Επεκτείνεται από τον Σεπτέμβριο, στα νοσοκομεία όλης της χώρας, το πρόγραμμα υποστήριξης του νοσηλευτικού προσωπικού, που ασχολείται με ογκολογικά περιστατικά, και ήδη εφαρμόζει η Ελληνική Αντικαρκινική Εταιρεία από το 2015, σε συνεργασία με το νοσοκομείο «Άγιος Σάββας», όπως δήλωσε ο επιστημονικός υπεύθυνος του προγράμματος και του Κέντρου Ψυχοκοινωνικής Ογκολογίας της ΕΑΕ, κλινικός ψυχολόγος, Ιωάννης Ντίνος.
«Πρόκειται για δεκαπενθήμερες ή μηνιαίες συναντήσεις νοσηλευτών, παρουσία δύο ειδικών, ψυχολόγων κυρίως, αλλά και κοινωνικών λειτουργών, στη διάρκεια των οποίων συζητούνται όλα τα θέματα που αντιμετωπίζουν οι νοσηλευτές στον χώρο εργασίας τους. Με τη βοήθεια των ειδικών, γίνεται προσπάθεια να επεξεργαστούν τις όποιες δυσκολίες, έτσι ώστε να τις διαχειρίζονται καλύτερα, αλλά και να είναι και πιο παραγωγικοί», σημειώνει ο κ. Ντίνος. Έχουν ήδη γίνει οι πρώτες επαφές και το πρόγραμμα από τον Σεπτέμβριο θα επεκταθεί στο αντικαρκινικό του Μεταξά και σε άλλες κλινικές, παθολογικές, που δουλεύουν με καρκινοπαθείς, καταρχήν στην Αθήνα, αλλά και μέσω των παραρτημάτων της Αντικαρκινικής, στην υπόλοιπη χώρα.
Δραματικές οι ψυχολογικές επιπτώσεις στον νοσηλευτή από τη σχέση του με τον καρκινοπαθή
Σύμφωνα με τον κ. Ντίνο, πέραν της επαγγελματικής εξουθένωσης που αντιμετωπίζουν συχνά όλοι οι νοσηλευτές λόγω της έλλειψης προσωπικού στα νοσοκομεία, η Ψυχοκοινωνική Ογκολογία εστιάζει σε έναν ακόμη παράγοντα που συνήθως αποσιωπάται μέσα στις αναλύσεις των ειδικών για το εργασιακό burn out (επαγγελματική εξουθένωση). «Και αυτός o παράγοντας, έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι νοσηλευτές των ογκολογικών περιστατικών, είναι υποχρεωμένοι μέσα στο χώρο εργασίας τους, να διαμορφώσουν και να ζήσουν μία σχέση με τον ίδιο τον ασθενή και με το περιβάλλον του, η οποία έχει μία ποιότητα, μία διάρκεια και πολλές φορές μία κατάληξη, που σημαίνει μία διακοπή αυτής της σχέσης, την οποία οι νοσηλευτές βιώνουν με πολύ μεγάλη ένταση. Μάλιστα τις επιπλοκές αυτής της σχέσης, μπορεί να τις βιώσουν τόσο δραματικά, σε βαθμό που να μην μπορούν να συνεχίσουν να εργάζονται στο ίδιο τμήμα που βρίσκονται».
Οι ειδικοί, αναφέρει ο κ. Ντίνος, προσπαθούν να αναλύσουν με ποιον τρόπο οι νοσηλευτές έρχονται σε επαφή με τους ασθενείς, τι συναισθήματα δικά τους διακινούνται μέσα από αυτήν τη σχέση, ποιοι είναι οι παράγοντες που έναν ασθενή τον κάνουν να δένεται με τον συγκεκριμένο νοσηλευτή, αλλά και ποια είναι η σχέση των νοσηλευτών με το περιβάλλον του ασθενούς.
Άμεσος στόχος της ΕΑΕ να εκπαιδεύονται όλοι οι νοσηλευτές στην Ψυχοκοινωνική Ογκολογία
Όπως τονίζει ο κ. Ντίνος, η επιπλέον ψυχολογική επιβάρυνση των νοσηλευτών που ασχολούνται με ογκολογικά περιστατικά, είναι ένα θέμα που κάνει αυτή την ειδικότητα να χρήζει περαιτέρω εξειδίκευσης, κάτι που δεν υπάρχει στην Ελλάδα. «Παρά τις έως σήμερα προσπάθειες στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, δεν έχει καθιερωθεί ως εξειδικευμένη πρακτική. Άμεσος στόχος της ΕΑΕ είναι να εκπαιδεύονται όλοι οι νοσηλευτές στην Ψυχοκοινωνική Ογκολογία. Δηλαδή, να υπάρχει πρόγραμμα εκπαίδευσης και ειδίκευσης στην Ψυχοκοινωνική Ογκολογία για τους νοσηλευτές, έτσι ώστε να αποκτηθεί μία αναγνώριση του έργου τους, ως ένα ειδικό έργο, καθότι δεν είναι όπως των υπολοίπων νοσηλευτών. Θα πρέπει να αναγνωριστεί η αναγκαιότητα εκπαίδευσής τους στην Ψυχοκοινωνική Ογκολογία», σημειώνει.
