Ο σύγχρονος τρόπος ζωής, οι κακές διατροφικές συνήθειες και η επιβάρυνση του περιβάλλοντος είναι ιδιαίτερα επιβαρυντικοί παράγοντες για το κυκλοφορικό σύστημα του ανθρώπου. Μια από τις πιο γνωστές, και σοβαρές, παθήσεις είναι η αρτηριοσκλήρυνση, η οποία είναι μια εκφυλιστική πάθηση των μεσαίων και μεγάλων αρτηριών.
Ο σύγχρονος τρόπος ζωής, οι κακές διατροφικές συνήθειες και η επιβάρυνση του περιβάλλοντος είναι ιδιαίτερα επιβαρυντικοί παράγοντες για το κυκλοφορικό σύστημα του ανθρώπου. Μια από τις πιο γνωστές, και σοβαρές, παθήσεις είναι η αρτηριοσκλήρυνση, η οποία είναι μια εκφυλιστική πάθηση των μεσαίων και μεγάλων αρτηριών.
Προσβάλλει μικρές και μεγάλες ηλικίες και προκαλείται λόγω της δημιουργίας μιας πλάκας, που λέγεται αθήρωμα, στο εσωτερικό τοίχωμα των αγγείων. Μεγαλύτεροι παράγοντες κινδύνου για την εμφάνισης αρτηριοσκλήρυνσης είναι το κάπνισμα και η υπέρταση, ενώ δευτερευόντως ενοχοποιούνται ο διαβήτης, η παχυσαρκία, η καθιστική ζωή, το άγχος και η οικογενειακή προδιάθεση. Η ασθένεια μπορεί να εκδηλωθεί με αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, έμφραγμα του μυοκαρδίου και περιφερική αρτηριοπάθεια. Σε αρκετές δυτικές χώρες μάλιστα η αρτηριοσκλήρυνση καταγράφεται ως η πρώτη αιτία θανάτου.
Η θεραπευτική αντιμετώπισή της γίνεται με αγγειοχειρουργική και τοποθέτηση βιολογικών ή συνθετικών μοσχευμάτων.
Τα βότανα δεν μπορούν να θεραπεύσουν τον ασθενή που πάσχει από την ασθένεια. Εχουν όμως σημαντικές ιδιότητες που βοηθούν στην πρόληψη της αρτηριοσκλήρυνσης καθώς δρουν ευεργετικά «καθαρίζοντας» τις αρτηρίες. Στο «Εθνος – Υγεία» παρουσιάζονται σήμερα δέκα από αυτά τα βότανα.
Αγκινάρα
Αν και η αγκινάρα θεωρείται το φυτό που θεραπεύει κυρίως τις ασθένειες του συκωτιού μπορεί να φανεί εξαιρετικά χρήσιμη και σε όσους πάσχουν από αρτηριοσκλήρυνση. Η αγκινάρα φύτρωνε αρχικά στην Αιθιοπία, στη συνέχεια πέρασε στην Αίγυπτο και από εκεί στην Ευρώπη. Σύμφωνα με τον Αθήναιο, οι αρχαίοι Ελληνες έτρωγαν το φυτό το οποίο ονόμαζαν «κινάρα». Για εσωτερική χρήση μπορεί να χορηγηθεί αφέψημα από τις ρίζες, τα φύλλα και τα κοτσάνια του φυτού.
Το εκχύλισμα χορηγείται μόνο έπειτα από εντολή του γιατρού. Στο εμπόριο μπορεί να βρει κανείς φάρμακα με συμπυκνωμένα συστατικά της αγκινάρας τα οποία, ωστόσο, χορηγούνται πάντοτε με συνταγή γιατρού.
Αχλαδιά
Η αχλαδιά αναφέρεται από τον Ομηρο με το όνομα «όγχνη». Στην αρχαία Ελλάδα ήταν το φρούτο που αγαπούσαν περισσότερο από όλα οι Αθηναίοι, ενώ οι κάτοικοι του Αργους το έτρωγαν αντί για ψωμί. Ο καρπός της αχλαδιάς θεωρείται από τους Γάλλους «βασιλιάς των καρπών». Είναι καλό φάρμακο για πολλές ασθένειες, μία εκ των οποίων είναι και η αρτηριοσκλήρυνση. Για να επωφεληθεί κάποιος από τις θεραπευτικές ιδιότητες του αχλαδιού δεν χρειάζεται να φτιάξει κάποιο αφέψημα αφού το φρούτο τρώγεται φρέσκο. Προτιμότερο είναι να καταναλώνεται πριν από το φαγητό ή ανάμεσα στα δύο γεύματα. Μπορεί επίσης να κονσερβοποιηθεί ή να αποξηρανθεί.
