Θεωρητικά, ένα πλαίσιο υγιεινής διατροφής, γονεϊκής αγάπης και επαρκών ερεθισμάτων μπορεί να «απενεργοποιήσει» γονίδια που σχετίζονται με σωματικές ή ψυχικές ασθένειες.
Το φαινόμενο εκδηλώνεται πιο θεαματικά κατά τις πρώτες 1000 μέρες ζωής του βρέφους και ονομάζεται επιγενετική. Ο τρόπος διατροφής και ζωής, καθώς και η παρουσία ή όχι τοξικών χημικών, παίζουν κομβικό ρόλο στον τομέα αυτό. Η σχετική έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Genome Biology, προκαλεί σωρεία συζητήσεων σχετικά με το αν είμαστε προϊόντα της γενετικής μας ταυτότητας ή του περιβάλλοντός μας. Καταπώς φαίνεται, δεν αποτελούμε μονομερώς προϊόν ούτε του μεν ούτε του δε.
Η μελέτη των διδύμων προσφέρεται εδώ ως ιδανική, μια και διαθέτουν ακριβώς το ίδιο DNA-συνεπώς, ο,τιδήποτε τα καθιστά διαφορετικά είναι προϊόν του περιβάλλοντός τους. Για παράδειγμα, στις περιπτώσεις εγκεφαλικής παράλυσης, θα μπορούσε να εντοπιστεί η ομάδα παιδιών υψηλού κινδύνου και να λαμβάνουν προληπτικά φυσιοθεραπευτική αγωγή ώστε να απενεργοποιηθούν εγκαίρως τα σχετικά «κακά» τους γονίδια. Το ίδιο θα μπορούσε να συμβεί με τις καρδιακές παθήσεις και τον ρόλο της άσκησης και της διατροφής.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι ασθένειες που προκαλούνται από ένα και μόνο γονίδιο έχουν πλέον εντοπιστεί. Όλες οι υπόλοιπες προκαλούνται από συνδυασμούς γονιδίων ή από το περιβάλλον ή και από τα δύο. Κάπως έτσι, ίσως να φτάσουμε στο μέλλον να ελέγχουμε γεγονότα που συνέβησαν στο παρελθόν.
