Για να μείνει μία γυναίκα έγκυος, τα σπερματοζωάρια πρέπει να κολυμπήσουν από τον κόλπο έως την σάλπιγγά της, όπου θα ενωθούν με το ωάριο και η κινητικότητα των σπερματοζωαρίων αποτελεί έναν από τους δείκτες της αναπαραγωγικής ικανότητας του σπέρματος.
Η έρευνα των επιστημόνων από το Πανεπιστήμιο Monash, στη Μελβούρνη, δείχνει ότι είναι εφικτό να ακινητοποιηθούν τα σπερματοζωάρια, αποκλείοντας έτσι την δυνατότητα σύλληψης.
Το εύρημα αυτό είναι σημαντικό όχι μόνο για την αντισύλληψη, αλλά ενδεχομένως και για την καλύτερη κατανόηση της ανδρικής υπογονιμότητας.
Σε πειράματα σε ποντίκια, οι ερευνητές προκάλεσαν μεταλλαγή σε ένα γονίδιο που λέγεται RABL2 και είναι υπεύθυνο για την παραγωγή μιας πρωτεΐνης που τροφοδοτεί την «μηχανή» στην «ουρά» του σπερματοζωαρίου.
Τα σπερματοζωάρια έχουν ολικό μήκος 50 μικροχιλιοστών και αποτελούνται από τρία τμήματα: την κεφαλή που έχει σχήμα ωοειδές,τον αυχένα (ή μέσο τμήμα, που ενώνει την κεφαλή με την ουρά) και την ουρά (ή μαστίγιο) που καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μήκος τους και είναι υπεύθυνη για την κίνησή τους.
Η μεταλλαγή στο εν λόγω γονίδιο είχε ως συνέπεια να δημιουργηθούν σπερματοζωάρια με ουρές κατά 17% πιο βραχείες από το φυσιολογικό, ενώ η παραγωγή σπερματοζωαρίων στα ζώα μειώθηκε κατά 50%.
Όλα τα ποντίκια που έφεραν τη μεταλλαγή αυτή ήταν υπογόνιμα, ενώ τα σπερματοζωάριά τους αδυνατούσαν να κολυμπήσουν.
Κατά τα άλλα, όμως, «συμπεριφέρονταν εντελώς φυσιολογικά», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Μόιρα Ο’Μπράιαν, καθηγήτρια και διευθύντρια στο Εργαστήριο Ανδρικής Υπογονιμότητας & Βιολογίας Γεννητικών Κυττάρων του Τμήματος Ανατομίας & Αναπτυξιακής Βιολογίας του Monash.
«Παρ’ ότι όμως ζευγάρωναν φυσιολογικά, κανένα δεν είχε αποκτήσει απογόνους έπειτα από έξι εβδομάδες. Ουσιαστικά, όλα τα τροποποιημένα αρσενικά ήταν στείρα», πρόσθεσε.
Η δρ Ο’Μπράιαν επισήμανε πως η μεταλλαγή του RABL2 θα μπορούσε να αποτελέσει την βάση για το πρώτο ανδρικό αντισυλληπτικό, αρκεί πρώτα να βρουν οι επιστήμονες τρόπο να αντιστρέφουν την επίδρασή της.
Η όλη έρευνα διεξήχθη σε συνεργασία με επιστήμονες από τα βρετανικά πανεπιστήμια του Κέιμπριτζ και του Νιούκασλ, και δημοσιεύεται στην ιατρική επιθεώρηση «PLoS Genetics».
Προγενέστερες μελέτες έχουν δείξει ότι περισσότεροι από ένας στους δύο άνδρες (το 55%) θα ήταν πρόθυμοι να πάρουν αντισυλληπτικά.
