Ζήσης Ψάλλας
Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Journal of Applied Physiology σκιαγραφεί ένα νέο σύστημα για τη δημιουργία όχι μόνο εξατομικευμένων προπονήσεων, αλλά «συνταγογραφούμενων» προπονήσεων που παρέχουν αποτελέσματα ανεξάρτητα από την τρέχουσα υγεία του ατόμου.
«Μια μέρα θα συνταγογραφήσουμε άσκηση σαν φάρμακο», είπε ο Jayson Gifford, καθηγητής επιστήμης της άσκησης και ανώτερος συγγραφέας της μελέτης.
Η έρευνα εξηγεί πως όταν η άσκηση συνταγογραφείται προσωπικά με βάση αυτό που ονομάζεται «κρίσιμη ισχύ», τα αποτελέσματα δείχνουν μεγαλύτερη βελτίωση στην αντοχή και μεγαλύτερα μακροπρόθεσμα οφέλη για το άτομο. Οι συγγραφείς ορίζουν την κρίσιμη ισχύ ως το υψηλότερο επίπεδο της ζώνης άνεσής μας. «Είναι το επίπεδο στο οποίο μπορούμε να αποδίδουμε για μεγάλο χρονικό διάστημα πριν τα πράγματα αρχίσουν να γίνονται άβολα», δήλωσε η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Jessica Collins.
Ας υποθέσουμε ότι δύο φίλοι έχουν παρόμοιο μέγιστο καρδιακό ρυθμό. Η προηγούμενη κατανόηση της άσκησης υποδηλώνει ότι εάν τρέχουν μαζί με την ίδια ταχύτητα, θα πρέπει να έχουν πολύ παρόμοια αποτελέσματα. Ωστόσο, συμβαίνει όταν αυτοί οι δύο φίλοι τρέχουν με 6 χλμ την ώρα, η άσκηση είναι εύκολη για τον έναν, αλλά δύσκολη για τον άλλον. Αυτές οι χαρακτηριστικές εμπειρίες με την ίδια ταχύτητα και το ίδιο ποσοστό του μέγιστου καρδιακού παλμού οφείλονται στο ότι τα 6 χλμ την ώρα είναι κάτω από την κρίσιμη ισχύ του ενός, αλλά πάνω από την κρίσιμη ισχύ του άλλου.
Όταν η άσκηση είναι κάτω από την κρίσιμη δύναμη ενός ατόμου, το σώμα του μπορεί να αντισταθμίσει την ενεργειακή πρόκληση και να φτάσει σε μια άνετη και ελεγχόμενη ομοιόσταση. Ωστόσο, όταν η άσκηση είναι πάνω από την κρίσιμη ισχύ, το σώμα του δεν μπορεί να αντισταθμίσει πλήρως την ενεργειακή ζήτηση, με αποτέλεσμα την εξάντληση.
Για τη μελέτη, οι Collins, Gifford και οι συνεργάτες τους προσέλαβαν 22 συμμετέχοντες ηλικίας 18-35 ετών που ήταν υγιείς αλλά παρουσίαζαν χαμηλά επίπεδα φυσικής κατάστασης. Για να υπολογίσουν την κριτική ισχύ ενός ατόμου, οι ερευνητές έβαλαν τους συμμετέχοντες να ολοκληρώσουν πολλαπλές αποστάσεις άσκησης (δηλαδή τρέξιμο, ποδηλασία) όσο πιο γρήγορα μπορούσαν.
Στη συνέχεια πήραν τη μέση ταχύτητα και εισήγαγαν αυτά τα δεδομένα σε έναν αποκλειστικό τύπο που καθορίζει τη σχέση μεταξύ της απόστασης άσκησης και του χρόνου άσκησης για την παραγωγή ενός κρίσιμου αριθμού ισχύος.
Βρήκαν ότι η κριτική ισχύς ενός ατόμου μπορεί να αυξηθεί ουσιαστικά με την προπόνηση, κάνοντας τα πράγματα που ήταν δύσκολα λιγότερο δύσκολα, λιγότερο άβολα και λιγότερο κουραστικά.
