Ζήσης Ψάλλας
Όταν καταναλώνουμε τροφή, πληροφορίες μεταδίδονται από το γαστρεντερικό σωλήνα στον εγκέφαλο, προκειμένου να προσαρμοστούν τα συναισθήματα της πείνας και του κορεσμού. Με βάση αυτές τις πληροφορίες, ο εγκέφαλος αποφασίζει εάν θα συνεχίσουμε ή θα σταματήσουμε να τρώμε. Το πνευμονογαστρικό νεύρο, που εκτείνεται από τον εγκέφαλο μέχρι τη γαστρεντερική οδό, παίζει ουσιαστικό ρόλο σε αυτήν την επικοινωνία.
Στο κέντρο ελέγχου του πνευμονογαστρικού νεύρου, βρίσκονται διάφορα νευρικά κύτταρα, μερικά από τα οποία νευρώνουν το στομάχι, ενώ άλλα νευρώνουν το έντερο.
«Για να διερευνήσουμε τη λειτουργία των νευρικών κυττάρων, αναπτύξαμε μια γενετική προσέγγιση που μας επιτρέπει να οπτικοποιήσουμε τα διαφορετικά νευρικά κύτταρα και να χειριστούμε τη δραστηριότητά τους σε ποντίκια. Αυτό μας επέτρεψε να αναλύσουμε ποια νευρικά κύτταρα νευρώνουν ποιο όργανο, κάτι που δείχνει ποια σήματα ανιχνεύουν στο έντερο», είπε ο επικεφαλής της μελέτης Henning Fenselau Max Planck Institute. «Μας επέτρεψε επίσης να ενεργοποιήσουμε και να απενεργοποιήσουμε τους διαφορετικούς τύπους νευρικών κυττάρων για να αναλύσουμε την ακριβή λειτουργία τους».
«Ένας από αυτούς τους τύπους κυττάρων ανιχνεύει το τέντωμα του στομάχου και η ενεργοποίηση αυτών των νευρικών κυττάρων κάνει τα ποντίκια να τρώνε σημαντικά λιγότερο», είπε ο Fenselau. «Αναγνωρίσαμε ότι η δραστηριότητα αυτών των νευρικών κυττάρων είναι το κλειδί για τη μετάδοση σημάτων αναστολής της όρεξης στον εγκέφαλο και επίσης στη μείωση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα».
Μια δεύτερη ομάδα νευρικών κυττάρων νευρώνει κυρίως το έντερο. «Αυτή η ομάδα νευρικών κυττάρων ανιχνεύει χημικά σήματα από τα τρόφιμα που τρώμε. Ωστόσο, η δραστηριότητά τους δεν είναι απαραίτητη για τη ρύθμιση της διατροφής. Αντί αυτού, η ενεργοποίηση αυτών των κυττάρων αυξάνει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα μας», είπε ο Fenselau.
Μια τροφή με πολύ όγκο τεντώνει το στομάχι μας και ενεργοποιεί τους τύπους νευρικών κυττάρων που νευρώνουν αυτό το όργανο. «Σε ένα ορισμένο σημείο, η ενεργοποίησή τους προάγει τον κορεσμό και επομένως σταματά την περαιτέρω πρόσληψη τροφής και ταυτόχρονα συντονίζει τις προσαρμογές των επιπέδων σακχάρου στο αίμα. Η τροφή με υψηλή θρεπτική πυκνότητα τείνει να ενεργοποιεί τα νευρικά κύτταρα στο έντερο. Η ενεργοποίησή τους αυξάνει τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα συντονίζοντας την απελευθέρωση της γλυκόζης του σώματος, αλλά δεν σταματά την περαιτέρω πρόσληψη τροφής».
