Αν και συχνά οι μελέτες σε πειραματόζωα αποτυγχάνουν να αναπαραχθούν με την ίδια επιτυχία στους ανθρώπους, οι αμερικανοί ερευνητές ευελπιστούν ότι μελλοντικά η περαιτέρω βελτιωμένη μέθοδός του μπορεί να οδηγήσει σε μία νέου τύπου θεραπεία για όσους πάσχουν από σταδιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας, καθώς και από γενετικής αιτιολογίας οφθαλμολογικές παθήσεις που έχουν ως συνέπεια την απώλεια της όρασης.
Είτε η αιτία είναι κληρονομική, είτε επίκτητη, τα φωτοευαίσθητα κύτταρα του ματιού καταστρέφονται αφήνοντας το μάτι χωρίς υποδοχείς του φωτός. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή μοριακής και κυτταρικής βιολογίας Ρίτσαρντ Κράμερ του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Μπέρκλεϊ, χρησιμοποίησαν γενετικά τροποποιημένα ποντίκια, των οποίων τα κύτταρα της όρασης στον αμφιβληστροειδή των ματιών τους είχαν καταστραφεί λίγους μήνες μετά τη γέννησή τους και έτσι τα ζώα είχαν μείνει τυφλά.
Όταν οι Αμερικανοί επιστήμονες ενέχυσαν την ουσία ΑΑQ στα μάτια των πειραματόζωων, κατέστη εφικτή η πρόσκαιρη αποκατάσταση της ευαισθησίας των ματιών τους στο φως. Όμως, όπως είπαν οι ερευνητές, πρέπει να βεβαιωθούν ότι η εν λόγω ουσία είναι ασφαλής και θα φέρει αποτελέσματα και στους ανθρώπους, όπως στα ποντίκια.
Προς το παρόν, η επίδραση της χημικής ουσίας εξασθενεί με το πέρασμα του χρόνου, κάτι όμως που, κατά τους ερευνητές, μπορεί να είναι και θετικό σε σχέση με άλλες εναλλακτικές τεχνικές, γονιδιακές ή βλαστοκυτταρικές, οι οποίες επιφέρουν πιο μόνιμη αλλαγή του αμφιβληστροειδούς. Επίσης, σύμφωνα με τους ερευνητές, μία χημική κλινική θεραπεία θα είναι λιγότερο επεμβατική σε σχέση με την εμφύτευση φωτοευαίσθητων τσιπ στο τυφλό μάτι.
Όπως είπε ο Κράμερ, «το πλεονέκτημα της νέας προσέγγισης είναι ότι πρόκειται απλώς για μια χημική ουσία, οπότε μπορεί κανείς να αλλάξει τη δοσολογία, να την χρησιμοποιήσει σε συνδυασμό με άλλες θεραπείες ή να τη σταματήσει, αν τα αποτελέσματα δεν είναι ικανοποιητικά, κάτι που δεν ισχύει στην περίπτωση χειρουργικής εμφύτευσης τσιπ ή γενετικής τροποποίησης του ασθενούς».
Ήδη οι ερευνητές δοκιμάζουν βελτιωμένες εκδοχές της ουσίας AAQ, οι οποίες μπορούν να ενεργοποιήσουν τους φωτοευαίσθητους νευρώνες για μέρες και όχι μόνο για ώρες.