Γκι
Το γκι, που σημαίνει δεντράκι, είναι ένα ημιπαράσιτο το οποίο απαντάται σε πολλά δέντρα της Ευρώπης και της Μικράς Ασίας. Ηταν το ιερό φυτό των γερμανικών φύλων και των Γαλατών. Είναι άοσμο, ενώ όταν είναι φρέσκο η γεύση του είναι στυφή. Αντίθετα, όταν ξεραθεί η γεύση του είναι πικρή. Είναι εξαιρετικό φάρμακο για την αρτηριοσκλήρυνση, αλλά σε μεγάλες δόσεις είναι τοξικό για την καρδιά.
Για να έχουμε θεραπευτικά αποτελέσματα από το γκι πρέπει να προτιμήσουμε αυτό που προέρχεται από τη βελανιδιά.
Χρησιμοποιείται ως έμβρεγμα σε κρασί. Ρίχνουμε 40 γραμμάρια φρέσκου φυτού σε ένα λίτρο λευκό κρασί και πίνουμε 130 γραμμάρια την ημέρα.
Ηλιος
Ο ήλιος είναι ένα φυτό που ευδοκιμεί σε όλα τα εδάφη και αναπτύσσεται εύκολα. Για τον λόγο αυτό η καλλιέργειά του είναι ιδιαίτερα δημοφιλής σε πολλές χώρες. Οι ηλιόσποροι περιέχουν πολλά συστατικά που ενισχύουν την καλή υγεία του ανθρώπου. Μεταξύ αυτών είναι οι βιταμίνες Α, Β, C, Ε, και Κ, το ασβέστιο, το σίδηρο, το κάλιο, το μαγνήσιο, διάφορες πρωτεΐνες και πολλά ακόμα.
Οι θεραπευτικές ιδιότητες του φυτού προέρχονται κυρίως από το ηλιέλαιο, το οποίο εξάγεται από τους σπόρους. Ειδικά το ηλιέλαιο που παράγεται με ψυχρή πίεση κατεβάζει τη χοληστερίνη και προστατεύει από την αρτηριοσκλήρυνση.
Κερασιά
Η κερασιά είναι γνωστή από την αρχαιότητα. Λέγεται ότι το είχε εισάγει ο Λυσίμαχος από τη Μικρά Ασία επειδή ήταν ένα εύγευστο φρούτο που μπορούσε να φαγωθεί χωρίς προηγουμένως να ψηθεί. Τα κεράσια έχουν αντισηπτικές ιδιότητες, αποτοξινώνουν τον οργανισμό και καθαρίζουν το αίμα. Είναι ευεργετικά στην αντιμετώπιση πολλών ασθενειών μεταξύ των οποίων και η αρτηριοσκλήρυνση.
Για να παρασκευάσουμε αφέψημα, ωστόσο, χρησιμοποιούμε το κοτσάνι του φυτού. Αφήνουμε τα ξερά κοτσάνια για 12 ώρες στο νερό να μουσκέψουν και στη συνέχεια τα βράζουμε.
Η ενδεδειγμένη δοσολογία είναι 100 γραμμάρια κοτσάνια σε ένα λίτρο νερό. Πίνουμε δύο ποτήρια την ημέρα, το πρώτο εκ των οποίων το πρωί με άδειο στομάχι.
Κρεμμύδι
Το κρεμμύδι περιέχει μια πτητική δακρυγόνο ουσία η οποία είναι στυφή και αποτελείται σε μεγάλο μέρος από θειούχο αλλύλιο. Περιέχει επίσης σάκχαρο, φωσφορικό ασβέστιο, φθόριο, ιώδιο, πυρίτιο, ένζυμα και βιταμίνες Α, Β και C. Το κρεμμύδι είναι ένα από τα φυτά που, εκτός από τη μεγάλη θρεπτική αξία του, επιδρά στον οργανισμό και ως φάρμακο όταν το τρώμε.
Βοηθά τον οργανισμό να προλάβει δεκάδες ασθένειες, μία εκ των οποίων είναι και η αρτηριοσκλήρυνση, ενώ έχει ευεργετικές επιδράσεις και στο αίμα. Αν και από το κρεμμύδι μπορούν να παρασκευαστεί αφέψημα, για την αρτηριοσκλήρυνση συνιστάται να τρώγεται ωμό ή να συνοδεύει το φαγητό.
