Τα ινομυώματα συνήθως εκδηλώνονται με διαταραχές στον κύκλο της εμμήνου ρύσεως, δηλαδή περιόδους με μεγαλύτερη χρονική διάρκεια και μεγαλύτερη απώλεια αίματος (μηνομητρορραγία). Ανάλογα με το μέγεθος και την θέση τους είναι δυνατόν να ευθύνονται για ένα ποσοστό αποβολών ή υπογονιμότητας.
Μία γυναίκα που θα διαγνωσθεί ότι έχει ινομυώματα πρέπει να παρακολουθείται ανά τακτά χρονικά διαστήματα από τον Γυναικολόγο της, ο οποίος θα κρίνει αν απαιτείται χειρουργική αντιμετώπιση ή παρακολούθηση. Στην περίπτωση που κριθεί απαραίτητο, το μέγεθος, ο αριθμός και το αν η γυναίκα επιθυμεί τεκνοποίηση στο μέλλον είναι οι κύριοι παράγοντες που θα συνεκτιμηθούν προκειμένου ο Γυναικολόγος να αποφασίσει αν θα επιλέξει την εκπυρήνιση των ινομυωμάτων (να αφαιρέσει δηλαδή μόνο τα ινομυώματα) ή την υστερεκτομή (να αφαιρέσει δηλαδή την μήτρα). Υπάρχουν διάφορες μέθοδοι, με ανοικτό χειρουργείο, με λαπαροσκόπηση και, τελευταία, με εμβολισμό της κεντρικής αρτηρίας του ινομυώματος υπ’ο ακτινολογικό έλεγχο.
Γυναίκες που έχουν υποβληθεί σε εκπυρήνιση ινομυώματος κατά κανόνα γεννούν σε δεύτερο χρόνο με καισαρική προκειμένου να αποφευχθεί μία πιθανή ρήξη μήτρας κατά την διάρκεια του κολπικού τοκετού.
Πηγή: ygeianews.gr
