποτέ να παραμελούμε τον έλεγχο μια τέτοιας κατάστασης, ώστε να προλάβουμε τα προβλήματα και όχι να σπεύδουμε κατόπιν να τα λύσουμε.
Ποιες δυνατότητες υπάρχουν για ν’ αντιμετωπισθεί η νόσος;
Πρέπει να ακολουθούνται τρία διαδοχικά βήματα:
1. Πρώτα απ’ όλα, θα πρέπει να τροποποιείται ο τρόπος ζωής και διατροφής. Σε μερικές περιπτώσεις αλλάζοντας δίαιτα και παίρνοντας αντιόξινα μπορεί να μειωθεί η ένταση και η βαρύτητα των συμπτωμάτων.
Σημαντικά μπορεί, επίσης, να βοηθήσει η απώλεια βάρους, η μείωση του καπνίσματος και της κατανάλωσης αλκοόλ, αλλά και η αλλαγή του ωραρίου των γευμάτων και οπωσδήποτε η σχέση τους με την κατάκλιση.
2. Αν τα συμπτώματα επιμένουν παρά την εφαρμογή των προηγουμένων, θα πρέπει κανείς, υπό την καθοδήγηση του γιατρού του, να καταφύγει στην ενδεδειγμένη φαρμακευτική αγωγή.
Αυτή αφορά αντιόξινα και αντιεκκριτικά φάρμακα, καθώς και βελτιωτικά του περισταλτισμού του οισοφάγου. Έτσι, θα βελτιωθούν πιθανώς τα συμπτώματα και ο ερεθισμός του οισοφάγου.
3. Σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη ακολουθείται η συντηρητική αντιμετώπιση του προβλήματος για 6 μήνες έως ένα έτος. Κατόπιν, συνιστάται λαπαροσκοπική επέμβαση, καθώς αυτή πλεονεκτεί της ανοικτής χειρουργικής σε πολλά σημεία.
Υπάρχει οριστική λύση;
Ασθενείς που δεν ανταποκρίνονται στα προηγούμενα, θα πρέπει να υποβληθούν σε αντιπαλινδρομική επέμβαση, η οποία αποτελεί και την αιτιολογική θεραπεία της νόσου και όχι απλή αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της.
Οι ενδείξεις, οι οποίες τίθενται για την επιλογή των ασθενών μας για χειρουργική αντιμετώπιση της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης, είναι: η επίμονη συμπτωματολογία, οι συχνές υποτροπές της νόσου παρά την τήρηση των φαρμακευτικών οδηγιών και η ύπαρξη αλλοιώσεων στον οισοφάγο (ανατομικών ή ιστολογικών).
Νεαρά άτομα με δυσκολία συμμόρφωσης στη φαρμακευτική αγωγή αποτελούν επίσης μια ομάδα με ένδειξη για λαπαροσκοπική επέμβαση.
Η χειρουργική επέμβαση σταματά την παλινδρόμηση, ενώ τα φάρμακα μόνο τα συμπτώματα. Έτσι, θεωρείται ως αιτιολογική αντιμετώπιση του προβλήματος και όχι μόνο συμπτωματική. Επιπλέον, η μακροχρόνια χρήση φαρμάκων δεν είναι άμοιρη προβλημάτων και παρενεργειών.
Η χειρουργική επέμβαση πώς γίνεται;
Σήμερα εκτελείται λαπαροσκοπικά και όχι με μια μεγάλη τομή και μακροχρόνια παραμονή στο νοσοκομείο, όπως προ δεκαετίας. Στην κλινική μας, κατ’ αρχάς, γίνεται λεπτομερής αιματολογικός, ενδοσκοπικός και ακτινολογικός προεγχειρητικός έλεγχος.
Κατόπιν, γίνεται μελέτη της παλινδρόμησης με μηχανήματα μανομετρίας και pHμετρίας και μετά προχωράμε στη χειρουργική διόρθωση του προβλήματος μέσω 4 πολύ μικρών τομών 0,5 έως 1 εκατοστού, δια των οποίων περνούν στην κοιλιά μια μικρή κάμερα και λεπτά εργαλεία για την εκτέλεση της επέμβασης.
Έτσι έχουμε μια συνεχή καταγραφή εικόνας σε μεγέθυνση και διόρθωση των προβλημάτων της περιοχής σε επίπεδο μικροχειρουργικής με μηδαμινή απώλεια αίματος. Αποκαθίσταται η ανατομική της περιοχής, συγκλείεται το χάσμα στο διάφραγμα και δημιουργείται μια καινούργια αντιπαλινδρομική βαλβίδα με χρήση μικρού τμήματος του ίδιου του στομάχου.
Η μετεγχειρητική κινητοποίηση του ασθενούς γίνεται το ίδιο απόγευμα, ενώ την επόμενη μέρα μπορεί να επιστρέψει στο σπίτι του, μετά από έλεγχο. Ο πόνος είναι σχεδόν ανύπαρκτος, ενώ η επιστροφή στην εργασία μπορεί να γίνει σε 4-5 ημέρες.
Περισσότεροι από το 97% των ασθενών είναι πολύ ευχαριστημένοι με την επέμβαση και τη συστήνουν και σε άλλους πάσχοντες, σύμφωνα με τα δικά μας αποτελέσματα και τη διεθνή βιβλιογραφία. Ο εξοπλισμός της κλινικής μας με ειδικά εργαλεία, σε συνδυασμό με την εμπειρία της χειρουργικής μας ομάδας, καθιστά την επέμβαση ιδιαίτερα ασφαλή και επιτυχή.
Πηγή: belife.gr
