Ζήσης Ψάλλας
Ορισμένοι ερευνητές που διεξήγαγαν κλινικές δοκιμές για εμβόλιο κατά της νόσου COVID-19 δεν έχουν αποκαλύψει τι περιέχει το εικονικό φάρμακο, αλλά θα έπρεπε. Αυτό συμβαίνει επειδή τα συστατικά του εικονικού φαρμάκου επηρεάζουν το πόσο αποτελεσματική ή επιβλαβής είναι η ενεργή θεραπεία, με την οποία συγκρίνεται το εικονικό φάρμακο.
Σε ορισμένες δοκιμές εμβολίου COVID-19, οι συμμετέχοντες στην ομάδα ελέγχου (η ομάδα που λαμβάνει το εικονικό φάρμακο) εγχύθηκαν με αλατούχο διάλυμα. Σε άλλες δοκιμές, λαμβάνουν μια πραγματική θεραπεία. Για παράδειγμα, στο εμβόλιο COVID-19 που αναπτύχθηκε από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, η ομάδα ελέγχου λαμβάνει εμβόλιο κατά της μηνιγγίτιδας και σηψαιμίας ως εικονικό φάρμακο.
Το όφελος από τη χρήση ενός πραγματικού εμβολίου ως εικονικό φάρμακο είναι ότι θα προκαλέσει παρόμοια αντίδραση στο σημείο της ένεσης με το εμβόλιο κατά της COVID-19, όπως μυϊκό πόνο. Αυτό εμποδίζει τους ασθενείς να γνωρίζουν εάν λαμβάνουν το εικονικό φάρμακο ή την πραγματική θεραπεία. Ο επιστημονικός όρος για την απόκρυψη της γνώσης του ποιος έχει την πραγματική θεραπεία είναι «διπλά τυφλή μελέτη» που σημαίνει πως ούτε οι ασθενείς ούτε αυτοί που δίνουν τη θεραπεία ξέρουν ποιος παίρνει τι. Αυτό αποκαλύπτεται αργότερα στους επιστήμονες που εξετάζουν τα στοιχεία.
Εάν οι ασθενείς γνωρίζουν ότι παίρνουν την πραγματική θεραπεία, μπορεί να περιμένουν να βελτιωθούν και οι προσδοκίες τους μπορούν να τους κάνουν να γίνουν πιο γρήγορα καλά. Και αν γνωρίζουν ότι παίρνουν το εικονικό φάρμακο, θα μπορούσαν να εγκαταλείψουν τη δοκιμή επειδή γνωρίζουν ότι δεν λαμβάνουν την πραγματική θεραπεία. Η προσθήκη ενός πραγματικού εμβολίου ως εικονικό φάρμακο βοηθά τη δοκιμή να παραμείνει "τυφλή" και έτσι αποτρέπει την προκατάληψη που προκύπτει από διαφορετικές προσδοκίες.
Το κύριο πρόβλημα με το να συμπεριλαμβάνεται κάτι ενεργό στο εικονικό φάρμακο, όπως ένα άλλο εμβόλιο, είναι ότι μπορεί να προκαλέσει σύγχυση στους ερευνητές όταν μετρούν τις παρενέργειες.
Μια ενεργή θεραπεία έχει μια συγκεκριμένη παρενέργεια, όπως ερυθρότητα και πρήξιμο στο σημείο όπου πήγε η βελόνα, και συγκρίνεται με ένα εικονικό φάρμακο. Αυτό που ψάχνουν οι ερευνητές είναι η διαφορά. Αλλά αν το εικονικό φάρμακο έχει σχεδιαστεί για να προκαλεί τις ίδιες παρενέργειες (όπως ερυθρότητα και πρήξιμο), τότε ο τρόπος ανίχνευσης παρενεργειών δεν λειτουργεί.
