«Τις τελευταίες ημέρες, έχουμε γίνει μάρτυρες μιας πολιτικής αθλιότητας» τόνισε ο Ευ. Βενιζέλος, επισημαίνοντας ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να εκμεταλλευτεί τον πόνο των καρκινοπαθών, για να χτυπήσει σημαντικές διαρθρωτικές αλλαγές στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας με τη συγκρότηση του ΕΟΠΥΥ».
«Στην προηγούμενη Βουλή, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ψήφισε καμία από τις σημαντικές αλλαγές στον χώρο της υγείας. Για τη μείωση της σπατάλης, για καλύτερες υπηρεσίες στους πολίτες, με κόστος αντίστοιχο των άλλων ευρωπαϊκών χωρών.
Πίσω όμως από κάθε αλλαγή στο χώρο της υγείας, ξεσπάει ένας σκληρός πόλεμος συμφερόντων που θίγονται και ταλαιπωρούν τους πολίτες στην πρώτη εφαρμογή των νέων θεσμών. Έτσι είχε γίνει στις αρχές της δεκαετίας του ΄80 με το ΕΣΥ. Τώρα, με τον ΕΟΠΥΥ» σημείωσε ο κ. Βενιζέλος, υπογραμμίζοντας ότι έλαβε δεσμεύσεις από τον πρόεδρο του ΕΟΠΠΥ ότι το πρόβλημα λύθηκε οριστικά.
«Σε πείσμα συγκεκριμένων ιδιωτικών συμφερόντων στο χώρο της υγείας, που προσπάθησαν να φορτώσουν το δικό τους πρόβλημα στα δημόσια νοσοκομεία και τον ΕΟΠΥΥ.
Συμβαίνει όμως τις μέρες αυτές και κάτι άλλο πρωτοφανές και απαράδεκτο.
Ενώ η χώρα βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο με υπηρεσιακή κυβέρνηση, επαγγελματικές ομάδες κινητοποιούνται για τα συμφέροντά τους και κρατούν ομήρους τους πολίτες που ταλαιπωρούν, παρ’ ότι ξέρουν ότι την περίοδο αυτή με υπηρεσιακή κυβέρνηση δεν μπορεί να δοθούν λύσεις στα προβλήματα.
Η χώρα μπορεί να βγει από την κρίση, μόνο αν υπάρχει πολιτική αλλά και κοινωνική και συνδικαλιστική ευθύνη.
Το μείζον όμως θέμα πίσω από όλα αυτά είναι η ίδια η σημασία και η εφαρμογή της δανειακής σύμβασης.
Αυτοί που οικοδομούν την πολιτική τους στη λογική της λεγόμενης «μονομερούς καταγγελίας» της δανειακής σύμβασης, κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν τη σημασία που έχει να εφαρμόζονται κανονικά όλες οι θετικές όψεις της σύμβασης και κυρίως να εκταμιεύονται κανονικά οι δόσεις. Δόσεις που είναι ζωτικές για τη λειτουργία του κράτους, για την υγεία, για την παιδεία, την πληρωμή μισθών και συντάξεων.
Αυτό που γίνεται τώρα στο χώρο της υγείας είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του αδιεξόδου, στο οποίο κάποιοι θέλουν να οδηγήσουν τη χώρα και τους πολίτες.
Εδώ φαίνεται η διαφορά ανάμεσα στον δημαγωγικό τυχοδιωκτισμό της λεγόμενης «μονομερούς καταγγελίας» και στην υπεύθυνη και ολοκληρωμένη εθνική στρατηγική της αναθεώρησης των όρων της σύμβασης που δημιουργούν προβλήματα στους πολίτες, ενώ όμως εφαρμόζονται κανονικά όλες οι θετικές όψεις της, με την Ελλάδα σταθερά μέσα στην Ευρώπη, σταθερά μέσα στο ευρώ».