Μπάμια
Η μπάμια, η επιστημονική ονομασία της οποίας είναι ιβίσκος ο εδώδιμος, ήταν γνωστή στους αρχαίους Αιγύπτιους από το 1200 π.Χ.
Ο καρπός της περιέχει νερό σε ποσοστό 90%, υδατάνθρακες σε ποσοστό 7% και πρωτεΐνες σε ποσοστό 2%. Οι μπάμιες θεωρούνται ωφέλιμες για την καταπολέμηση παθήσεων της καρδιάς και των αγγείων. Βοηθούν επίσης όσους πάσχουν από αρθριτικά και αρτηριοσκλήρυνση.
Ο καρπός τρώγεται μαγειρεμένος και έχει μαλακτικές ιδιότητες που οφείλονται στη βλεννώδη ουσία που περιέχει. Κάποιοι θεωρούν ότι αν ο άνθρωπος έτρωγε πέντε ωμές μπάμιες την ημέρα δεν θα αντιμετώπιζε κανένα πρόβλημα στο κυκλοφορικό σύστημα.
Πικραλίδα
Το φυτό μοιάζει με το ραδίκι και είναι γνωστό από την αρχαιότητα αφού αναφέρεται σε συγγράμματα αρχαίων Αράβων. Ως θεραπευτικό φυτό επανήλθε τον 15ο αιώνα, αρχικά λόγω των διουρητικών του ιδιοτήτων και στη συνέχεια για ένα ευρύ φάσμα ασθενειών μεταξύ των οποίων είναι και η αρτηριοσκλήρυνση.
Το ταραξάκο το φαρμακευτικό, όπως είναι το επιστημονικό του όνομα, μπορεί να χορηγηθεί με πολλούς τρόπους. Ενας από αυτούς είναι ο εξής: Παίρνουμε τρία ή τέσσερα φρέσκα φυτά, τα βράζουμε σε ένα λίτρο νερό και μετά το βράσιμο αφήνουμε το μείγμα για δέκα λεπτά στο μάτι. Πίνουμε τρία με τέσσερα φλιτζάνια την ημέρα κατά τη διάρκεια των γευμάτων.
Ροδιά
Η ροδιά ήταν γνωστή ως φαρμακευτικό φυτό από την αρχαιότητα. Την χρησιμοποιούσαν, εκτός από τους Ελληνες, οι Ασσύριοι, οι Ινδοί, οι Ρωμαίοι και οι Κινέζοι. Ο Ιπποκράτης θεωρούσε τον φλοιό της ρίζας της μικροβιοκτόνο και παρασιτοκτόνο. Ο χυμός του ροδιού περιέχει οξέα, σάκχαρα, βιταμίνες Α, Β1, Β2, C, E και G, φώσφορο, κάλιο, ασβέστιο, σίδηρο και νάτριο.
Για ό,τι αφορά την αρτηριοσκλήρυνση, η ροδιά θεωρείται βότανο που βοηθά τον οργανισμό να την προλάβει. Για τον λόγο αυτό δεν υπάρχει κάποιο αφέψημα που καταπολεμά τα συμπτώματα, αλλά οι γιατροί συνιστούν ανεπιφύλακτα τον χυμό του ροδιού.
Σουσάμι
Οι Ινδοί θεωρούσαν το σουσάμι «βασιλιά των σπόρων». Οι Ιάπωνες και οι Κινέζοι πολεμιστές έπιναν κρασί από σουσάμι πριν από τη μάχη, ενώ η αξία του στις εμπορικές συναλλαγές ήταν αντίστοιχη του ασημιού. Λόγω της βιταμίνης Ε που περιέχουν οι σπόροι του, το σουσάμι τονώνει την άμυνα του οργανισμού και προστατεύει από την αρτηριοσκλήρυνση.
Πρέπει να σημειωθεί ότι όλα τα προϊόντα που παρασκευάζονται με βάση το σουσάμι, όπως για παράδειγμα ο χαλβάς, το ταχίνι και το παστέλι δίνουν στον οργανισμό όλες τις θεραπευτικές ιδιότητες του φυτού.
Ειδικά οι πρωτεΐνες του χαλβά περιέχουν όλα τα αμινοξέα που είναι απαραίτητα για τον οργανισμό μας τόσο σε ποσότητα όσο και σε αναλογίες.
