Σύμφωνα με τους ερευνητές η γενετική αρχιτεκτονική της οστεοπόρωσης είναι πολύπλοκη και είναι ακόμα πρόωρο να προβλεφθεί ποιος άνθρωπος αντιμετωπίζει τον μεγαλύτερο κίνδυνο οστεοπόρωσης και καταγμάτων.
Η έρευνα που αφορούσε περισσότερους από 100.000 ανθρώπους, εντόπισε έξι περιοχές γονιδίων, οι οποίες σχετίζονται με τον κίνδυνο εξασθένησης των οστών και πρόκλησης κατάγματος στους μηρούς ή τη μέση.
Όσοι έχουν στο γενετικό υλικό τους τον μεγαλύτερο αριθμό αυτών των γενετικών παραλλαγών, που σχετίζονται με τη μείωση της οστικής πυκνότητας, έχουν μόνο μιάμιση φορά μεγαλύτερη πιθανότητα εμφάνισης οστεοπόρωσης σε σχέση με όσους έχουν τον μέσο όρο αυτών των γονιδιακών ποικιλομορφιών.
Από την άλλη, όσοι έχουν τις περισσότερες από αυτές τις γενετικές ποικιλομορφίες έχουν τρεις έως τέσσερις φορές μεγαλύτερη πιθανότητα για οστεοπόρωση και κατάγματα σε σχέση με όσους έχουν τις λιγότερες.
Από ελληνικής πλευράς, στη μελέτη συμμετείχαν επίσης ο Ευάγγελος Ευαγγέλου και η Ευαγγελία Τζανή της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Ιωαννίνων, ο Γιώργος Δεδούσης του Τμήματος Επιστήμης Διαιτολογίας- Διατροφής του Χαροκόπειου Πανεπιστημίου και η Παναγούλα Κόλλια του Τμήματος Γενετικής και Βιοτεχνολογίας της Σχολής Βιολογίας του πανεπιστημίου Αθηνών.
