Η επιθυμία μας να ορμήσουμε στο πιάτο με τα μακαρόνια ή να φάμε μισή φραντζόλα ψωμί οφείλεται σε μια έκτη γεύση που πυροδοτεί τη λαχτάρα μας, για υδατάνθρακες, σύμφωνα με τους ερευνητές του τμήματος διατροφικής επιστήμης και τεχνολογίας του πολιτειακού πανεπιστημίου του Όρεγκον.
Μέχρι τώρα πιστευόταν ότι οι άνθρωποι μπορούμε να αναγνωρίσουμε πέντε βασικές γεύσεις: γλυκό, αλμυρό, πικρό, ξινό και τη γεύση «umami» που προστέθηκε στη λίστα πριν επτά χρόνια.
Οι ερευνητές όμως πιστεύουν ότι η γλώσσα μας είναι ικανή να αναγνωρίσει και μια ακόμη αίσθηση την «υδατανθρακούχα». Η γλώσσα μας δηλαδή μπορεί να ανιχνεύσει τους υδατάνθρακες, σε τρόφιμα όπως τα μακαρόνια, οι πατάτες και το ψωμί.
Μέχρι τώρα οι ερευνητές πίστευαν ότι η γλώσσα μας αναγνωρίζει μόνο τα σάκχαρα των υδατανθρακούχων τροφίμων. Το πείραμα των ειδικών όμως αποκάλυψε ότι η γλώσσα μας μπορεί να αναγνωρίσει τη γεύση των υδατανθράκων, προτού ακόμη διασπαστούν σε σάκχαρα.
Η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Juyun Lim εξηγεί ότι η γεύση αυτή ακόμη δεν μπορεί να τοποθετηθεί στις βασικές – όπως το γλυκό και το πικρό – μια και δεν έχουν εντοπιστεί οι συγκεκριμένοι υποδοχείς της εν λόγω γεύσης στο στόμα, αλλά πρόκειται για μια μάλλον ενδιαφέρουσα γεύση που αποκαλύπτει και το γιατί οι άνθρωποι προτιμούμε τους σύνθετους υδατάνθρακες.
Μάλιστα ανάλογα με την κουλτούρα μας, όπως φάνηκε στο πείραμα, δίνουμε και το αντίστοιχο όνομα στη γεύση αυτή π.χ. οι ασιάτες τη «βαφτίζουν» γεύση ρυζιού, ενώ οι καυκάσιοι ψωμιού ή ζυμαρικού.
